Alle inzendingen over gesloten afdeling

ze zat daar maar wat stil te wezen telkens ze iets zeggen wou brak er een stukje van haar mond dus zweeg ze en slikte…

ln Alkmaar, in Almere, Amersfoort gaan alle operatiekamers dicht de laatste specialist dooft er het licht er wordt niet meer gesneden of geboord en steeds weer een directie die verzucht; "Bij ons is er geen vuiltje aan de lucht"…

bevroren leek mijn hart verklonken aan een koude grond alsof er nooit zoiets bestond als innerlijke warmte mijn woorden leken als verstopt mijzelf kon ik niet spreken zelfs jij, die niet meer komen zou en o zo ver bent, jou kon ik niet meer bewegen de sleutel tot mijn warmte af te geven…

Probeer het maar eens, een bordeelverbod! Maar nu opeens, het is niet te geloven, gordijnen dicht, de rode lampjes doven. Corona gooit de hele boel op slot. Het virus zit de dames danig tegen: geen kerels die hun zakken komen legen.…

Mijn deur is gesloten niemand kan naar binnen Ik zit binnen met mijn deur gesloten Zo zit ik gevangen in mijn eigen gemaakte gevangenis…

Ik doe de deur open en ga naar binnen Jij bent er alles gesloten Dat voelt zo eenzaam…

Met gesloten ogen – kijk ik naar de kilte van de grond zo herkenbaar voelt de aarde ik besef nu dat ik al bestond…

Gesloten woorden gedreven door verlangen, Blinde verliefdheid opgewekt door lust, Een plaats omringd door dwalende gedachten Waar een gevoel van liefde rust. Verborgen gefluister onder een klank van begrip, Lonkend naar een troostend gebaar, Zoekend naar een sprankeltje hoop Voor het vinden van elkaar.…

Verloren kijkt bevroren water naar buiten waar zachte wolken luchtig ogenblikken stilte raken dwarrelende vlokken dansen langs tralies van ijzige pijn, zij vinden verscholen verdriet, achter een stalen deur waar gesmolten water stroomt, zoekt zij kabbelend haar weg langs ontdooide dagen, roept wanhopig om de sleutel welke…

Ga aan mij voorbij blauw dat me niet bevroeden kan wat mijn hart beroert wordt niet in lucht gelezen ik zuig met lange tenen diep uit de grond afgestompt de treur van de akker opdat daar groeien mag wat bij mij is afgeknot uitgestrekte armen naar een heldere hemel is het mijn lot of de doem van een religie knotwilg te willen…

Ons boek is uit er is geen weg terug wat blijft is ons geheim de jaren gingen vlug. Wat eens mooi was ik zal het nooit vergeten ook niet hoe jij mijn hart steeds weer open hebt gereten Zeg mij alleen nog hoe ik verder leven moet Hoe kan ik verder leven als ik jou telkens weer ontmoet? Jij nam te veel wat kreeg ik ervoor terug? Voor…

wees niet bang dat ik niks voor je kan gaan voelen vanacht lag ik echt wel te woelen zat weer eens over je te fantaseren ik hoop echt dat jij me niet gaat bezeren dus wees alsjeblieft voorzichtig met mij want pijn dat kan er echt niet bij ik hou voorlopig mijn ogen open en hoop dat ik op een dag kan zeggen die muren om me heen zijn helemaal gesloten…

niet ver is dicht maar ook gesloten nabij maar met geloken ogen een vers vol mooie woorden klapt toe je ogen met een verre glans gedicht voor mij…

zo eenzaam ben ik met achter mij de lege akkers toonbeeld van mijn omgekeerde wereld bewerkt en toch gebroken en de mensen ze gaan te snel aan mij voorbij hun rode maskers onbedrukt betamen zich de stilte alsof gesloten woorden vertellen dat ze liever zwijgen ergens in de verte klinkt nog vluchtig wat muziek…

mijn wereld is dicht ook al doe je de sleutel in het slot, openbreken zal nooit lukken mijn wereld bestaat uit verdriet, vreugde en liefde hij staat alleen open voor mensen met liefde, verdriet en vreugde toon mij jouw angst dan gaat de sleutel in het juiste slot…

