Alle inzendingen over gaaf

Je gaf mij jouw glazen hart Breekbaar glanzend in het vage licht Je gaf mij jouw glazen hart Vandaar nu dit gedicht Je gaf mij jouw glazen hart Ik omwikkel het in zacht satijn Berg het op in een zilveren kist Waar het voor altijd het mijne kan zijn Je gaf mij jouw glazen hart Kon ik jou het mijne maar geven Maar het mijne is verdwenen…

ik gaf je mijn hart ik gaf je mijn hoofd ik heb je mijn lichaam gegeven maar voor nog geen kwart had ik je beloofd dat jij ook iets kreeg van mijn leven…

De wijn die jij mij gaf was groen Deze kun je drinken zei je toen Je dronk zelf ook uit het glas dat jij mij gaf Want onze wijn was groen…

toen de oude man opstond gaf hij een kind zijn hand deze gaf hem niet meer terug door het gebruik glansde de hand als goud en zelfs een kind weet daar de waarde van…

Ik gaf om jou Jij gaf om mij Jij kreeg een ander En keek niet om naar mij Alles is weg Ik weet me geen raad zonder jou Kom bij me terug Want ik hou nog steeds van jou…

wacht ik tot het einde der dagen want je gaf me al meer dan me lief was voor een winter zonder pijn…

Jij gaf me het zetje in m'n rug dat ik verdiende Ik wil je bedanken Voor de vaderliefde die jij mij gaf…

Want onze Shelley was uniek zij gaf altijd, en gaf en gaf... al haar liefde, steeds maar weer. Wij moeten verder zonder haar en heus, dat zal wel gaan want zij blijft leven in ons hart en daar neemt niemand haar weg…

ik heb je opgegraven onder vele vreemde aardlagen en nog goed geconserveerd de tijd gaf mij de spade aan om veertig duizend jaren de geschiedenis na te gaan zocht en vond een tropisch regenbos nog gaaf onder een ontdooide permafrost een ijstijd van eonen gaf zo lucht aan dromen over de opstanding van het eeuwig regenwoud…

De Heer gaf audiëntie aan Sint Pieter En wijzend op een stapeltje papier Gaf Hij zijn allerheiligste portier Hoogst ongenadig op zijn sodemieter: "Van Alders heb ik dit rapport ontvangen: De Hemel heeft totaal geen nooduitgangen!"…

zij was degene die mij riep en mij de wilskracht gaf. om de barrière te doorbreken tussen moedig en laf. nu de scherven zijn opgeruimd en mijn bloeden opgehouden. houd ik nog meer van haar want ze wilde mij vertrouwen.…

Het was ontdekken vertrouwd zijn met elkaar en dat merkwaardige gevoel samen delen een grenzeloos beminnen in de beschutting van mijn kamer, ons geheim elkaar toegewijd en toen pas leerde je mij de namen die vertelden wat ik gaf en jij nog verder nemen zou…

Jij hebt mij mijn hartstocht leren herkennen, mij geleerd te ontvangen, te geven, te spelen en jij gaf mij jezelf: "dit ben ik, wil je mij?" en toen gaf ik jou mij, om ons samen te delen. Geen twijfels, geen gêne, gewoon jij en ik in een veilige vrijheid wellustig verbonden.…

ik had nog niet gekeken langs je koude wind omhoog de draden bleven kleven die de ochtend naar me boog was verrast door de kastanje nog gaaf in open schil jij dwong me om te kijken naar de herfst die ik niet wil…

we struikelden weer samen maar wie het eerst ik nam en zag je hand in begeleiden maar wist ons evenwicht voor even niet jij zag de steen die aanstoot gaf in voelen en dacht wat die bedoelde ik stapte mis althans in jouw gezicht mag ik je hulp om overeind te komen dit is geen eind aan onze dromen want wegen zijn soms stroef…

