Alle inzendingen over floten

De avondzon scheen decoratief door ’t kerkraam van glas in lood historisch mooie beelden uit Bijbelse geschiedenis kleurrijk en devoot Het avondgebed kreeg vanzelf een diepere betekenis wijl ik in sereniteit mijn ogen sloot op dat moment een zangvogel de stilte onderbrak de metten en de lauden floot…

zoals ik als kind ooit ruggelings in het prikkelende gras 'n jonge lente welkom floot gelijk een vogel zwierend langs witte wolken en stralende zon door het hemelruim vloog zo fluit ik steeds weer vol verlangen bij het prille geel en groen het tere voorjaar tegemoet .…

Hij knapte uiltje en floot blok, las lip Klom touw, vloog stunt en zeilde ook nog plank Liep wad, trok stuip en zei vervolgens dank Schoot schijf, sprak buik en streamde nog wat slip ‘Ik heb’, zei hij, ‘helaas geen enkel sjoege hoe al die gekke woorden te vervoege’…

ook vogels kunnen faken en hebben zo hun streken als iets Arie niet helemaal zinde viel hij van zijn stok pardoes achterover op het zand in zijn hok op apegapen lag hij dan de kalende kanarieman die toen hij aan de vrouw kwam zijn jeugd met kopveren hernam twee koters kreeg het paar gelukkig zonder kuren Arie floot hun lieve lust…

Voorbij zijn de dagen van zomer en zon waarin de vroege vogel in de eerste zonnestralen zijn ochtendliedjes floot regen nog verfrissend was wind heerlijk verkoelend in plaats van nat en kil de dagen waren lang avonden meestal buiten geen sombere najaarsblues maar vrolijke zomerrokjes het is voor de geuren en kleuren dat je de…

De fonteinen fonkelden kristal En blauwe vogels floten. Door de klaterende hallen Wandelden verrukte hofdames, Terwijl de wervelende Hemelschilderingen lachten. Ik mocht mijn saxofoon bespelen Voor de Sultan, in een grote zaal Van marmerroze bogen. Nooit klonk de blues Lichter dan voor deze man Op deze plaats.…

we dansten de parelende dauw van esdoornhagen schreven muziek in het natte gras koesterden ons met welbehagen in de eerste warme stralen die de zon ons gaf volgden het klein concert dat vroege vogels floten op de tonen van ontluikend licht woordloos gingen wonderen ons voorbij mystieke gevoelens gaven ons een diepe spirituele…

En alles wat groen kon worden of roze, of wat kon fluiten of dansen op ragfijne vleugels, werd groen of roze, floot, en danste op ragfijne vleugels. Opeens deed alles alles wat het wist, geschokt was ik, en ik deed vrijwel niets, ik liep ontzet wat rond en keek de bladeren uit de bomen.…

in een hoek van blauwe lucht zijn mijn dromen scheep gegaan de sterren brandden bij volle maan de wereld bestond louter uit golven ik sprak tot de vissen in een stille zee die in luchtkastelen woonden tussen reuzengrote bloemen ik floot met de vogels die alles verstonden briljante gevleugelde schepsels toen hoorde ik een zachte stap…

toen ik jou zag, op die voorjaarsdag in het blauw en o zo fijntjes was ik gelijk geheel van slag ook al was je maar zo kleintjes je was een pracht, aan die waterkant je leek wel een prinsesje daar langs die plas in dat groene land in je hemelsblauwe hesje gaf jij mij kleur, meer dan iemand ooit meteen floot ik een liedje die dag vergeet…

Hij floot op zijn manier: "mag ik een stukje met je mee.?" Mijn antwoord, was: "natuurlijk, ja heel graag zelfs." Een wandeling in de natuur, kan in je leven iets prachtigs brengen. Op een mooi moment, waren we samen even één, in de mooie zachte natuur. Tekst en foto Dick Voogd…

dichter sproot voort uit het te laat verwekte kind en waaide weg op de te harde wind de wisseling van woorden maakte lichter hij leek niet ter bestemder tijd geboren zijn reis was vatbaar voor verbetering maar alles liep volgens de regeling zijn plaatsbewijs ging onderweg verloren de seinen stonden al op rood hij hoorde nog dat iemand floot…

heb mijn blikken altijd vertrouwd dacht in onderbouwd begrijpen hoe zij anderen aankijken nooit heb ik geweten dat mijn logica de lichaamstaal al jaren is vergeten daarom loop ik vast mijn vogels zaten op een tak vlogen in zwart wit floten hun gemak landden tot een stille zit maar in het echt krioelen kleuren zwermen groot…

jij hebt met lichte druk en later pure hartstocht lucht in buizen gedwongen hun volumes zijn op diverse scherptes gestoten die tonen floten op verschillend niveau pas later kwam de moederpomp die buizen van verschillende materialen vulden in onderscheidenheid trompetten en bazuinen kenden het orgel als hun vadertoon samen…

