Alle inzendingen over gesprek Joan Van Old

Ook Maxima die pamperde haar vent: ze bakte zelf dit keer, for old time’s sake, een grote Argentijnse T-bone steak!…

Pa waar ben je gebleven ik mis jouw stem het gesprek over onze jongens ongegeneerd opscheppen over hoe goed ze beter de beste zijn niemand kon ons tegenspreken in ons ongenuanceerd gesprek ik ben geen kind meer vader maar vader van onze jongens eenzaam in mijn gesprek.…

Toen die keer dat ik in de bus in gesprek raakte met de stilte ze zei natuurlijk niets en ik dus ook dat was nog eens iets anders een gesprek dat bestond uit luisteren alleen.…

Het rare-dagen-cluster gaat op stal De vrolijkheid van Koninginnedag Twee minuten bij een halfgehesen vlag Of drie bij een groot liedjesfestival Na maandag wordt de sleur ons weer de baas Dus maak het vrolijk tot aan Sinterklaas…

. ------------------------------------- (* met dank aan Teresa van Avila, “El libro de mi vida” en Joan Osborne, “What if God was one of us”)…

korenschoven als wigwams op het kortgeschoren veld wij speelden indiaantje ik was winnetou jij old shatterhand getooid met kippenveren galmde onze strijdkreet tussen mond en handen op stokpaarden galopperend het kinderhart verlaten stuif je nu door ‘t zand getooid met dorre takken een gordel van granaten in dat godvergeten land…

nog altijd vult haar schoonheid het hart dat zo verlangt naar hoop, naar uitverkoren zijn nog klinkt in haar omfloerste stem de zekerheid van het geloof dat old soldiers nooit verloren gaan voor haar publiek is zij een film die verbloemt dat zelfs de daden van de macht leeg zijn als een verlaten nacht als de toneelgordijnen sluiten…

ze neemt de verkeerde deur in het verzamelpand onbedoeld stapt ze de werkplaats van de kistenmaker binnen ze ruikt het zaagsel ziet de houtkrullen en snippers op de grond ze kijkt naar de leesbril op de werkbank ziet op schragen een grafkist in aanbouw onbedoeld barst ze in huilen uit ik moet hier niet zijn snikt ze ik…

Onze band vervaagd tot wat woorden geladen met gevoel om een hartvol roest Schitterende herinneringen De kleur van jouw ogen Die eerste keer, verdwaald in elkaar, samen de weg aan het vinden Alles waar jij goed in bent dat je toch los moet laten Cadeaus zonder pretentie hand in hand gegeven voor het hotel, in vallend blad…

Uit was getrokken blijven deze lijven zacht en kneedbaar tot ze gegoten zijn en harden in hun bronzen vormen. Later zie ik deze lijven bronzig kijken op hun sokkels naar u en mij, terwijl zij daar voor eeuwig pronkend moeten blijven. Hoedt u voor de lijven, die voor altijd beklijven in de houding waar ze staan. Met haar ben ik begaan…

Mede ingegeven door Wim Meyles, Willem Nijholt, Jaap van der Merwe en good old José Feliciano... _______________________________ Het mist, de stad lijkt ziek, der dagen zat In neonlicht van plastic schijnbestaan Beweegt de mens in vederlichte waan Uit speakers klinkt het Feliz Navidad Door mammon nauw onttrokken aan het zicht Sleept…

ik heb het al gehoord mevrouw u komt uit Emmeloord mevrouw en is het u dan niet bekend dat het daar nooit went mevrouw de huizen zijn daar klein mevrouw wat zegt u? oh, wat geeft dat nou? dat is nu juist het probleem mevrouw en 's winters zit je er in de kou en wat ik zo-even ook vernam je komt daar nergens met de tram het is echt heel…

Cale hij zong: 'Same old blues'. Ze zei: 'Hier scheiden onze wegen' ik was een weeffout in haar patroon verder had ik nog meer gebreken mijn mondharp had geen halve toon.…

Verlang naar mensen En dingen die alleen In mijn herinnering Nog bestaan - en zie Dat het landschap Dat achter me ligt Ook het mooiste In zich bergt En alles dat ik Geleefd heb bedekt Is met een Waas van weemoed…

licht gekruide smakelijke woorden glijden bevallig van mijn board ze kijkt er van op, blij verrast die had ze in tijden niet gehoord grijs, grauw, kleurloos is steevast de discussie geen romantiek, geen vrolijke flirt het heeft wel wat van ruzie vaak gaat dat zo, onbedoeld geluk blijkt somtijds zuinig gestoeld de onrust is thans weggeappt…

Interesse, warmte straalt uit woorden vormen zinnen 'n herkennen Luisteren 't ontdekken gevoel op één lijn Ontmoeten in taal klank verhaal Zoveel vragen evenzovele antwoorden ooit ...…

Alle ramen zijn open. De geluiden van binnen en buiten mengen zich; mengen zich met het licht en de gedachten. Uiterst verwonderlijk is deze lijdzaamheid. Met handen waarin geen zand en ogen onder leden wachten we lang. Het zeggen is bijkomstig. In de verste stilste hoeken is er plaats voor, tussen het gebeuren, naast het wachten. Er beweegt…

ze vroeg me hoeveel ik van haar hield hoe groot, hoe diep hoe lang, hoe breed? ik antwoordde haar: steeds groter, steeds dieper hoe langer, hoe meer…

Zeg bruine heer mag ik je vragen, waarom je keer op keer weer zit te klagen Er schijnt geen licht meer door je ramen wat zie je het toch donker in neem een voorbeeld aan deze dame kom in actie en begin! Neem mij nu zeer belezen kunstzinnig en charmant in alle pracht herrezen de mooiste dame van het land Ho, Ho, dat ziet u echt verkeerd…

Toen zat ik op zíjn stoel legde zout op slakken zette kruisjes in vakken gaf volop ruimte voor persoonlijke groei Met voorbeeldige gesprekstechniek stond ik eerst serieus op zijn tenen gaf toen lachend een schouderklop Ik speelde hem de bal toe (raakte net nog zijn schenen) pakte hem terug en kopte in Hij kon er mee leven, beloofde…

hoe gaat het goed met jou ook goed de waarheid zorgvuldig vermijdend praten ze over koetjes kalfjes zeggen gedag vervolgen hun eigen weg leeg van woorden vol verdriet…

Meneer Ali, ik heb het op een rijtje foto wijst op iets als een tumoortje wippen we er wel even uit, 'n eitje! We praten na over de gebeurtenis en geven het een plek ik geef een seintje als er plaats is. Ali heeft z'n vrouw uitgelegd dat de arts ze op een rijtje heeft en op de foto heeft gezet. Hij denkt dat jouw klacht ontstaat door 'n…

zo boom, je bottelt al zie ik, knoppen in je oksels die op ploffen staan springseizoen, zeg je terwijl ik sta te jumpen in maartse kou het lijkt of je lacht ja, loop jij maar uit ik kom pas terug als krokussen en narcissen de vlakte kleuren rond jouw bolle bast en jubel dan maar over het lentegebeuren ajuu,…

Weet je, boom ik vind jou behoorlijk macho dit jaar, waarom? ik word alsmaar kaler en jij, jij draagt veren in je haar hoor ze naar de meisjes fluiten zie hun speelse blikken, ogen die jouw bloesem roemen en ik, ik mag me schikken in een bos waar bijen zoemen ja, je mag er wezen vriend ik blijf wel in jouw schaduw die voortglijdt door…

We moeten praten, over schoenen en schepen -- en lekkere trek.…

Ik weet dat je dood bent pa en dat je ergens zwerft zeker in mijn kop ik wou je nog even zeggen dat het mij goed gaat dat ik nog steeds de dingen doe die jij verafschuwde maar het gaat me goed en ik zal je dus in het hiernamaals waar jij zo driftig in geloofde niet meer tegen komen omdat ik er geen geloof aan hecht maar mocht er toch een…

nu de tuin niet meer in het licht drijft en de winter aan lage schaduwen hangt windstil als wit papieren vogels met gevouwen vleugels voel ik het eindeloze gedicht waarin mijn stem zacht en zachter wordt de ogen geduldiger rondom de sneeuw die valt zorgvuldig door de stilte beschreven…

Een vertrouwelijk gesprek heeft het vermogen om onder vier ogen een brug te bouwen naar een wederzijds begrip. Waaronder men zonder wedervaren eenduidig zijn weg gaat; kan blindvaren om iedere klip.…

Het gesprek ging traag, want beiden stellen wij liever een vraag. Vertellen doen we niet zo graag en doen we 't al, dan blijft het vaag, iets waar we onze vrouwen soms mee kwellen.…

nu je niets meer hebt, zeg je dobbel je elke nacht met de waanzin je trekt je jas aan en weer uit en weet niet waar je de binnenkant moet laten je rolt je op en de vrouw die je geworden bent beschermt de vrouw die je zou geweest zijn als die spreekwoordelijke vuisten zouden gezwegen hebben het is zo vreemd zeg je de leegte…