Alle inzendingen over emotie vechter depressief

zieltogend te ontmoeten en vooral geen vragen te stellen alle antwoorden openbaren zich Ik zie U niet, ik voel U wel 'er is geen hemel, er is geen hel' maar U moest ergens mee dreigen niet om mij als mens te misleiden maar te leiden naar Uw evenbeeld ik vind dat wij niet op elkaar lijken maar onze gevoelens zijn identiek zo ook onze emotie…

Op een ochtend, uit het niets, overvielen ze mij. Heftig en onverwacht, nietsontziend, scheerde verstilde pijn langszij. Enkele woorden, angstig, hulpeloos en fragiel, gingen door merg en been. Huilend en ontdaan, onafwendbaar, was ik terug bij voorheen. Mijn diepste gevoelens, verstopt in vlees en bloed, kwamen weer tot leven en…

Dag Riène, zo was jij. Je werd voor zwak aangezien, door velen, dat doet me pijn. Het bleek een ziekte, een sluipmoordenaar, te zijn. Zo had niemand dat gezien. Ik heb ondanks je zwaarmoedigheid heel veel van je gehouden. Je gaf me vier prachtige zoons. Een man die eigenlijk genoeg had van dit aardse bestaan maar er alles aan deed om…

Ik zie een sterk persoon, een vechter, iemand met een zware rugzak uit het leven op zijn rug Ik zie een strijder en vertel eens, heb ik gelijk? En wat zie jij als je in de spiegel kijkt?…

Ik voel me zo depressief, Ik weet niet wat het is, De vrolijkheid, Dat mooie gevoel, Is het gevoel dat ik nu mis. En als ik in de spiegel kijk, Dan zie ik dat duffe hoofd, Dat zonder enige vrolijkheid, mijn ziel tijdelijk heeft verdoofd...…

Als mensen je overdreven vinden noemen ze je manisch als mensen je somber vinden noemen ze je depressief als mensen die combinatie lastig vinden noemen ze pillen op als je die niet inneemt noemen ze je naam niet meer!…

Depressief? Gestresst? In Ierland zal men je dan adviseren om in de pub eerst wat te consumeren. Daarna lukt autorijden opperbest. De alcohol maakt fit en levenslustig en met een beetje mazzel zelfs dóódrustig……

Depressief zijn.…

Hij raakt geïrriteerd en depressief en sukkelt met lichamelijke klachten. Zo’n VVD’er is totaal van slag als hij geen 130 rijden mag.…

Sport is en blijft emotie John van Lottum wilde scoren Weer tot de wereldtop behoren Blessure geregistreerd door televisie Afhaken in de eerste ronde Sport blijft emotie, hoezo zonde?…

val naar een onzeker oord die traan, die mijn verdriet verraadt die traan, die mijn emotie verwoordt…

De emotie die de oorzaak is geweest van je gebroken hart is dezelfde emotie die je hart ook weer geneest het is de liefde die ons hart breekt en weer opbouwt heb geen angst om te leven pijn gaat voorbij liefde duurt het langst…

Ik ben wel depressief, maar onverslijtbaar Dus als ze me royeren ga ik voor Mijn part gewoon als eenmansfractie door De LPF c'est moi, riep Winny strijdbaar En steeds meer achterban roept het haar na: De LPF? Die vinden we maar mwa...…

niet dat ik iets zie of hoor, ik kan niets zeggen toon geen emotie…

zo veel emotie te veel verdriet hangt hier rond en er is veel pijn…

oostenwind bladerdek herfsttint regenjack kalebas kastanje tam waterplas oesterzwam rubberzolen storm op til aanbevolen vitaminepil vioolmuziek bliksemschicht melancholiek ogen dicht uitzichtloos depressief pillendoos afscheidsbrief…

De derde maandag van de eerste maand Zijn alle mensen zwaar ondersteboven Die uitgekozen dag doet ons geloven Dat men zich alle dagen happy waant Behalve dus die blauwe dag van maan Die dient men depressief te ondergaan…

weten VOCAME IS EMOTIE!…

Hoe sterk is de emotie welke een gevecht aangaat zonder blos van diepe schaamte enkel zuchten heeft omver geblazen dat het bloed vervangt in andere gedaante wie is de overwinnaar oppermacht waar is uw twijfel zeg mij toch: de schaamte! de blos mag geen verrader zijn hoe kil ook de emotie…

Ogen, Zij tekenen jou Zij geven een beeld van wie jij ben Zij geven de emotie Brengen de emotie over op een ander Zij verleiden, Geven liefde Zij tranen als je hart overloopt. Zij zijn er in het donkerste van de nacht, Op het diepste plekje van de aarde Zij liegen nooit. Zij zijn de spiegels van je ziel...…

Ravensbrück ruim 60 jaar na dato ziet een mens en wat voor een met afscheidsbrief en loden last van wat eertijds was diep neergedrukt niet klein gekregen gebogen gedaante in de kille regen ongebroken en onvoorstelbaar vief vrouw en moeder van twee kinderen te vroeg weduwe rotsvast gelovend in de idealen van recht en solidariteit een vechter…

vrije vechters van voorheen door handen in cultuur gebracht schutten nog verweekt hun vrucht doch kruid schiet op uit gaten en kieren groent gelaten tussen steen in vervuilde lucht met ondergrondse levenskracht zo gaan er de geruchten spaart zich zaad voor later als het land van schraalheid kwijnt waar getild gewas verdwijnt in doorgekweekte…

De kleine jongen die de schat opgroef is van taaie vechter gaandeweg verworden tot eenzame weifelaar die in lange nachten worstelt met het leven kleine stapjes zijn veranderd in hoge bergen echo's weerkaatsen van onzekerheid alles gefixeerd op angst en falen iets lijkt onderweg geknakt waardoor energie wegstroomt als zand…

als ik laat in de avond thuiskom, met in de verte nog net het rood van de ondergaande zon, ruikt de tuin naar vochtig gras en kruiden, en voel ik verlangen naar ’t verleden. de klank van kinderstemmen, zachte vogelgeluiden van zwaluwen en grutto’s, de jonge eenden die schuw langs de rietkraag zwemmen. Je bent zo dichtbij als ik…

Als jij je niet helemaal lekker voelt ga dan eens met mij mee... Want depressiviteit, dat los je niet alleen op Dat doe je met z'n twee.... Ik neem je mee naar heerlijke duinen En jij, jij vleit je daar dan neer De halmen en het ruisend riet Is even jouw geneesheer... Ik vraag je dan je ogen nu te sluiten En trek een denkbeeldige cirkel…

Lacht hij om de vraag hoe het gaat Als de zee wiegend en zingend zijn ogen kust Voelt hij de boom versteend in zijn buik Als de zee wiegend en zingend tot kalmte sust Zegt hij niet wat hij niet zegt Als de zee wiegend en zingend haar armen spreidt Drinkt hij het water aan zijn lippen Als de zee wiegend…

De lege blik in zijn ogen De tranen die nauwelijks drogen Het verdriet dat niet weggaat Geen arm die om hem heen slaat Geen schouder om op uit te huilen Zijn ziel zit vol schrammen en builen Hij heeft niets meer om te winnen Dat weet hij ook, diep van binnen In gedachten loopt hij door donkere mijnen Hij wil van de aardbodem verdwijnen…

Velden zonder eind doch met kraters en vluchtende meeuwen ontnemen het zicht aan getemde vatbaarheden die eens gerangschikt mij de weg wezen tussen hoge struiken met spreekwoordelijke doornen nu snijd ik me aan filmloze stunts waar zwarte klavers de toekomst lijken te omheinen van een wedergeboorte in een schoot die ik zonder liefde mag…

Ik had alles Alles Maar wist niet alles Dus vermoordde ik me in dat alles Maar nu ben ik alles kwijt En dat spijt mij van alles.…

‘k slenter door de nacht gek wordend van m’ n voetstappen kijkend naar (hij kijkt ook) de sterrenwacht vraag ik me af wanneer mijn "vallende ster" uiteen zal klappen…