Graaf niet zo diep in mijn geest. Dit zou je eigen leed kunnen zijn . De melancholie achter het woord die je nu toevallig leest.…

Gebouwd door Zwolsman en zijn EMS Failliet en voor 1 gulden opgekocht Je stond er met een meisje op de tocht En dat werd meestal ook al geen succes Beneden de betonrot en het wier Het wandelhoofd is dicht, dood als een pier.…

is dit het beeld waarnaar ik zoek een verzameling van bloemen -uitvergroot- om makkelijker thuis te komen regendruppels die me vertellen over vorige liefdes, warm in mijn hals en later, opdat ik niet zou vergeten, naar een stil woord verhuizen beneden in de kamer te groot om niet eenzaam te zijn te klein om de nacht en de koude…

Ik belde aan, maar jij hield de deur gesloten, en was er geen enkele reactie op mijn geroep. En zo hielp jij ook dit gedicht naar de kloten, zoals ik daar stond bij jouw voordeur op de stoep. Veel mooie dichtregels heb ik aan jou gewijd, poëzie voor jou vloeide uit mijn pen als bloemen, daarbij heeft de muze altijd mijn hand geleid.…

We praten nergens over, we ruiken alleen -- naar dezelfde zeep.…

U wordt doorgeschakeld "De afdeling Verloren Hoop Blijft u vooral aan de lijn"…

Een Amnesty-kaars is voor sommige mensen het enige licht ---------------------------------------- © Jan Bontje 1998 Geschreven na mijn optreden op een culturele avond van Amnesty International afdeling Spijkenisse op 25 november 1998 in de CSG Angelus Merula, t.g.v. het 50-jarig bestaan van de “Universele Verklaring van de Rechten van de Mens…

Een dienstbevel van Buitenlandse Zaken; U bent om 12.30 morgen allen vrij Met wollen ijsmuts en gepaste schaatskledij Gaat u verplicht een hele lange toertocht maken En als gewoonlijk kunt u vrijdag dan benutten Om op uw afdeling weer zachtjes in te dutten.…

Door deze gênante en de gezondheid bedreigende situatie is de afdeling longchirurgie nu stilgelegd. ---------------------------------- Ik heb het enkel als VU gekend, Nu blijkt het dan VUmc te heten. Daar werkt een handvol medische proleten, Dat vecht elkaar al jaren uit de tent.…

Toch is het woordenloze gehijg het enige wat ik hoor wanneer ik mij de zoveelste verdieping op jaag om ergens op een onbekende afdeling te stranden, belanden met handen in het haar want waar ben ik dan? Niet tussen de lakens waar ik de stilte slik als medicijn en mij meegeef met de laatste trein.…

Ik dacht dat sprookjes enkel voor kindertjes waren Wat slaap je vredig, lieftallig: zo geplukt uit de afdeling snoepwaren!…

Buiten is het somber, grauw Ik zie het door het ziekenhuisraam Ik moet binnen blijven Vier weken maar liefst Dat valt niet mee Weg vrijheid, tot ziens blijheid Ik kom er uit Uit de chemokuren Uit de dipfase Uit de twijfels En uiteindelijk: ja dan eindelijk uit het ziekenhuis Door de sluis van de afdeling Door de gangen Door de voordeur…

Goddank, ze zijn voorbij de Winterspelen. Twee lange weken keek ik elke dag Naar sporten waarvan ik de zin niet zag En die me daarom gauw gingen vervelen. Ik ben dus beu van al die wintersport En hoop maar dat het spoedig lente wordt.…

En aan de overkant, op een andere afdeling, daar waarde de dood ook rond, de hele nacht, met zijn zeis en cape. In het lange donker keek ik uren naar de deur die nooit open ging. Ik keek tot de zon opkwam en de Bijlmer zacht verlichtte.…

Voor de functie die ik heb vonden ze eigenlijk geen andere gek Ik voel mij verheven boven de rest en de hele afdeling heeft aan mij de pest. Nu is er weer een nieuw figuur die heeft iets meer geslijmd bij het bestuur. Hij heeft mijn functie geroofd en nu word ik zonder pardon "ont-hoofd".…