Alle inzendingen over eenzaam OR schone schijn

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

Het niets van de schone schepping, en tegelijk het alles van de schone schijn; laten wij ervan genieten zolang wij iets op aarde zijn. En zijn wij niets meer dan is er altijd wel iets nieuws onder de zon; dat onze weg nieuwe voeten geeft en ons weer laat lopen waar het vroeger niet kon.…

Vriend wil hij wel zijn, zonder dure plicht, en zonder schone schijn. Hij heeft zin om te gaan slapen. Vrienden zijn we voor het leven. Grijze muizen willen we niet zijn. Geen meesters en geen slaven.…

je handen strijken alles glad rafels blijven krullen door je lach ondeugend knip je er wat af voor schone schijn onderhuids waar draden nog vervlochten zijn stoeit het patroon in vele variaties op zoek naar de onmogelijke lijn…

denkbeeldig coronavirus te verdrijven nadat ik de verwarmingsmonteur uitgelaten heb zet ik mijn mondkapje af om de frisse lucht in te ademen zie hoe vogels als klankgazelle in de boomtakken aan de overkant neerdalen in het morgenlicht och, hoe wonderbaar is de heldere wijs van een muze aan mijn zij die zorgeloos zingt, schoon…

Schone schijn treft mijn ziel en opgepoetste glans van hoop. Nog altijd ongelezen Vals met tanden scherp getekend, schaduw van verweer ontbloot Verblindend reflecterend in afgesleten rondingen. Als ongeschonden aangeprezen.…

jouw integriteit bleek een façade met het naken van de winter viel jouw masker als krakelee uiteen in ontelbare stukken schone schijn welke het daglicht niet kon verdragen je verpulverde zienderogen langzaam daalde het stof neer…

verblindend flits de kermis carrousel en draait maar door in een wereldvreemd decor attracties schitteren schone schijn met snelheid en emoties op dit wonderlijk festijn waar spiegelende kitsch in wankele momenten weer werkelijkheid wordt voor wat losse centen…

maan echter je zult nooit weten wat het was zwervend tussen steen en sterren waardoor de waan mijn ziel knakte en jij mij aan jouw zijde riep Gelukkig schijn jij helder en krachtig in mijn schoon gelaat en laat me ook weer gaan O, hemels kind…

Gelijk somtijds een zwerver eenzaam staart Naar een Moors venster, sierlijk rijk van lijnen, Zo boeit dit nietig ding betoovrend mijne Ontroerde blik: hoe speels en toch hoe klaar 't Riet zich verwindt en tot een steel zich paart: Geringde palmenstam in blonde schijnen!…

Wanneer je door de muziek van je hart gevoed de vreugde voelt binnen stromen schoon en stralend als het voorjaar met zangvogels en twijgjes en de schone bloemen van Zijn grond Och wat een troost in het dan om in eenzaamheid en pijn dicht bij jezelf en de blauwe lucht te mogen zijn In een grandioos muzikaal…

Ik ben heel aangenaam verrast, ja echt Dat men zich stoort aan al die loze kreten Dat men van schone schijn niks meer wil weten En liever luistert naar de groene specht Ik ben het grotendeels wel met hen eens Dat zal u denk ik misschien ook verbazen Ook ik heb weinig op met holle frasen In Papiamento, Koeterwaals of Deens Ik ben, kortom…

Zo eenzaam als de dood, is de nacht het hart vermoeid, verward in het zwart van de hemel lijkt het zinloos. Zelfs de lichtpuntjes ooit zo mooi schijnen niet . Maar alles wordt lichter het ingrediënt is slechts tijd.…

Niet langer waart zijn ufo rond cherchant la flamme d'une femme zijn zoektocht was een queeste bedeeld heeft amor hem met twee reëel fysieke vlammen geen schone schijn van vlinderende geesten…

maar wegebben één lichtpuntje is alles wat ik wil Kon ik nu maar eindelijk slapen lachte ik maar niet om de schijn Was ik maar schoner geschapen, dan zou ik niet zo verdrietig zijn…

Flikker toch op Het leven zonder schijn Baar dan de vrolijkheid in gein Ik heb geen zin in leuke taal Ik flap het eruit, nu verbaal En stort het over je uit Ik verhaal Ik heb schoon genoeg van je neerslachtigheid Aan, uit Licht, flikkerend zomaar Allicht Ik wil geen commentaar Ik trek de stekker eruit…

Ik kan niet meedoen, altijd aan de zijlijn, De brede glimlach op mijn gezicht, niet meer dan schone schijn. Tranen branden achter mijn ogen, maar ik laat ze niet zien, Mijn hoofd naar beneden gebogen, en tel langzaam tot tien. Pijn in mijn hart, pijn in mijn ziel, Omdat wat men zag, toch niet beviel.…

Ik zit hier eenzaam en alleen. Met alledaagse rommel om mij heen. Maar,dat is eigenlijk maar schijn. Straks zullen ze allemaal weer bij mij zijn. Je streven is er op gericht, Kijken naar ieders vertrouwd gezicht Dat is je tot taak gesteld. Als zij zitten in hun stoelen. En zich veilig weer voelen .…

Wat klaag ik om mijn eenzaam lot, Schoon Lief, en dat ‘k u nimmer vinde Op mijn overal verdoolde tocht? Gij waart toch ’t Ene dat ik zocht,- Schoon ik ’t in vele vormen minde – In d’ eeuwige eenzaamheid van god.…

is in het bestaan een lading verdriet verworven dat door ons mensen is aangedaan toch kunnen we genieten van gefluit van vogels die vredelievend zijn een oorstrelend mooi geluid dat zich uit in schone schijn…

Ze staan er te schoon om niet bij elkaar te zijn vier boerenpaarden…

Hoe geladen ook en hoe buitengewoon schoon dit lied zonder woord…

onder het licht van een zwakke lamp trachtend de roes van liefde te ervaren vlindert je adem licht onder de drang naar vertederingen talmend traag streel ik de muren weg het ebbend licht drijft op je waterige stem onstilbare bronnen ontspringen uit onpeilbare diepten van verwildering bevrijdt milderen je zuchten waarna we slapen in elkaar…

ik vergelijk je met de zomer maar jij bent zonniger en milder en nooit in glans voorbijgaand ik bemin je in het stofgoud van de zon het is mooi om je aan te raken het is zoals het voelt, het is liefde harten op drift volmaakt in een schoon licht…

Koud schijnen de heldere sterren, zo eenzaam en alleen. De kille wind waait door mijn haar, mijn vragen onbeantwoord. Waar zoek ik toch naar?…

'Het pleintje' wordt nu dagelijks herhaald Een serie over zo'n gezellig buurtje Elk deel hieruit toont ons in 'n klein uurtje Waar de moderne mens niet meer naar taalt Want van dat lief, saamhorig pleingevoel Rest hoogstens nog een schone-schijn-gevoel…

Zo stil moet het zijn om de dichter, dat, als in de schijn, het duizendvoudig gelichter der fantasie die in de stilte bloeit, - het schoon en rein beeld van de wereld richt er zich op - hij het hoort in het fijn ruisen der stilte.…

Zo stil moet het zijn om de dichter, dat, als in de schijn, het duizendvoudig gelichter der fantasie die in de stilte bloeit, - het schoon en rein beeld van de wereld richt er zich op - hij het hoort in het fijn ruisen der stilte.…

Vasthoudend aan de schone schijn van het vertrouwde wordt hij een wereld op zich. Hij gaat er vreemd uitzien. ----------------------------- Uit: 'De druiven die te hoog hangen', 1994.…

Vasthoudend aan de schone schijn van het vertrouwde wordt hij een wereld op zich. Hij gaat er vreemd uitzien. --------------------------------------------- uit: 'De druiven die te hoog hangen', 1994.…