Zittend op een zwijgende rots Floot de Nachtegaal zijn mooiste lied En keek vervolgens apetrots Naar zijn vriendje, de Parkiet Zachtjes begon ook deze te zingen Tot grote spijt van de Nachtegaal De Parkiet wou blijkbaar meedingen Naar de prijs voor zang in vogeltaal En, tot ieders verbazing zong hij geniaal, Maar hij kwam plots in ademnood…

dropjesverslindende touroperators vergapen zich aan hartmassage / bij de bakker / in de bagelstore om het even wat je inlijft een vorkje prikken naast het pleintheater: hij floot de honden en zij zag de valk stijgen diepte lachend iets op uit de zak van haar lief - prikt sushi - betaalt de nekmassage (...één litertje zuurstofrijk bloed…

dichtvertakte bossen die verstierven in hun blad Waar in stilte ik het fluiten van de kierewiet kon horen en verdroomd nog voor mij uit de eikels trapte van het pad In de schemer zag ik bankjes die de elfen toebehoren en ik viel op hen in slaap met dromen die ik nooit vergat Van de zon zag ik het licht dat mij die ochtend zou bekoren en ik floot…

een muzemeisje dat de poëzie aanbad het ritmisch rijmen voorjaarsvlinders liet ze dansen door een bloemenveld met zorgvuldigheid koos ze tedere zinnen voor haar liefdesheld floot met de vogels in de ochtendzon een sonnet en elke, ja elke letter uit haar hoofd heeft ze vol passie neergezet het muzemeisje leeft nog voort…

ik ben anders dan normaal in tegendraads bewegen floot steeds vals schopte tegen schenen met van drift onhandelbare benen was allergisch voor de zachte hand van mens en overheden die het altijd beter deden waar opvoeders de zere plek masseerden van stoten en proberen kreeg ik de kat omdat ik voelde welke doelen men met ons voor…

Ik zag haar bloeien in een mei, toen wij nog zingend waren, floten. Zij was zo lieflijk, de devote. Hoe zeer wou ik haar aan mijn zij. Maar zij liep steeds aan mij voorbij en aan mijn hart in duizend moten. Heel vaak heb ik mijn neus gesnoten.…

Vanmiddag kon ik zo mooi fluiten - nee mooi is niet het goede woord zelfs fluiten niet - maar ik liep buiten en wist, want voelde me gehoord Geen kind'ren die hun ruzie staakten geen prachtvrouw die verliefdig keek geen zon die alles lichter maakte en weer thuis bleek ''t dezelfde week maar toen ik floot, vanmiddag buiten, was alles beter…

Ik droomde dat het anders was Geen ijle stemmen van weleer Hun gezang klonk nimmer meer Alleen het ruisen van het gras Vertrokken naar het oosten Bleef ik hier eenzaam staan En floot wat in mijn eentje Besloot niet verder meer te gaan Eenzaam, kil en onbewogen Wist ik niet meer wat te doen Iedereen was weggevlogen Naar het nieuwe fris…

voor haar met scheve blik die werd ontbloot tijdens zijn ochtendoperette die hij spelend zo genoot Maar zij verzuchtte elke morgen liever was zij alvast dood als hij weer over tafel klom om een beschuitje er te pletten dat hij opzoog uit zijn hand waarna zij vlug haar ogen sloot omdat zij wist dat hij daarna voor haar de Marseillaise floot…

stilte van de nieuwe dag doch allengs werd het hemelblauw ik zag op een middagwandeling de bomen kleurig van groen naar geel en rood het was een boeiend gezicht in het zonlicht kilometers lang en toen het avond werd bood de zon haar ondergang in prachtig avondrood een late merel onderbrak de rust met een riedel die ze in herhaling floot…

Muziek van de ziel Het oorverdovend stille dat om mij hing verborg armenvol emoties zoveel dat het mijn keel soms snoerde opende ik gedachteloos het raam kreeg weer lucht en het ontspande die me naar het onbekende stille voerde me overviel en rust hervond want daar woont de schoonste muziek van mijn oude ziel een tureluur floot hoog…

Ik zag 'n mooie vlinder zij maakte geen kabaal ssssst, fluisterde zij zacht ik heb 'n klein verhaal Ik kom net van boven héél hoog daar in de lucht zie je daar die vogels daartussen vloog ik...zucht Zij floten naar elkander 'n heel mooi, maar droevig lied ik luisterde heel intens en voelde het verdriet Het ging over jullie, mensen…

er was eens een dametje Kraaygraag die zong liefst de aria in 't duin met vogels uit Den Haag 's morgens zette zij met hoge stem in hield aan tot avondrood kreeg blos op haar wang van goede zin zo ging het jaar in jaar uit alle dagen men zag haar als paria alleen duinfluiters floten zonder vragen ook Karel Konijn werd er tureluurs van…

Ik floot terug in c-majoor; zijn kleurig kopje draaide rond tot hij mijn grote lichaam vond maar toch ging hij er niet vandoor. Tot hij een soortgenootje hoorde, een vrouwtje dat hem echt bekoorde: hij danste naar een tweede boom. Nu hoor ik zoveel putters zingen terwijl ze door de ruimte swingen: een Putterkoor: het lijkt een droom.…

we liepen voor de wind warmte floot in vlagen en een wolkje oogde wit van boven een wereld om ons heen wij helemaal alleen wij hebben ons niet afgesloten gingen juist helemaal open voor alles dat er was en wilden delen in samen elkaar voelen en strelen juist uit het niet verbale wilden wij het leven in zijn volledige…

ik zag de brug de overspanning en pilaren de grijze haren floten me weer terug jij rijpte in de gaarden door hitte en mistral ik glooide meer in het groengele van het dal wij zonnebloemden samen in het franse land jij ging een brug te ver en toch nam ik je aan de hand laten we maar samen oogsten hitte en de tijd voorbij na misoogst…