inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 8.674):

Knotwillig

Ga aan mij voorbij
blauw dat me niet
bevroeden kan

wat mijn hart beroert
wordt niet in lucht gelezen

ik zuig met lange tenen
diep uit de grond
afgestompt de treur
van de akker

opdat daar groeien mag
wat bij mij is afgeknot

uitgestrekte armen
naar een heldere hemel

is het mijn lot
of de doem van een religie
knotwilg te willen zijn

Schrijver: Erna Muermans, 2 november 2005


Geplaatst in de categorie: vrijheid

2.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 548

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
judith bloem
Datum:
12 november 2005
Email:
judbloemhotmail.com
Dit is een heel diepgeworteld gedicht. Niet alleen de knotwilg, ook jij bent heel diep een weg aan het zoeken, naar de bron. En je uitgestrekte armen als de rechte wilgetakken naar de hemel gericht en lang uitgestrekt, vraag je naar de oorzaak van jouw bestaan.
Ik vind het machtig.
Naam:
hans winter
Datum:
5 november 2005
Email:
winterhansplanet.nl
Altijd als ik langs kwam,
keek naar de wilg, die immer,
hoe beknot en gebogen, hoe bot ook
van boven de stam ook was, enig
sierlijk blad tot groen bracht,
tot stem in de wind wist
te brengen, dacht ik
dit is eens hier
voor mij
te doen.

Naam:
joszuijderwijk
Datum:
5 november 2005
Dit kan ik honderd keer opnieuw lezen als nieuw. Briljant Erna, dit gaat in vele diepten.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)