Netgedichten

netgedicht (nr. 63.310):

gesloten tuin

is dit het beeld
waarnaar ik zoek

een verzameling van bloemen
-uitvergroot-
om makkelijker thuis
te komen

regendruppels die me vertellen
over vorige liefdes, warm in mijn hals

en later, opdat ik niet zou vergeten,
naar een stil woord verhuizen

beneden
in de kamer

te groot om niet eenzaam te zijn
te klein om de nacht en de koude
vast te houden

zoals gisteren
toen ik een deel
van de leegte werd

... voor ingesproken versie, zie link ...

Zie ook: https://youtu.be/xKaGziytCRM

Schrijver: kerima ellouise, 12 juli 2017

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

gesloten tuin

3.0 met 11 stemmen

245

Er zijn 8 reacties op deze inzending:

Naam:: joepondro
Datum:: 9 augustus 2017; Stilte op z'n mooist.

Naam:: Annejan Kuperus
Datum:: 19 juli 2017; Wat weer een wervelend stuk poetry; jouw GESLOTEN TUIN als metafoor voor een berustende, maar daarentegen wel bloemrijke leegte...!

Naam:: Guy Aarts
Datum:: 16 juli 2017; Je laat me weer naar stille woorden, stille beelden verhuizen in dit excellente gedicht, Kerima.

Naam:: ww
Datum:: 14 juli 2017; mooizame beelden.

Naam:: leonardo
Datum:: 13 juli 2017; Een heel mooi emotioneel stukje poëzie.

Naam:: jonhy donovan
Datum:: 13 juli 2017; hartverwarmend die hunkeringen Kerima!

Naam:: Hilly Nicolay
Datum:: 13 juli 2017; In de stilte, de leegte zoeken naar de kleuren.
De frisse regen, de druppels die blijven hangen...
Bijzonder gedicht Kerima.

Naam:: switi lobi
Datum:: 12 juli 2017; Kerima, je hebt me stil..

Geef je reactie op deze inzending: