Alle inzendingen over gewrichten

ik heb in je hand en pols lijnen zien lopen van alle sterrenbeelden in een niet te lezen schrift zonder enige uitleg in zachte rimpeling volgen zij huid en gewrichten ronden en kruisen elkaar op tal van manieren het lijkt alsof de schepper de belangrijkste delen van ons gezondheids dossier te kijk heeft gezet waar kleine wetenschappen…

een sluier - aan de pink geknoopt - sliert om de welving van de borst in leest en heup herken je de kruik het bekken kantelt en de navel rolt over de golven van haar buik de hoge fluit bezweert de slang en zweept haar rubberen gewrichten op ze pruilt naar pa hij knipoogt naar de beul die het slagzwaard slijpt de Doper bij de kraag…

En midden in de tuin ligt wit en vol van rust een marmeren gewricht. *) Henry Moore (1898-1986) was een Engelse beeldhouwer, bij het grote publiek vooral bekend om zijn grote abstracte bronzen en marmeren sculpturen. ------------------------------------ uit: 'De jagers in de sneeuw', 1986.…

dat ze van ons houdt is onwaarschijnlijk dat ze ons wil houden lijdt geen twijfel zo stevig trekt ze ons tegen zich aan dat gewrichten almaar harder gaan kraken en wij blijven wel koppig ontkennen dat ze met ons kan doen wat ze maar wil trachten vaak aan haar greep te ontsnappen maar langer dan een dag laat ze ons niet los op knieën dwingt…

Armen vol gewrichten, gehavend Strekken in shock, toegetakeld Zich met deserterende hand Uit schepen te ontwapenen. De benen geblokt en gestapeld, Verzetten, nog dragend de last, Zich, op de rand van het voetstuk, Tegen ’t explosieve transport.…

vragen als hij weer opdook met hoe het was of elders is geweest hij wist zich jager op groot wild in donkere wouden van herinnering selecteerde prooi op mooi kende het uitdagend bewegen de vragende blikken het schikken en ontsnappen zonder pakken maar dit jaar bronsde niet meer als vanouds er zat grijs in het wildkleurige gewrichten…

oma huwde nog toen ze 72 was je leeft al zo lang alleen wie heeft je nog nodig, geen hond want die is ook al dood 60 zoveel uren te vullen met niks bezigheidstherapie vrienden zien sterven aan vreselijke uitwassen tumoren, drank en levensmoeheid 60 nu kan je eindelijk rusten alles is oud en versleten de zetels, de potten, je gewrichten…

Zij spreekt de taal van twee gezichten fluistert woorden als ontbijt en beschuit danst en huppelt met oude gewrichten zwierig een wals, haar lippen getuit zij luistert niet naar aardse zinnen draait haar rondje iedere dag weer weet van vroeger hoe te beminnen hunkert naar mannen keer op keer laat blauwe ogen rollen en draaien geeft donkere…

Een geniepige kever wandelt door mijn gewrichten Knipt er de elastiekjes door. Doorzichtig als opgewreven glas Sta ik hier te vergaan Nooit was een kramp zo vredig.…

ballonnetje opgelaten losjes in de hand aan een dun touwtje glipte door mijn vingers om het vaster te omknellen met overleg te vieren naarmate wind of wat ook er aan trok terwijl het knotje afwikkelde sneden met elke ruk vezels in hunne afdruk hevige striemen tot diepe wrok toen een lichte bries opstak en onder zo maar een koutje de gewrichten…

Je gewrichten zijn wat minder soepel, niet erg, want door een hoepel, hoef je niet meer te springen. Net zoals hangen aan de ringen, die gymlessen zijn uit een ver verleden, maar misschien dat in uw geest van heden, nog steeds de beelden van vroeger hangen. Vergeet het, dit is een onnozel verlangen.…

rusteloos verwaaiden alle lichte en onbedorven tonen van het evenement een enkeling had dat ritme nog in de vingers de grote gewrichten waren zwaarder gewend zij verbonden zich met aardse zaken zoals modder verdord gras en de nieuwste sprieten in de plas waar monotonen dreunden geleidde de aarde het kreunen en steunen van pittige…

Een oude vrouw, al in zichzelf gekrompen, half voorover, hoofd onder de takken door en kin vooruit geschoven alsof alles haar was overkomen, alles voor haar was gemaakt zo was dat ook, zo keek ze je aan als je langskwam met je gewrichten nog nauwelijks krakend, met blakend van gezondheid je kinderen met liedjes zoekend naar eenden en ze…

De maan maant me me te haasten, Zovele jaren gingen al aan mijn gewricht voorbij zonder gewicht te krijgen. Ik open mijn ogen en loop het ijs op, ik zal niet meer luisteren naar die stemmen, dan liever dwalen totdat ik leer zwemmen in warmer water.…

Met een behoorlijke pijn in haar gewrichten, pakt ze d'r pen en gaat even dichten, de pijn zit namelijk niet in d'r hersenpan, dus doet ze wat ze al veel langer kan, ze zet d'r gevoelens gewoon op papier, dan maakt een beetje pijn niets uit, geen zier. Ze pakt een extra paracetamol, nee, niet teveel, dat wordt te dol.…

Het knarst in zijn gewrichten, ademt enkel op het trage ritme van wie hier niet is. Het verliest zijn lenigheid, swingt niet meer in al zijn voegen. Verkalking is het nieuwe zeer. Kom in, mijnheer, ik stel u voor aan moeder. Hier wonen soms de kinderen. Hier komen ze thuis, ontluiken, laten in de kamers hun warme nesten.…

onaangeroerd gebleken in de aarde hebben we toch allen geploegd onze zandkastelen op het strand weg zien weken waar me we met een plakkend waterijsje de hele hete middag op hebben gezwoegd of het kwijlen van de oudere mens dat druipt over een ongeschoren gezicht, man of vrouw maakt niet uit, bij het nuttigen van het toetje morsend door trillende gewrichten…

Zij was geen stenen bed, geen dierenkoorts, Haar gewrichten waren jonge katten, Maar onvergeeflijk blijft mijn huid voor haar En onbeweeglijk zijn de krekels in mijn stem. 'Je bent mij ontgroeid,' zegt zij traag mijn Vaders voeten wassend, en zij zwijgt als een vrouw zonder mond.)…

Gedoemd verliefd te blijven op Delphine op de woorden die zij schikt in gedichten die mij smoren in kleuren en gewrichten Zij vraagt niet om een antwoord of waarom Innerlijk en uiterlijk blijft zij afgewogen geest en lichaam één of voorbij de dood Het liefst snij ik je open om te zien, te weten of jouw binnenste verschilt van dat van mij Ergens…

Als er dagen van te veel kou zijn vinden onze botten en gewrichten dat bij te lange perioden ook niet fijn. Nu waait er overal een lauwere wind streelt zij het blad van menige lome boom de zomer toont zomend haar gril hier en daar doodstil.…

Gaan gewrichten soms eens staken, ben je niet zo lenig meer? Zie ik daar geen rimpels komen en wat kraaienpootjes daar? "Jeugd" een woord om van te dromen! Trouwens hoe is 't met jouw haar? Ach, ik ben je maar aan 't plagen, het loopt echt nog niet zo'n vaart. Je hoeft echt nog niet te klagen je bent best heel goed bewaard.…

O hoe zij vloekt naar haar gewrichten, schuifelend op misvormde tenen. De onderwerpen zijn uitgeput en toch getuigen de gelaten, verraadt het mild geblaat, dat ze elkaar enkel in de slaap verlaten. Als zij met de koffie kliedert, een vork door de slagroom harkt, dan herkent hij het verzet in haar darmen.…

Vouw om het licht van die leidster uw handen, Haal uw nek uit het zweet en de schande Van uw laag-gebogen gewricht! - Laat het juk van uw jammer uw schouders nog knellen: De muziek van uw hart zal de optocht verzellen, Die aanstuift als kaf tot het licht: - Laat vieren al die vlottende teugels, Uw ziel draagt levende vleugels! Voort!…