Alle inzendingen over gedroomd leven

bizar, banaal en blauw Maar we gaan weer door Genietend, daar waar we kunnen Zoekend door het leven, Bestaat er geen handleiding?…

gekoesterde liefde diep in dit hart zalig ontwaakt mijn wereld in dromen waar het beeld van jouw lach zichzelf hernieuwt ik een leven verhoopt zoek in de nacht tot illusie vervaagt in de rust van haar armen mijn ogen tranen in liefde voor jou…

Er is altijd wel iemand die met een apparaat op zondag of op pasen. Hebben we doordeweeks de bladblazers gehad, de vuilnisophaal, de kolossale afvalcontainervrachtwagen voor plastic, de vrachtwagens met rolkarretjes om de supermarkt te bevoorraden, denkt op een vrije dag meestal ergens een buur wel: wat is het stil laat ik eens wat…

op m’n vraag hoe het met haar gaat zegt ze bedrukt ‘ik ben mijn leven kwijt, misschien wel verloren’ we lopen samen door de tuin, ze bukt zich, plukt een bloem in haar gelaat verschijnt ‘n lach zij heeft het leven weer betast de geur nog lonkend geroken…

la vie est survie doodsbang waan ik daan met infuus en drain in de leeuwenkuil maar vind hem dribbelend achter een grote bal aan in de recreatiezaal hij heeft geen woorden voor de dood hij ademt speelt en lacht de morgen open --------------------------------------------- zonneleen 35 zie www.abelstaring.tk…

Wat is ons leven broos als blaadjes van de beukenbomen die dwarrelen in de wind al is de lucht nog vol van zomerdromen... Al is de lucht nog blauw en straalt de zon met vreugde - ons lied is kort van duur hoezeer de melodie ons ook verheugde...…

In de bloei van mijn leven is mijn kinderlijke onschuld geschonden jarenlang kon ik het geen plaats geven nu heb ik mijn kracht terug gevonden In de bloei van mijn leven werd er over m'n grenzen heen gegaan tot voor kort kon ik het geen plaats geven nu kan ik er eindelijk boven staan In de bloei van mijn leven ben ik nu opnieuw begonnen…

nog staan op het verre strand jouw sporen naar de horizon in drogend zand namen zijn niet meer te lezen maar de print barst nog van het bruisend leven…

een man sprak over la frontera en de kunst van het leven in de sloppen van Caracas, Venezuela de kunst van het delen wie jou niet kende vond je soms pompeus toch was je ondanks twijfels heel erg genereus een reus...…

Vol bloed, leven en verlangen, Mijn verwarringen en mijn dromen, Mijn lust en mijn ziel, Mijn geest en mijn verleden. Mijn knop kan ook bloeien zo voel ik me bij haar, Jij laat mijn binnenste krimpen. Verzwolgen door overmacht, geen bloem die nu bloeien wil, Nu jij hier voor me staat.…

doorspekt met tranen haar eeuwige angst een leven in schaduw duister gemis neergeslagen ogen zien nooit wat er is gesloten haar blik een lach zonder kleur…

Je bent zó ver weg Het bereik is zo klein Je gedachten niet te lezen In een wereld Waar niemand de toegang krijgt Je bent hier aanwezig Met een prachtig lichaam Ik kan je aanraken Maar je voelt geen liefde In de wereld van jouw donker Je bent mijn geliefde Ooit beminde je mij Je passie was ongeremd Het ongeluk maakte alles stuk In…

Misschien is het de aanhoudende regen misschien wel de vervuilde natuur misschien de tv van kwart voor negen ik weet het niet maar het is zuur. Het is maar een lichte schittering die mij hinderend in mijn ogen valt een aanwezigheid die me niet bevalt als een vage contour in de schemering. Ik snap niet dat het mogelijk kan zijn het gaat…

De zon in mijn leven ben jij In hemelblauw gehuld Zweef je in de lucht boven mij In een gouden gloed verguld Verdwaal ik in donkere bossen Jij schijnt door de boomtoppen heen Om de weg te doen verschijnen Al mijn angsten verdwijnen meteen Verdrink ik in troebel water Dan schijnt jou licht op mijn gezicht Meteen weet ik waar ik moet gaan…

