Netgedichten

netgedicht (nr. 36.969):

gesloten

bevroren leek mijn hart
verklonken aan een koude grond
alsof er nooit zoiets bestond
als innerlijke warmte

mijn woorden leken als verstopt
mijzelf kon ik niet spreken
zelfs jij, die niet meer komen zou
en o zo ver bent, jou kon ik
niet meer bewegen
de sleutel tot mijn warmte
af te geven

Schrijver: annabel, 10 januari 2011

annekest

ziggo.nl

Geplaatst in de categorie: emoties

koud

3.0 met 7 stemmen

194

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:: elze
Datum:: 14 januari 2011
Email:: lia_elzehotmail.com; het slot maakt zijn sleutels op maat en kerft de vorm naar gelang de dag vordert..

Naam:: kerima ellouise
Datum:: 11 januari 2011
Email:: kerima.ellouisegmail.com; soms ben je zo gesloten, dat je zelfs niet bereikbaar meer bent voor je innerlijke stem...misschien om jezelf en de tijd te ontwarren...

Naam:: Henk Knibbeler
Datum:: 11 januari 2011
Email:: kers.verzengmail.com; fijnmazig gedicht, waarmee ik bedoel dat alles wat binnen je bereik lag er niet meer toe deed, jij volgde je eigen koers, mooi neergezet!

Geef je reactie op deze inzending: