Alle inzendingen over enkele lach

Een traan, niemand die het ziet Een lach doet die traan teniet Een traan, niemand die het zag door die ene enkele lach. Je wilt schreeuwen 'Zie je het niet het is maar schijn!' Maar je doet het niet, omdat je net zoals iedereen wil zijn. Maar achter die lach Zit zoveel verdriet...…

Een enkele lach, Een enkele traan, Ja, grote knul, Mama komt eraan…. Even naar je kijken, Als je slaapt… Samen met je lachen, Voordat je gaapt… Eventjes stoeien in het grote bed. Mijn geweldige kind, Jij hebt mijn vertrouwen in het leven gered. Ik ben zo trots als ik naar je kijk, mijn lekkere knul.…

Ik zocht je in kindergelach Zo onschuldig, zo teder en zo zacht Maar geen enkele lach Die jou bij me bracht Ik zocht je in zonnestralen Je ogen, je stem en je haren Maar geen enkele straal Die jou bij me bracht Ik zocht je in anderen Mijn hoop, mijn lot en mijn verlangen Maar geen ander Die jou bij me bracht Ik zocht je in mijn eigen…

een traan nuchter van geest en vertrouwen maakt het rouwen lichter op de dag het is geen feest maar het mag een enkele lach herinnering ogen spreken van gedrag er ligt zwijgen in het groeiend zien vluchtige blikken, voorzichtige knikken een hand rust op een schouder het weten, we worden ouder…

Je praat met dingen die geen antwoord geven, Die enkel lachen, stil, lang, als de zon, Er schaduwen als glimlachen doen zweven.…

Droge tranen leverden de meeste pijn wenen was het voor een gesloten deur Onder het masker verdwijnt de schijn achter haar masker..bekende zij kleur Achter ‘t vrolijke masker van de lach woonden grauwe wolken, zonder zon Van het leven betaalde ze er het gelag haar ingevroren vreugde, in het beton Onder ‘t enkel lachen voor de schijn lagen…

een enkeling slechts vermaakt zich is zichzelf de rest is entourage zaalvulling dienend ter decoratie niet onaardig niet bijzonder alleen maar aanwezig de eenzaamheid van dit samenzijn schuilt echter in het feit dat eenieder zich de enkeling waant…

Zo luidt mijn huidige visitekaartje met de billenjaren bloot! Ik ben nu 72 doch tot ruim rond de 70 hield ik het vol Op de vraag; "Hoe oud bent u, ben jij" antwoordde ik "52 "of "52 ben ik" De zin hoefde ik niet af te maken "geboren " of als ik 1951 gebruikte "verwekt" 'k hoefde 't niet uit te spreken 't ging er in als zoete…

Toen speelde regen en sneeuw hun rol teveel om nog leuk te vinden, was er geen vrolijkheid, alsook geen lol, dus geef me zon, geef me warmte, ik lach!…

in een kunstcafe hoorde ik haar lach mij uitzwaaien ik kuste die lach onmiddelijk glimlachend en wel die lach, volgens mij sloeg het vanuit haarzelf nadat ik over de drempel was gestapt om in eeuwigheid te kunnen glimmen…

Ik lach, begroet de dag en tel mijn zegeningen……..…

samen met ze huilen lachen om hun lach vertellen van mijn dromen troosten als het mag vier hartjes mijn ziel uit liefde geboren enkel door hun lach beleef ik mijn dromen…

Geen rijkdom en geen roem zijn groter dan die lach, Dat lachje, dat als in herkenning, jouw oog ontmoeten mag.…

grenzen vervagen zoals de ruimte om ons, enkel blijft als ogen harten ontmoeten: het versmelten tot één gedachte één gevoel één adem.…

Terwijl jouw ogen mijn lichaam uitkleedden trok het leven een wissel langs perron en spoor vijf bus na bus na bus na bus was dit de enige reis zonder vertraging jij kwam thuis jij wel…

Ondragelijk, maar goed te dragen op de vleugels van lichtvoetigheid, een koers gedragen door het hart en beeld zonder naar de laatste dans te vragen, bronzen ringen om de enkels van integerheid.…

(tanka) In groen struikgewas schuilt een eenzaam wit kroontje, dor en verfrommeld. Die oude bosanemoon heeft haar geslacht overleefd.…

Geen wonen hier, geen gisteren of morgen maar enkel nu en daarin geborgen. Tot geen woorden bereid, enkel een vuur dat niets verbrandt en toch blijft branden. Geen beeld of teken, enkel niets.…

Een enkele dauwdruppel blijft eens hangen in het spinnenweb dat zich eens vormen kon; een transparant geheugen dat dauwdruppelt in de krachteloze najaar's zon. Dauwvol, berouwvol om alles dat dauwdruppelend aan een heden voorbij kan gaan, kent morgen een verleden dat niet aan het spinnenweb voorbij kan gaan.…

Wazige slierten Herinneringen Van toen ebben weg Zoute tranen Van nu Wellen op Ik ril Van de pijn Vanbinnen Alles vervaagt Alles vergaat Enkel de liefde blijft over…

de clown had z’n leven lang kinderen laten lachen nu hij zelf weer kind geworden was waren het enkel kinderen die hem in z'n leven nog een glim lieten lachen…

De eenzaamheid staat in zijn ogen te lezen als hij ziet dat ik hem betrap, sluit hij zijn ogen. Ik sluit niet die van mij, zet me naast hem en zeg: vindt je het erg als ik je gezelschap kom houden? Alleen is maar alleen. Zijn gezicht licht op, alsof ineens de zon doorbreekt een klein lachje rimpelt zich om zijn mond. Zijn…

Ik denk aan Amerika, de droom van het leven dat je toelacht zo uitbundig zingt de vrouw het uit op het bord van Café de Lach Eronder groeit wat mos dat het leven neemt zoals het is tussen de dakpannen op de stoep Het moet wel erg gestormd hebben vannacht maar iedereen zat binnen en was de wereld vergeten die niet zo veilig is als…

Kennis wordt begrensd door een afgrond, pas dus op – of je valt erin.…

in het licht van zilveren maan zag ik je ogen lachen geen klanken geen woorden er was enkel de taal van twinkelende ogen!…

Je doet dat enkel door te geven. Een knipoog en je lieve lach.…

ik bewonder de stilte alleen daar voel ik me thuis er is geen enkel geruis alleen maar een zoeken zonder vinden ik bewonder de schaduw in een dal van liefde alleen daar in een wereld van gemis er is een zuchtend gefluister voortdurend in mijn hoofd alleen daar vluchtend van een geloof…

mijn mooie gave bomen ze zijn voorgoed verpest het halve lover afgekapt slecht hun kruin die rest voorbij hun hoge kale stam zie ik de grauwe stad waar ik vóór die slachterij totaal geen weet van had alleen omdat een enkeling te lang was en moest bukken waagden ze het om aan mijn plantsoen het mooie zicht te ontrukken als ik al ergens…

Een 'enkeling' kwam hier vanavond aan Hij was alleen, ik zag zijn linkervoet Tussen de deur, of zag ik het niet goed, Was het geen vrouwelijke onderdaan? Nou ja, je weet het tegenwoordig nooit Meer honderd procent zeker toch vandaag De dag, is dat nou zo'n bizarre vraag Die zo door mij de groep in wordt gegooid?…

Ja lach maar - toe lach maar bijna kostte het mijn leven toen ik staande in mijn hemd en door de haast wat ongeremd er met de Franse slag mijn kraag nog snel een strijkbeurt had gegeven Het is een zoenvlek - zei ik steeds maar oogstte enkel medeleven…