Kerst in Irak is als iedere dag patrouilles, mortieren, handgranaten, geen water, geen elektriciteit, tanks en geweren in de straten. Kerst stelt er niet veel voor dit jaar liederen bij een bomaanslag slingers bij zelfmoordcommando’s nee - kerst wordt dit jaar een gewone dag. Kerst wordt een dag zoals iedere dag, niemand kent immers vrede…

En zo bewandel ik, als met de duivel op de hielen, de hel tussen hemel en aarde, mijn Gehenna In ontketend oranje en negen ringen Verzen als rozenbladeren op de bruidsleep van de wind, in het kielzog van dofgrijze wolken, aanstonds te vergeven alsof het zo is dat mijn ziel de dans ontspringt…

waar in het duister de zoektocht naar mijzelf in verhoopte dromen ik verlies aan de nacht raakt mijn toekomst sterrengeruis fluistert de stilte intens verdriet tot die breekt in de val der wensen haar schicht voor eeuwig het leven laat gaan…

eenzaam was zijn leven verlaten door een hart ogen verborgen tranen hij huilde ze elke nacht emotie ging verloren levenszin verdween verwoest waren zijn dromen de dag geluk verdween tot ongeremd verlangen zijn hart vulde met hoop de drang om weer te leven verborgen lag in jouw schoot…

Ruik het blad van vorig jaar het kruid van nu zie jonge scheuten nat van dauw fris in het groen hoor jonge vogels hoe ze krijsen in de wind hun bekken wijdgesperd omhoog ontspan me trek een glimlach neurie blij zomaar een lied mijn ritme denk ik ben een lentekind…

Raar kan het leven toch zijn, om naar zo verschillende idealen te streven, gaat de weg naar geluk alleen via pijn? is dat de boodschap van het leven? Als dat zo is, dan heb ik het leven door, ik ken nu het gemis van geluk en ga ervoor...…

zij konden uiteindelijk niet met corona leven…

, kringen zingen in troebel water, rusten in onvrede, alsof het leven is.…

geheven heb jij even de vertestemmen gehoord gaten in de Muur geboord pijn in een hoek gedreven gezocht en gevonden kater in Londen nieten in Glasgow ontrouw in Moskou astma in Athene armoe in Wenen heb jij even het boek hoe leer ik te leven met mijzelf…

Ik weet nu al wat ik morgen in de spiegel zie: "Vriendschap in het leven is meer dan een kostbaar goed. Het is de bron van alle leven, het is de zuurstof in ons bloed."…

Ik laat mijn woorden spreken, zonder dat ze harten breken, maar laat ze je liefde geven; Liefde: De bron van het leven.…

Ik voel mijn leven door mijn vingren vlieten, dat leven zonder liefde en zonder zegen, en de allerlaatste hoop dit hart ontschieten, zo afgebeuld langs alle martelwegen. Geen trouwe borst zwelt ooit de mijne tegen; geen milde hand zal mij genadig gieten de zoete wijn des levens. - Kalm bewegen in teer genegen zijn en zacht genieten!…

zoals een waar iets dat verzonnen leek te zijn keek ik langs je heen en bemin je heden ten dage een vlucht in het willen een dans om geluk ik kan me niet meer heugen de dag dat ik er niet meer was…

Haar hart schreeuwt in huilend lijf zij is gevangen in leven haar plaats aangewezen in vrijheid beknot dromen scheuren in kleine stukjes papier vliegen mee met de wind steeds verder weg…

ik ervan Ontvluchten uit dit leven Iets anders op te bouwen Zonder mensen die om je geven Geen mensen die je pijn kan doen Nergens meer op letten Geen verantwoording meer nodig Leven zonder wetten Wetten van sociaal gedrag Waar ik niet meer in mee wil gaan Geen regels van de medemens Ik wil op eigen benen staan Hoe graag ik het ook…

Terug langs rivieren onvermoed en nooit bevaren zien we de oude stad De Dom verwijst naar vroeger vogels zijn op weg omdat het winter wordt Een bus bereikt het oude centrum de reiziger stapt uit We gaan. We gaan.…