voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 63.351):

gesloten tuin

is dit het beeld
waarnaar ik zoek

een verzameling van bloemen
-uitvergroot-
om makkelijker thuis
te komen

regendruppels die me vertellen
over vorige liefdes, warm in mijn hals

en later, opdat ik niet zou vergeten,
naar een stil woord verhuizen

beneden
in de kamer

te groot om niet eenzaam te zijn
te klein om de nacht en de koude
vast te houden

zoals gisteren
toen ik een deel
van de leegte werd

... voor ingesproken versie, zie link ...

Zie ook: https://youtu.be/xKaGziytCRM

Schrijver: kerima ellouise, 12 juli 2017

Geplaatst in de categorie: psychologie

1
2
3
4
5

3.9 met 11 stemmen

368

Er zijn 8 reacties op deze inzending:

joepondro, 8 jaar geleden

Stilte op z'n mooist.

Annejan Kuperus, 8 jaar geleden

Wat weer een wervelend stuk poetry; jouw GESLOTEN TUIN als metafoor voor een berustende, maar daarentegen wel bloemrijke leegte...!

Guy Aarts, 8 jaar geleden

Je laat me weer naar stille woorden, stille beelden verhuizen in dit excellente gedicht, Kerima.

ww, 8 jaar geleden

mooizame beelden.

leonardo, 8 jaar geleden

Een heel mooi emotioneel stukje poëzie.

jonhy donovan, 8 jaar geleden

hartverwarmend die hunkeringen Kerima!

Hilly Nicolay, 8 jaar geleden

In de stilte, de leegte zoeken naar de kleuren.
De frisse regen, de druppels die blijven hangen...
Bijzonder gedicht Kerima.

switi lobi, 8 jaar geleden

Kerima, je hebt me stil..

Geef je reactie op deze inzending: