Alle inzendingen over eerste sneeuwtapijt

eerste sneeuwtapijt - vogelvoetstapjes zijn naar het zuiden gericht…

in de vroege zon toveren madeliefjes een teer sneeuwtapijt…

Aszwart sneeuwtapijt lichaamszuiverend vasten ontdaan van lasten…

Uit het sneeuwtapijt Reiken de bomen op ’t Schijf Naar de blauwe lucht.…

winterkinderen vol tederheid ontluikend in het ochtendgloren liefkozend in een koele bries zich koesterend in 't dunne licht balancerend op hun kwetsbaarheid met kelkjes als van witte zijde als vanuit een diep ontzag hun ranke nekjes nederbuigend getuigen van de eenzaamheid in een fluweelzacht sneeuwtapijt bij de eerste warmte van de zon…

ik vul mij met het licht van de volle maan zwerf door een winterbos draai in cirkels rond en rond er vallen schilfers houthuid op het sneeuwtapijt ik wikkel ze in een eikenblad en laat je alle kleuren proeven van mijn regenboog…

wanneer ik nu het land bekijk dan vliegen de raven niet meer op alsof ze thuis gekomen zijn verstommen de dagen vertraagt het denken in ijs de herinnering blijft boven een dun sneeuwtapijt verdwalen prille lentekleuren in een verwaterd grijs trekken daar jaargetijden tot een puntig gemis…

het sneeuwtapijt laat sporen na een roodborstje en de kat ze kunnen het niet ontkennen dat ze er even waren... de kat lag nog te loeren het roodborstje zag ik wegvliegen een gebeuren, een verhaal spontaan ontstaan... in 't wit van de natuur!…

Wit het land, blank mijn hart Alles begraven onder sneeuw Bomen kreunen onder druk De vorst slaat tegen ramen Die laat hen koud; ‘t glijdt eraf Binnen heerst warmte Buiten rilt een sneeuwtapijt De kilte brengt ons dichter: wij zomeren onder de dons…

in de stille nacht waar engelendromen vrede aan deze wereld beloven een sneeuwtapijt in zilverwit zacht geglinster van een ster weerkaatst zal een baby in liefde geboren zachtjes huilend de stilte verstoren waar vertwijfelde harten zich vullen met hoop dat toekomstdromen verscholen liggen in gesloten ogen van een kind…

in die stille nacht waar engelen dromen vrede aan allen deze wereld beloven wacht een sneeuwtapijt zilverwit waarin zacht geglinster sterren weerkaatst zal een baby in liefde geboren zacht huilend de stilte verstoren en vertwijfelde harten vullen met hoop dat hun toekomstdromen liggen verscholen in gesloten ogen van dit…

Toen ik jou voor het eerst zag deed jij mijn hart sneller slaan. Toen ik je beter leerde kennen wist ik dat ik met jou verder wilde gaan. Als je niet bij me bent dan verlang ik naar jou, het kan niet anders zijn dan dat ik van je hou.…

Er loopt een kat door m’n tuin Niets bijzonders hoor Die loopt hier elke dag z’n vaste rondje Zo loopt ook elke dag een man langs met z’n hondje Niets bijzonders hoor Ook zijn vaste rondje Zo gaat de tijd in sleur voorbij Wie gaat eerst, wie geeft de laatste kik De kat, de man, het hondje of.....ik…

een kindskind, eerstgeboren gelijk zijn moeder, die ooit aan de borst van eigen oorsprong lag toen trilde er nog vreugde in de stille lach van haar, die ooit zelf de eerste was maar nu ligt een kleine hand werkeloos op gras verlangen groeide, gedragen door de tijd en nimmer vervangen want kwijt is kwijt en hij, het kind dat armoe…

Fijn die laarzen door het fraaie sneeuwtapijt Net als grote Edith ken ik geen spijt. Soms was de weg wat hobbelig en kwam ik tot val Dapper opstaan, vergeten dat dal. Lieverds, ik wens jullie bergen moed Geloof me vrij; alles komt goed!…

Als de laatste dennennaald verwijderd is van 't kamerbreed en het sprookjes-sneeuwtapijt verworden is tot modderkleed, als romantisch kaarsgeflonker vlekken naliet op 't dressoir en de geur van oliebollen hangt in 't hele huis nog zwaar, als door vuurwerk vingerloze handen alle zijn verbonden en de dodelijk verschrikte poes is toch teruggevonden…

vergeef me al mijn liefdes ze lagen in het verschiet doch, om hen kon ik niet wenen want om jóu had ik verdriet…

Ze plantte een heimtuin in mijn hoofd, fluitenkruid bloeit aan gene zijne zoals ze heeft beloofd, bloesem legt een sneeuwtapijt over alle resten die zijn gezaaid, uitgedunde oppervlakte laat zich niet bemesten, de overkant behelst een ruw gebied, de dove netel claimt de overhand, weelderig onkruid bemant de horizon zover men ziet.…

Haar hemd bestond uit zacht satijn als ‘t lichtblauwe van een lentelucht Om haar zweefde het requiemrefrein en erdoor soms een wanhoop zucht Haar gelaat bestond uit dodenbleek gelijk het winters witte sneeuwtapijt Niemand had behoefte aan een preek aan ‘t einde van haar zwaarste strijd Haar haar bestond uit zacht schoon als van de prachtigste…

Maar als de goudgele korenvelden verdorren door een verschroeiende hitte en ik loom en bezweet verkoeling zoek op een bankje onder een naar water snakkende eik, dan dagdroom ik over stille vergezichten, waarboven een milde februarizon in een strakblauwe omlijsting flonkerende diamantjes tovert op een maagdelijk, wit sneeuwtapijt.…

Samen hollen in het hoge gras Met je eerste liefde,hand in hand Wie vergeet nu hoe fijn dat was Pure onschuld,tere liefdesband En dan je eerste echte zoen Wangen gingen er van gloeien Je was in dit alles nog zo groen Het moest gewoon nog groeien Ook kwam dan je eerste liefdesverdriet Als bleek dat hij niets meer om je gaf Verder zonder…

hoekje op een plekje diep in ons hart Samen opgeschreven in een boekje is daar nog de gedeelde smart Ooit komen wij elkaar weer tegen 't herkennen is dan daar In het begin nog erg verlegen al snel weer eigen met elkaar Jaren zijn voorbij gevlogen toch gaan we weer terug in de tijd Na gesprekken intens en diep bewogen ontdekkend, je eerste…

Denk je aan je eerste liefde terug voel je de vlinders weer komen herinneringen gaan dan vlug warm door je lichaam stromen. De omarming, de eerste zoen het knuffelen, jong en naïef stiekeme ontmoeting in 't plantsoen uitgelaten had je het leven lief.…

voor jouw tijd geven net dat vleugje extra ik voel me weer een jonge meid 't Duurde kort, eigenlijk té kort maar het was héél intens ik had het niet willen missen het maakte van mij een ander mens Het eerste en het laatste wat ik nog van je zie ...…

thuis titi oto sies opa oma eten vies pelen does taart koek papa bal mama boek paard kar eend toel titi eten ijs boel…

Misschien verloren voor de toekomst vergeet ik het geleefde verleden en zoek mijn weg naar de overkant daar waar het licht op mij wacht en mij zal begeleiden naar mijn eeuwig zijn, vrij van gedachten over liefde en haat, zonder pijn en verdriet, begeleid geven maar ook ontvangen mijn eerste stap naar vrijheid…

vlezige geuren vermengden zich ineens! en ik weet nog goed dat ik me afvroeg te snel te dicht? hoe gaat dit ook al weer? terug aankijken lachen onze hoofden zochten verlegen... schoenen 'we bellen' nog even omkijken ze fietste al een vleugje behield ik voor altijd zij veranderde alles voor altijd…

Toen was ik een wankel veulen Toen ik snuffelde aan wie en wat, aan wat een merk in mijn vacht brandt. Lastdier, lastig dier dat geschonden door zijn slaap wandelt. Zij liet het licht los op mijn netvlies, ketende de vragen aan mijn enkels. Ze woelt zich bloot terwijl ik jank, de eenvoud van haar boezem vraag. Toen werd ik een jongen en mijn…

ik hield teveel van jou en had je uit mijn hoofd verdrongen ik had je diep in mijn gedachten weggestopt en het raakt me nog het meest hoe ik mezelf zo - al die jaren - heb gefopt want je bent er nog; je bent nooit weg geweest ergens - in een hoekje van mijn geest - zat jij heel stil verborgen je voelt als warme zon die schijnt en hoe kan ik…

Zijn naam woont op je lippen, die zich krullen in een eindeloze glimlach. Nog nooit straalden je ogen zo van geluk en verwondering dat deze ene, deze ene echte, nou net jou zag en jij hem. Op vlinderende vleugels droom je van eeuwigheid, vol vertrouwen levend in het moment. Het leven openbaart zich als een bron van heerlijkheid en nabijheid…