Alle inzendingen over gelijk spel

Als jonge meid heb ik gevolleybald; ik vond het echt de allerleukste sport. Dus leef ik mee nu het* zo spannend wordt: Oranje wint of wordt eruit geknald. De meisjes moeten Tokyo gaan redden, al was het maar om die kartonnen bedden.…

Kind zijn kan ik niet meer Spelen is wat ik verveeld wil Volwassenheid nu is het lot Kind worden lukt me ooit Als ik een en ander afleer In het land van moet nooit…

van de kast naar de haard een kleed over stoelen is een sterke wondertent die beschermt tegen elk gevaar gezellige duisternis schenkt is de verbeelding uitgeput dan schaffen tekenstiften timmer- en zaagarbeid breipennen of naalden eergevoel en genot mogen de wilde gedachten van het vroege jeugdleven ondanks al wat men uitvindt voor spel…

mijn hand je snel zou willen werpen je nodigt uit tot dribbel met een korte stuit in het rollen wil je mij graag dollen ik schop je niet het zachte van je huid vraagt meegaande streling stilstand is voor allebei een toeslaande verveling je bent geschapen om met mij te scoren plezier heeft nooit verloren in ronde lijnen zal ons spel…

(zoals de tijd vliegt) spelenderwijs veinzen dat je kunt vliegen met wat geluk een zachte landing in het zand…

het streepte blauw met kartels wit in hoge ijle kou een snelle baan waarop gedachten zonder weerstand gaan de oogopslag lijkt al voldoende voor een homerun zonder uit als de posities in het verre veld op winnen zijn gesteld dan blikkert zon zijn genadeloos scherpe bron is het weerbericht totaal van slag en dag zijn honken…

een frivool kiekje van een aantal al wat oudere dames in een achtbaan of zoiets ze wanen zich voor even weer jeugdig in speelse tegenwind soms getuigt een vleugje ondeugd van een wervelende levenslust…

Kon het diertje maar alles begrijpen, geen vragen meer die onbeantwoord zijn wanneer het sterft Het leeft niet lang genoeg en voorbij vliegt de tijd van honderd heerlijke keren spelen dood te gaan, de tijd van steeds weer vragen waarom zus en zo, dit of dat, en hoe dan nieuwsgierig kennis knippen en plakken, schreeuwen en boos wegsmijten…

we kasteelden speelden met nat zand op strand middeleeuwen met hoge torens een slotgracht de ophaalbrug met lange schelpen torenkamers met uitzicht op zee voor jonkvrouwen die wachtten op hun prins aanvarend op golvenwit of in galop op strand met spattend zand in witte herinnering zakdoekjes die vrolijk fladderend hun afscheid…

Onder vrolijk gespring van flessenkurken wordt een ieder, ongeacht leeftijd, vergast op spel van ooit, bij leerzame moppen.…

er waren bij passeren teveel ogen die keken later nog eens omkeken hoe wij samen liepen een lach een dolletje we konden gewoon niet van elkaar afblijven omdat alles lading had wij waren geen stil stel met ieder een eigen filosofie die samen wandelden zonder vuur wij hadden al de drukte van een gezin ieder die wilde…

ik zag de witte huisjes vakantie vieren gekleurde legootjes liepen af en aan om naar speeltuin zwembad en de glijbanen te gaan de anderen vrienden deden hun eerste nipjes aan wijn en bier wat onwennig in hun eerste bloot rood knabbelend aan chip en noot vrouwen mixten mannen waren honkvast bij de nog volle krat langzaam begonnen…

onthaal nu openen de gordijnen ik treed meteen terzijde want uit niets komt iets dat hoop ik dan als dit geëindigd is en ik u alles heb gegeven uw hart en ziel geopend en met handen het applaus hebt gegeven om dit stukje leven toe te voegen aan de zaken zijn die tot heden ontbreken in genieten op de totaal eigen wijze van muziek lied en speelse…

zie je vingers spelen met het warme middaglicht in een contourenspel dat nooit lijkt te gaan vervelen schaduwen zijn razendsnel er is geen winnaar want er duiken steeds opnieuw andere variaties op het eindigt pas als de weerkaatsing in het zonlicht stopt dan keert de rust weer terug in jouw mimiek als het begin van een lach…

't Zij gij speelt of met een hals, Of met flinke en knappe mikkers, Jongens, speel toch nimmer vals. Speel nooit enkel om de knikkers! Speel altijd — onthoud dat wel — Eerlijk, naar het recht van 't spel!…

schreven, verheugd lentes wevend tot een gedicht over liefde waarin we onszelf mengen met de openhartigheid van een vriendin en onze behoefte aan verbondenheid Jij rijmt met mij tot een fijnstoffelijke liefde, we scheppen madeliefjes in wuivende velden met kuspoortjes in de hagedoorn de gouden sleutels blinken op ons hart Kom binnen en speel…

We leven hier en maken ruzie om wie gelijk heeft en wie niet, vergeten vaak dat ieder alles vanuit het eigen standpunt ziet en dat de waarheid zoveel groter, ja eigenlijk niet kenbaar is; het duizelt ons als wij begrijpen dat ieder maar een deeltje is...…

in de grote hand een hechte genenband dezelfde lach en mensenkijk twee eendere harten klopten toen zo mooi gelijk…

Een veenmol en een kleiduif waren op gelijke gronden in hun oerdrift om te paren in de echt verbonden. Daar elk van hen een soortgenoot helaas niet bij de hand had, behielpen zij uit paringsnood zich ieder met een zandpad.…

je rustige adem gelijk een sierlijke vogel danste de avond in streelde wolken in een hemel alleen van ons veren van klank vlogen mij verder dan ik ooit zou dromen…

Teder en onverwacht Voel jij aan als toen Na een eenzame nacht Gelijk de eerste zoen Een stil ontwaken Na verloren dromen Van witbevroren daken En nog stille bomen…

Is jouw licht gelijk aan het mijne? Kom jij me achterna? Laat mij jou woorden geven in de stilte van dit leven zodat je nooit meer denken hoeft…

Terugkijkend naar mijn kindertijd voel ik nog zoveel pijn om wie ik niet kon wezen en toch graag wilde zijn Die pijn kan pas verdwijnen door zonder enig verweer tegen mij te zeggen je hebt gelijk, en dat spijt mij zeer…

* winterakoniet - een op de akoniet gelijkende sierplant die 's winters bloeit (Eranthis hiemalis)…

de zon schijnt en wandelt met gelijken de nacht is soms de maan afstand maakt de ster het donker naakt en ik ben zomaar iemand dag licht ik ga slapen…

Wat heb je eigenlijk aan soebatten Als je de waarheid probeert te vatten Ieder heeft een eigen kijk Op het wel of geen gelijk Je moet de juiste waarde schatten. Willen ze het niet accepteren kun je altijd nog saboteren.…

Als ik zo eens naar dit plaatje kijk, En ook weet, iedereen is gelijk. Zijn het dan enkel cultuurverschillen, Dat mensen anders willen, Het lijkt mij verre van gemakkelijk. Maar het is waar, Ze hebben wel steun aan elkaar.…

Laatst zei ik iets verkeerd, En werd gelijk gebrouilleerd. Door de onrust die ik had verwekt, Werd ik behoorlijk afgebekt, En werd ik afgeserveerd. Pas daarom op bij uw gesprekken, Dat u aan het langste eind blijft trekken.…

In de wedstrijd van ieders leven is niet van de dood te winnen ook geen gelijke stand alleen maar verlies een groot verlies Sterkte familie sterkte fans dank Johan!…

lichaam trekt Het zachte kussen dat je hoofd ondersteunt Zelfs wanneer je jezelf nog eens goed uitrekt De dag is voorbij, weg met die dagelijkse pijn Je ogen die je steeds minder kan openhouden De geest die langzaam wegstroomt op de nacht En verwachtingsvol op de fijnste dromen wacht De nacht is gekomen, kom o visioen der ouden De droom die speels…