Alle inzendingen over emoties OR verliezen OR dichten

Nu moet ik me iedere dag verliezen in altijd dichten zoeken naar die gelukkige blik van mijn vrouw die toen achttien jaar oud bijna een tiener moeder was. Nu reis ik iedere dag langs de nevelige dagen opzoek naar die blik.…

toen de dag niet meer bestond toekomst een verleden kreeg stonden zij verloren in het donker samen bevroren in de tijd zonder weg en zonder woorden alleen in de verlatenheid nu gaan zij de weg terug niets heeft meer een vaste plek in die eeuwigblije kamer tussen bad en babybed verliezen zij de tijd tastend in het donker raken zij zichzelf…

In de lachende stilte van het levenloze debat kijken ogen waar ze gewenst zijn omdat ze niet eenzaam vragen aan de spiegel wie wie hen nog geloven wil als het vragende licht van de tv hun laatste hoop is en alleen de afstandbediening een trouwe bondgenoot blijft…

En als ik ga... Terwijl jullie nog hier zijn, weet dan dat ik verder leef vibrerend in een ander dimensie achter een sluier voor jullie verborgen. Jullie zullen me niet meer zien maar heb vertrouwen... Eens zal de dag komen dat we samen zullen zweven eens van elkaar bewust... Maar eerst geniet ten volle van het leven. En als jullie…

M’n hoofd staat er niet naar. Ik wil het het liefst voorkomen. Diep van binnen ben ik je dankbaar voor wat ons is overkomen. Ergens heb ik het idee: ‘Waarom ik altijd?’ Maar toch word ik, heel gedwee, door mijn gevoelens misleid. Het enige wat ik ervan leer, is dat ik verleiding moet weerstaan. Want keer op keer gaan er door mij mensen…

Herfstbladeren, verliezen kleuren en geven mijn gedachten een leegte. In de leegte ben ik een verzamelaar die wachten moet. Wat ik schrijf is wat ik niet kan vinden met oude woorden en gevonden zinnen die van de tijd geen herinneringen kunnen maken.…

Niets meer te verliezen Vrij zijn Om voor jezelf te kiezen Niets meer te verliezen Een wereld te winnen…

Mijn liefje, ik moet je verliezen. Ja, nee, niet meteen, maar het komt, het moment dat we niet kunnen kiezen, waarop, ongerijmd, alles verstomt, waarop wij niet meer ons, niet meer wij, op een keer zonder weer, zonder waar wij elkaar en ik jou en jij mij, niet meer nu, niet meer hier, niet meer daar.…

in de laatste uren zo duidelijk aanwezig was laat me missen… laat me huilen… alles sterft ja, ik weet het wel dat spel zal ik altijd verliezen……

Verdriet bij een ziekte verdriet wie kent het niet verdriet bij een scheiding heftig verdriet zoals je vaak ziet Iemand die dierbaar is, te verliezen hoe dan ook een wisselend gevoel gevoelens die je niet kunt beheersen iets wat gebeurt met een doel Je gaat op zoek naar onbeantwoorde vragen je gaat iemand missen tot en met je bent er helemaal…

Olympische kampioenen, verstaan ook de kunst, om dapper te verliezen. Verliezen? Geen goud dit keer. Zilver! Vanwege een tiende, van een seconde!…

Jou te verliezen, daar moet ik niet aan denken. Want verliezen, daarin ben ik goed. Ik zou je willen roepen, als ik wist hoe te roepen. Kom als 't je blieft terug, bij mij voorgoed. Zelfs als je uitglijdt laat ik je niet vallen. De grootste hobbel, is met jou geen strijd. Jij vult mijn leven en geeft het zin.…

Met mijn emoties Waar moet ik heen Tegen de muur smijten Het uitschreeuwen Het moet ergens heen maar Kan geen kant op Ik wil eruit Weet niet hoe WHAAAAA Ik heb het gevoel Het te verliezen M’n verstand Ik heb het gevoel Ik word gek Alles in m’n hoofd Het stoort Kan niets meer doen Moet iets doen Moet nog leren Morgen tentamen…

Heerlijk vertrouwd zouter dan zout lippen verlangen handen gevangen woorden kiezen zinnen verliezen dichter dan dicht ogen stralen licht om eenmaal slechts eenmaal te fluisteren ik hou van jou ...…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Een plekje om te schuilen Dat je niet meer rennen hoeft Nooit meer stille tranen huilen moet Die van blijdschap dan weer wel Jezelf te kunnen zijn Nooit meer hoeft te twijfelen Aan wie of wat je bent Want van binnenuit is het zo goed Handen die je vast kunt houden Om te delen, warm en zacht Heel veel zonlicht dat zal schijnen Geen kou…

Een ieder kent vele gezichten Vrolijk, hard, of zacht Misschien ook donker, of wel open Of juist één die altijd lacht Al leerden wij te kijken Niet alleen naar het gezicht misschien Maar in die verschillende ogen Die toch wat meer weerspiegelen misschien Dan zagen wij elkaar in het wandelen De route van het hart Verdween een stukje van…

Wanneer je hartenwens verdrinkt En het lijkt of je er langzaamaan in stikt De adem je soms ineens ontnomen wordt En de boeien nog zo ver weg Wanneer het zwemmen niet meer gaat Geen enkele slag lijkt ongeslagen Wetend ook; zó denken heeft geen zin En toch het brein díe hartenwens niet loslaat En, het hart al evenmin Dan dáár ineens een sprankje…

Liefde, niet alleen als in geliefden Maar in die andere dingen juist Als in vriendschap, als in leven Een arm, een kaartje of een kus Het ongewone zichtbaar En voor ieder binnen handbereik Betaalbaar zonder muntjes En genoeg van op de markt Het ongewone lijkt gewoon Wanneer de ogen niet goed zien En we ook niet kunnen voelen Dat er…

Vrienden die je niet verliezen zult Voor altijd is altijd Mensen die je familie zijn Of worden in het hart Ik wens je meer... Van je oprecht gelach En opgedroogde tranen Wensen die je werkelijkheid worden En ik je dan niets meer wensen hoef…

Ik ken een heel lief meisje Met vaders, ja eigenlijk twee Eentje woont heel ver van hier Zij kent hem ook niet echt Maar feit is wel, hij heeft een mooie dochter Ook al is hij ver van hier Híer heeft zij dus nog een vader Maar ook hij is nu ver weg Niet omdat hij ver weg wóónt Maar koos voor een ander leven hier Het meisje kan toch niet…

Als het niet meer is als ooit En alles telkens anders wordt Nooit meer zoals het was Het betrekkelijk lijkt wat er nog is Er is vooral nog het moment Want in kleine stapjes gaan gewoonweg kwijt, herinnering en lijf Alleen nog hier en nu Meer en nog meer hulpeloze vragen Waarop ik het antwoord schuldig blijf Wanneer in jou verloren gaat…

Elk moment dat blijft vraag ik zonder hoop waarom ik niet meer mag verliezen wat ons niet meer winnen laat…

als mijn woorden niets meer zeggen en mijn leugens niets weerleggen dan verlies ik als mijn tranen niet meer stromen en mijn ogen niet meer dromen dan verkies ik mijn woorden te vergeten mijn naam niet meer te weten mijzelf niet meer te geven niet verder meer te leven als mijn zinnen niets meer plaatsen en mijn tonen niets…

ach, doe maar wat nog te verliezen een paar tedere herinneringen die zelfs in slechte relaties bestaan die ik koesterde die jij stuk wou slaan een brief, wat foto's wat heb je daaraan momentopnames van illusies lang vergaan bewijsmateriaal dat jij stuk wou slaan…

Ik heb veel geleerd Over komen en gaan Ik weet hoe het is Om er alleen voor te staan Ik heb in mijn leven Veel moeten kiezen En ik weet hoe het voelt Om iemand te verliezen…

hoe je in enkele minuten alles verliezen kan er slechts pijn blijft en verlangen naar de relatieve saaiheid van het alledaagse arm en rijk voor éénmaal gelijk verweesd wanhopig verslagen wie kan dit dragen zoekend tussen puin en lijken naar voorbije tijden de dood dreigt van alle kanten geen tijd voor rouw je moeder, je kind, je geliefde…

Hun kind mag nu kiezen tussen verliezen en verliezen.…