nog voor de nacht ik ben verliefd en zij is ook getrouwd jij wilt een mooie meid die meer van vrouwen houdt laat mij je maar versieren geef me je ogen kus me mond je lichaam is al wakker je hoekigheid wordt rond al verweer je je ook dapper we treden uit en in elkaar de spanning breekt de draad waarmee de hemel aarde raakt ik gaf…

metten met een lichte vleug magie de snelle ademstootjes parelden in opvliegende klanken, ze lokten het applaus het juichen en zacht janken violen speelden hartengeel tegen zwart van roffels pauken het podium verloor zijn zicht doofde langzaam uit in tegenlicht je danste rood de laatste glimp de pirouette van ingevallen stilte je gaf…

ramen gaf zon alle warmte aan samen maar jij bleef alleen in het huis van je dromen nooit ben je verder dan je eigen muren gekomen…

ik vang voor jou de tonen componeer het zachte lied dat speelt in al je dromen wiegt in bloemen die je ziet het is een wijsje dat ik in je ogen zag je zong het als klein meisje toen ik jou mijn schaduw gaf je stem is het orkest je woorden de vocalen je lach vult aan wat rest in een schitterende finale je bent een brok muziek…

je fonkelde als vuur in glazen vol met dromen de druiven rijpten zuur maar uit het bocht dat zijn herinneringen gistten fermenteerde liefde puur troebelheid vermistte de verspilde jaren zon op dronk nasmaak van de eikenhouten fusten herkenbaar aan de fles werd je geschonken aan de tong je was nog jong door onbedaren het etiket gaf…

Mama jij gaf mij het leven Iets moois wat jij deze aarde hebt gegeven Jij gaf mij het leven Jij was de eerste vrouw die mij liefde heeft gegeven De eerste liefde uit mijn leven Jij gaf mij te eten, te drinken en heel veel liefde Het was jij die mij aankleede en schone luiers heeft gegeven die me troostte als ik huilde Die me maakte…

stilte zei de man hij rust condoleances over en weer gesnotter door helende woorden gesust hij ging zo plots zonder enig verweer starend in zijn graf werd ik me ervan bewust wat een ander me ook gaf jij gaf me meer…

mijn moeder Hielp me door mijn kinderjaren Kamde elke ochtend mijn haren Vertelde me over haar puberteit Luisterde tot in de eeuwigheid Gaf me tips voor op school gaf me soms een klein symbool om te laten zien ik hou van je, mijn lieve lien…

Maar er verscheen een glimlach, toen ik een glimlach terug gaf. Met haren zo vet alsof ze jaren niet gedouched had met kleren die kapot waren, niet om aan te zien. Maar gelukkig was ze door het kleine beetje liefde dat ik gaf.…

Natuurlijk had de zuster geen bezwaar Om zich dat serum in te laten spuiten, Zeer opgetogen kwam ze weer naar buiten, En gaf het onderstaande commentaar: “Dat prikje, dat men mij als eerste gaf, Haalt ook nog tig jaar van m’n leeftijd af.”…

ontkleed van wat ik waarde gaf bevrijdt verlangen zich in vrije val terug naar waar de moeder mij mijn oorsprong gaf opnieuw geborgen in haar schoot hartslag in harmonie met ademweg laat ik los en geef me over tot ik voel dat zij mijn adem haalt…

Lang geleden gewacht, hart van steen Onbereikbaar, onaantastbaar Eeuwen geleden gevormd, erosie verkleurd Natuur bracht ons samen, dichter bij elkaar Het gaf ons een gezicht, de versmelting voltooid Jij gaf me die kus…

In de maartzon zag ik je wuivende haren hoorde ik je kleine schater We liepen de natte landen in en stapten door het oude bos We liepen de buitenhuizen voorbij en stapten de singels in Je gaf me je mandarijn je gaf me je lach…

Ik gaf je liefde Jij nam de benen…

in een idyllische laan Zij bleef voor altijd in jouw leven zonder de zeilen te reven Zij gaf jou houvast als een Aphrodite van albast Zij gaf jou knallers Zij is jouw ALLES.…