licht
bestook ik de duisternis
wildernis
verdoemenis
Geschiedenis nu zonneklaar
maar onveranderbaar
Richt me tot de luisteraar
Gijzelaar van dicht
Open mijn gevangenis
en bedel naar vergiffenis
- een zondaar met bezwaar op
schijnbaar eenduidige betekenis
Onverstaanbaar aan de top
- een vonnis op de schop
Ervaar aan de basis erkentenis…
woord
ik ben jouw stilte boom
laat vallen die winter
kom met de dagen van weleer
toen we koeien in de regen zagen,
en mannen in de regen zingen
achter dit woord van vlakte
verlang ik diepere wijsheid
dan ooit onze liefde,
en alle vriendschap die er over is
in groter voelen, kleiner beleven
wil ik jouw emotiegewoonte
de vallei van jouw erkentenis…
Het verleden blijft mij plagen,
zelfs nu ik volwassen ben
Vluchten of vechten helpt niet echt
Toch kan ik het soms niet verdragen
Ik doe mijn ogen dicht
Leg mijn handen op mijn oren
Ik kan er niets aan doen
Soms wil ik het niet zien of horen
Dan knipoogt daar de toekomst
En ik weet dat het er is
Een pad dat ik nu bewandel
Een zekere erkentenis…
Maar ook, hoe is in dit ontplooien
een nadere erkentenis bereid:
verwelken wordend uit voltooien,
des zomers dubbele wezenheid.
Het glorievolle openkomen,
dat vers nog en ontkiemensnat,
het voelt zich alree afgenomen
en moe en welhaast stervenszat.…
Erkentenis en spijt komen in de praktijk meestal te laat;
vandaar, dat ik zo nu en dan vol liefde met jou praat.
Een link van respect en begrip naar gene zijde.
Te laat is nooit definitief
of onherroepelijk.
Dit jaar zou je
100 zijn,
Pa…
De leeuw toont hierop terstond zijn erkentenis,
Door 't passeren van een notariële schuldbekentenis,
Dat namelijk, daar hij zijn leven te danken heeft aan een rat,
Laatstgenoemde dezelfde aanspraak op zijn medeleeuwen had.…
Zou onze erkentenis verzwinden,
Als stof, waar d'oostenwind in waait?
Zo waren wij het schuim der snoden;
Ja monsters, dik van gift en stank.
Dies zal ik, ten bewijs van dank,
De Hoogste op mijn bruiloft noden.…