Alle inzendingen over epilepsie tijden

Is leven inderdaad die rode oranje of een groenere dag elk uur meteen ons verleden, tijd vermengd nu dit heden. © Annemieke Steenbergen…

Soms heb je geen woorden is er elders te veel onverwerkt verdriet, spant men witte olifanten voor wagens ziet men onnadenkend domweg realiteit niet. Gaan de dagen daar rond en rond en rond, zijn oude zaken aan voorhoofden af te lezen waar niets anders is dan deze zeurende pijn zonder kansen dat het daar ooit anders zal zijn. Wat is onvermogen…

Ik verlang geen rozentuin niemand hoeft me dat te beloven maar ik wil ook geen bed vol violen waarop ik moet knielen Weet u, ik ben al snel tevreden met grassprietjes tussen de stenen met soms een klein verrassend bloementje wordt mijn leven verrijkt!!…

Diepvriesliefde dooit niet is temperatuurbestendig. Hard bevroren tederheid hagelt in mijn hart. Diepvriesliefde plooit niet en ontwijkt behendig al de zwoele narigheid van smeltend en verward. Diepvriesliefde kooit niet ze blijft steeds apart. Ellendig en inwendig vastgezet op wintertijd en ijzig koude smart.…

Ik kon mezelf heel goed bedruipen, door regelmatig met mijn hand in iemands zak te kruipen, maar de anderhalve meter, het nieuwe normaal, ervaar ik nu als heel asociaal. Het heeft mij, mijn inkomen ontnomen, ja sterker nog, ik voel mij beetgenomen, ik groette iedereen altijd spontaan, en liet ze vaak zonder portemonnee verder gaan. Maar…

Niet onbewogen, stil zitten, staan, het lukt niet zo lang in dezelfde houding, maar het lukt me eindelijk, zonder bemoeienis gaat alles buiten me om door, het licht, de wolken geuren, planten en dieren ik weet ongeveer wat er zal Afwachten volstaat, wachten op wat terugkomt, als herinneringen die zich herhalen, de geluiden elke…

's Avonds dansen we vrije expressie, ik ben vrij en veilig in het kamp Er is maar één slot, één man die de sleutel heeft, want wie zou naar buiten willen? Kom maar kijken door de draden van het hek we verbergen niets Lijntrekkerij, stiekem gedoe, een verkrachting alles wordt gezien en dan voert de politie je snel af naar het…

Je hoort de glashuid die ons scheidt vaak rinkelen. – Weer een uitbraak.…

We staan dicht bij elkaar zonder elkaar aan te raken dat doen we ondergronds in het luchtige wormenbed ver van de kwetterende eksters op onze armen, de pijlen van de piepende parkieten met het nieuws van de dag en de schreeuwende meeuwen We doen het in het donker likken aan elkaars sappen en verstrengelen ons Mieren dulden we niet…

Hé, je bent er weer Toevallig. Net als ik dus Nou ja, net als gisteren Zijn dat afwikkelschoenen? O, dat is een moedervlek hier, bedoel je, je wijst toch naar hier? nee niet dichterbij komen! .....Je schroeit me nu al! .....je steekt mijn fantasie aan .....er breken brandjes uit .....de rook benevelt me .....en ik wil daverend laaien…

nu het virus blaffend gaten in het leven vreet weten we dat bomen geen gouden appels dragen nu stemmen verstarren in monotone virustaal wekken we ongeboren woorden tot leven nu we de wet op de zwaartekracht tarten verheffen we gewone mensendingen tot kleine mysteries nu we in de stilte stiller worden…

nachtelijke dichter onverdroten voort kinderhanden tekenen het ei in de buik van de rode hen de lantaarnpaal neemt de benen samen met het licht een man met één voet op het dak speelt cello over Tevye’s klacht in het gesloten huis versteent de angst tot een monoliet in het licht van de tovertuin schittert een rivier het is de tijd…

Geef ze maar thee .....Luister, de bomen vallen .....Heerlijk, het geluid van bijlen .....die de boomgaard kappen .....De tijden veranderen .....Speel! Ik wil het vieren! .....Dan kunnen jullie daarna vertrekken Ik weet het niet, ik wil weg Waarom zijn we zo oud geworden?…

Nu het winter wordt en de bomen niet vol in het blad hebben gestaan huiver ik om wat er komt om de huiverende mensen in een winter van misschien wel veertig jaar, als een eindtijd van de woekerende groei en ook om de winterkou in onze harten omdat ons leven steeds meer levens kost en steeds meer verdriet Als we er niets aan doen zullen…

Een tuinder zou komkommers telen Maar faalt daarin door louter pech Al zijn komkommers rotten weg Het lot kan wrede spellen spelen Hij brengt zijn ploegschaar naar de lommerd Als tuinder blijft hij onbekommerd…

Geen effect De Damrakjongens allen beursgeslagen Wat is het toch een akelige tijd! Ja, imams geven volop narigheid!…

Onrust vind ik alleen daar waar rust ontbreekt... steekt dan de pijn in mijn borst, hoofd en geest niet zo klein, maar doet me meer zeer dan simpel verdriet. Onrust in de ziel is, waar ik viel. Daar waar rust is tenslotte koester ik wat klopt, rust geeft niks mis mee is maar juist vrij en positief in me leeft.…

De wereld om me Heen is soms te Druk geworden Zo veel mensen Die kennelijk Iets van me willen Ook al begrijp Ik zelf eigenlijk Niet waarom Besluit om het Leuke eraan toch Maar mee te maken, Mee te gaan met De stroom van de Rivier, zonder Noemenswaardige Weerstand, en op Gezette momenten Even een poosje de Bergen…

Een ongewone dag in ’t plaatsje Urk… Ineens zie ik wat jonge Suri’s staan Ik schrik nog meer, er komen Mocro’s aan! en plots ontwaar ik zelfs een Nederturk! Verstijfd van angst zie ik, als dat niet gaar is een Engelsman, verdomd als het niet waar is!…

€28.000,00 gecrowdfund voor QUARANTAINERS twee compartimenten door glazen wand gescheiden Eigen entree Intercomsysteem Een modulai- re inrichting waarbij echt in geen tijd tafels en stoelen ruilen met rolstoel of ziekenhuisbed…

zoals wij ooit overtuigd baden dat jezus ons redden moest bidden en smeken wij hardop red ons nu beste farmaceuten met een goed en veilig vaccin neem onze levenslust serieus laat ons weer plannen kunnen wat wij verwezenlijken willen verlos ons uit de eenzaamheid die dagelijks de deuren klopt denk aan onze lieve kinderen die nu nog in…

De wereld weerspiegelt alles van iedereen, maar gelukkig zien we er maar weinig van Behalve helaas de koningin die elke dag aan schoonheid wint Maar jonge mannen zien dat niet Zij roepen: de prinses is mooier - hun fantasie van dagelijks genot, een droom om zonder moeite koning te worden Dus vertrouwt Helena zichzelf niet Ze kijkt in…

als ik een vlinder was vloog ik naar je toe fladderend vrij in het prille zonlicht vreugdevol heel gewoon dichtbij de vlinders weten niet de vogels evenmin waarom zij genieten ongestoord van de mooie lentezon…

Hecht grenen handwerk, waarbij een zaagmachine Niet meer dan enkel goed van pas gekomen moet zijn, Zo zullen de boekbrede planken als een neergaand bruggendek over de gehele lengte, Zacht knerpend om de staanders knijpend, Stelselmatig op de liggers gevallen zijn. Een meesterstuk op groei, geometrisch vervaardigd Om het meubilerende weten,…

Ik begin opnieuw mijn leven te stekken: groen – om uit te delen.…

Het hart leeft, ademt tikt haar tik vol levenslusten om de mensheid te verheffen uit schuld, straf en boete. Mijn hart zonder gevoel voor enige symboliek is zuiver als zij schoon is.…

het is een groot goed demonstreren je mag alle regels negeren het hek is van de Dam gewoon omdat het kan ik snap er geen anderhalve meter van het belang van demonstratievrijheid ver verheven boven gezondheid het gaat mijn verstand te boven al het leed dat Corona heet wat vandaag teniet deed voor “hoognodig “ protesteren je kunt…

Ik stop mijn oren dicht met zelfgekozen geluiden ik giet mijn ogen vol met statussen en weetjes en soms zie ik ver weg op een foto het licht van de dag van vandaag Ik negeer de mensen om me heen, zo persoonlijk is mijn leven, helemaal op mijn maat gemaakt in mijn hoofd en bevestigd door mijn vrienden die mij raken en zich uitsluitend…

samenleving vraagt geen weerwoord te hebben gehoorzaam zijn vraagt een beetje discipline gewoon wat inschikkelijkheid die wij ook de anderen vragen gehoorzaam zijn is niet doen zonder te vragen het is vragen naar de betekenis opdat rede ons overtuigen kan gehoorzaam zijn is geen schaap in domme modus het is een orde die vrijheid geeft in tijden…

Zoals bij de maanzieken of de lijdenden aan epilepsie; of bij hen die hun manie verdroegen in de vorm van een pijnlijke melancholie. Frenesis, insania of hysterie zouden ze gaan heten; bij al diegenen die zich liever zo zouden vergeten.…