Alle inzendingen over frêle

Het frêle zonlicht schijnt op een kleurig tapijt gevallen blaadjes als dartelende vlinders vlogen zo - de zomer uit…

Huis vol rouwenden De leegte overvalt hem Hij beseft nu dat – Haar frêle wezen het huis Al die jaren levend hield…

achter het frêle vlies herkent een voelend oog de geladen diepte in vibrerende stemmen het is blindelings gewaar van een gescheiden epiloog…

Je hebt mijn aandacht, eindeloos, jouw silhouet, zo sierlijk zo broos, in stilte genietend als ik naar je kijk, jij frêle fee uit het dierenrijk…

Bloesem ik mis je in deze koude tijd Je roze schoonheid geur van vergetelheid Bloesem ik mis je zo zacht als fluweel Witter dan sneeuw aan je groene steel Bloesem ik mis je wonder der natuur Fontein vol bloemen mooi frêle en puur…

Frêle zijn haar vleugels waarmee ze hem tegemoet danst gedragen door zijn liefde vlinderzacht in de fluister van de wind hoor je ze zingen het lied van hun liefde die verboden was…

ik speel geen muziek maar mijn melodieën zijn toch herkenbaar schilder noten en balken in kleur op het doek dirigeer frêle vormen het schilderij is mijn symfonie vertolkt naar klassieke normen…

zij kust de zon met geloken ogen voelt stralen van nabij geluk het is alsof liefde voor even, teder, over haar frêle ontvankelijkheid is gebogen * (L'Encyclopédie vivant (5))…

soms fietst er daar zo’n meisje zo’n frêle meisje, blank en blond ze laat haar jas in zon licht schijnen lijkt gezond en lacht mijn tranen weg…

teder het aquarel van de frêle jonge vrouw die haarzelf in naaktheid met ietwat schroom bloot heeft gegeven voor de eeuwigheid…

Aan Elise Valcke Elise lig jij in je knopje daar, stil te zijn en te genieten van de frêle novemberzon? Achter je grafje lopen cru, nog niet begrijpend kinderen met roze haar: engeltjes, bijna uit hun knop gebroken.…

't Is weer zover grillig schudden buien ongerijmd chagrijn rukken regenvlagen aan de goot de wind kastijdt het huis en in mijn tuin sneeuwt frêle en fijn de eerste bloesem roze en wit wat tederheid…

Niks tikkie terug, maar hup de bal naar voren Niet stiekem trekken aan een paardenstaart De frêle enkels worden ook gespaard En geen kapsones; dribbel, pass en scoren! De vlag gaat uit voor gloednieuwe idolen Het vrouwenvoetbal heeft ons hart gestolen!…

Rododendrons violet sneeuwwit en bloedrood viooltjes blauw en geel primula's en margrieten geraniums aan de muur bosanemonen wild en frêle vergeet-mij-nietjes lelietjes-van-dalen 't is straks weer mei het maakt mij blij…

Zij heeft een stem heel frêle die lichtjes beeft een hand die nauwkeurig begeleidt ogen die bewogen strelen of ze bij het schrijven ook die glimlach op haar lippen heeft zij is een franse schrijfster Claudine is haar naam reine claude dacht ik wat een genot dit te hebben mogen ondergaan…

Sierlijk zweeft de frêle vlinder Cocktailvol van bloemerij. Hier zijn duifjes en daarginder Eitjes van de honingbij. Paars de heide in de zomer. Pareltjes in de voorjaarswei. Ieder seizoen schud ik de dromer: Noem dit Eden aan zijn zij, Gans het lusthof... zo nabij!…

in haar vleugje parfum neem ik wilde rozen waar het aroma van de wind haar onstuimigheid bedwelmend zacht in dat frêle bekoren duistert zij haar lach de verleiding nabij en sluit ik mijn ogen haar liefde toe raak ik die rozen elke nacht…

Appelbloesem van het rivierenland dromen van een lente aan het water een frêle vlinder in een kinderhand met in het hart een wens voor later ach waarom lees ik nooit iets in de krant in de eenzaamheid waaruit ik groei over de bloesem van ons kikkerland herinneringen staan opnieuw in bloei.…

dan heerst een andere werkelijkheid hier een werkelijkheid waarin ik een wonder ervaar : dan strelen frêle vingers door Gods Haar - Culemborgsche Veld, mei 1998…

Vergeten moet ik wat ik voelde Frêle vlinders die wild krioelde Vergeten moet ik je zachte lach Het is je hardheid die ik nu zag Vergeten moet ik het verlangen Naïef was ik zo onbevangen Vergeten moet ik dat ik geloofde In de liefde die jij beloofde Vergeten moet ik van jou en mij Ijdele hoop verstikt voorbij…

En ik plantte de tuin vol met zaadjes van wilde bloemen zag in gedachten oma’s huis met er voor haar tuintje met lathyrus zo teer en fijn de frêle bloemkopjes deinend in de lentewind even was ik weer het meisje zonder moeder even weer oma’s kind…

En ik plantte de tuin vol met zaadjes van wilde bloemen zag in gedachten oma’s huis met er voor haar tuintje met lathyrus zo teer en fijn de frêle bloemkopjes deinend in de lentewind even was ik weer het meisje zonder moeder even weer oma’s kind…

hij zal wel even aan de kant moeten astmalijdende wielergod Chris Froome vlamde jongsleden veel te snel in de Spaanse ronde de Vuelta zo behaalde hij de rode trui wel maar na dopingcontrole bleek een dubbele waarde als toegelaten salbutamol in zijn frêle vel!…

heupen die op hoge hakken in de knieën beven lichtvoetig zweven ranke benen slanke tenen in een ludiek moment door je spel geveld weef ik om je frêle leest een stil begeren statig schrijden bevallig glijden hopeloos aan je voet bezwijken.…

Huiver bereikt haar frêle huid zacht laat geen sporen meer na en haar geest versmelt bij toeval met laatst gesproken woorden gebogen, ogen vochtig is de angst slechts dat waar zij thuis voor blijft vingers zoeken niet meer gevouwen handen willen naar huis…

haar gouden kroon schijnt bij het licht der maan zacht omkranst tot bij het ontwaken als de frêle zonnestralen vallen heel beschut onder een blauwe hemel kou brengt je niet van de wijs in de vroege ochtend de schittering van het winterlandschap komt je tegemoet door de ramen als nooit tevoren……

stug was de klei waarin ik jou boetseerde ze gaf maar langzaam jouw frêle vormen vrij de fijnste details heb ik met liefde uitgestoken de scherpe trekken met zachtheid doen verlopen naturel ben je gebakken zonder kleuren en glazuur heb ik jouw ziel met mijn handen kunnen vatten…

Een frêle vlinder ontworsteld aan haar cocon zweeft weg op de wind. Beukende golven door stormen gejaagd komen tot rust op het strand. Witte ijsbloemen winterpracht uit kou ontstaan weerkaatsen zonlicht.…

Lievelingsklanken klinken langs frêle ranke flanken Mijn ogen schreeuwen wijn, gehoorgangen lang In het midden sta ik, jullie zitten in mij, mijn tranen waren al lang opgedroogd in de laatste oase Ik lach schuchter en loop wel achter de feiten aan Bier vanavond.…

Ze vertelt over het donker, duister van de winter, dat de heimwee naar de zomer ternauwernood verdraagt; ze zweeft in een soort gedicht over 't bruinverkleurde klimopblad waar de herfst het hart uit at maar de nervatuur vergat en door het frêle raster valt het bleke Februarilicht op knoppen barstensvol lente.…