inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 37.052):

gesloten

bevroren leek mijn hart
verklonken aan een koude grond
alsof er nooit zoiets bestond
als innerlijke warmte

mijn woorden leken als verstopt
mijzelf kon ik niet spreken
zelfs jij, die niet meer komen zou
en o zo ver bent, jou kon ik
niet meer bewegen
de sleutel tot mijn warmte
af te geven

Schrijver: annabel, 10 januari 2011


Geplaatst in de categorie: emoties

3.1 met 7 stemmen aantal keer bekeken 225

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

elze, 14 jaar geleden
het slot maakt zijn sleutels op maat en kerft de vorm naar gelang de dag vordert..
kerima ellouise, 14 jaar geleden
soms ben je zo gesloten, dat je zelfs niet bereikbaar meer bent voor je innerlijke stem...misschien om jezelf en de tijd te ontwarren...
Henk Knibbeler, 14 jaar geleden
fijnmazig gedicht, waarmee ik bedoel dat alles wat binnen je bereik lag er niet meer toe deed, jij volgde je eigen koers, mooi neergezet!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)