Alle inzendingen over glad

In kwakkelwinters maakt de dood rare schuivers op gladde wegen.…

tijden van dik ijs auto’s op het ijsselmeer een gladde snelweg…

scheren niet nodig even plonzen en schudden en glad is ze weer…

ik sluit mijn ogen glij met mijn hand over mijn gezicht voel de vormen voel de gladheid voel de oneffenheden ruwheid soms wou ik dat ik naar binnen kon gleiden tastbaar voelen wat ik voel gewoon voelen lukt niet meer ruwheid het voelen en het weghalen opnieuw beginnen glad van buiten glad van binnen…

sneeuwstorm witte woorden in jas verpakt ruzie op glad ijs verkoelt…

Water wast en walst Het zand glad en het strand plat Drogend in de zon…

zag de wereld kaal en glad die zonder zichtbaar pad onoverkomelijke obstakels had soms glinsterde in de spiegel van de gladde kant een stukje universum in de belichting van hogerhand ongenaakbaar in een setting van diamant strooiden zij in alle kleuren hun hemelse band een schitterend fenomeen waarvoor ook schaduw moest…

in het diepste van jouw zijn vond ik juist dat veilige plekje van geborgenheid en de wind die streek glad….…

Zij strijkt de rimpels glad van haar winterhuid. Haar oog ontdooit bij voorjaarszonnegloed. Het aquamarijn dat glanst als zij ontwaakt. Zij straalt.…

Een lindenblad kwam op de valreep nog heel even aan mijn venster kleven nat en glad so long zo heette dat…

Strak zijn gezicht Glad geschoren Strak zijn haar Een man naar behoren Flirtend lachen zijn ogen Vrouwen hangen aan hem Zijn ego voelt zo sterk Warm is zijn zwoele stem Strak zijn kleding Mooie gladde vouw Strak zijn sieraden Een man voor elke vrouw Schijn bedriegt o zo vaak Macho’s lachen erom Laten hun pokerface zien Vaak in werkelijkheid…

De afspraak Met mijn psychiater Werd door zijn schuld Helaas wat later Hij was het glad vergeten En ik daarom niet blij ”Sorry” Sprak de psychiater ”Ik was er met mijn hoofd niet bij”…

Hermione uit het Potter-verhaal had een zacht huidje, glad en egaal. Maar uit begeren ging zij zich smeren. Haar vel spreekt nu een andere taal.…

Het was niet spek, maar wel een beetje glad, toen ik net keek daar reed je, bijna van die brug maar gleed je uit. Gevallen op je reet je Vloekte.…

Een blondje hield vlakbij Stavoren, de weg was er glad en bevroren, een strooiauto aan en zei toen ontdaan: ‘U hebt net uw lading verloren!’…

De snelle schaatser viel In het startschot Juridisch terug geschoten Publiekelijk uitgefloten Hij passeerde glad Vergeten een blauwe lijn…

je bent met geen pen te beschrijven niet te voorspellen stiekem glad doordacht dat ik niet bang ben is een feit het plaatst mij boven jou ik ontneem je de macht…

Het gladde monoliet vol vertier, beschermt hen van kwaad en geklier; een vieze geur, een boos oog, een voertuig of dialoog.…

strippend uit de kast en in de paal geklommen, glad glijen dijen ondersteboven voetjes van de vloer, de vrouw van de man speelt, welwillend, de hoer…

Uiteindelijk word JIJ er glad van, en het schuurpapier VERSLETEN en LELIJK…

Glad dit blad, wit. Nat git spat, klit. Tart drift, zwart gift, hard schrift. -------------------- uit: 'Rebis', 1989.…

gebarsten kleuren slaan uit gladde facetten een regenboog glanst waar zon water raakt, springt licht op golven van emoties…

Op grote stukken van de autowegen Zijn autobanden in het nat verzopen Het onderhoud is niet zo glad verlopen Dus kom je nu enorme kosten tegen Straks wordt, zo heeft men stroefjes toegelicht Het ene met het and´re gat gedicht…

Als een gladde aal kan hij ontsnappen en voelt zich niet gedwongen op te stappen.…

De zwaan van de avond strijkt zijn veren glad en glijdt het donker in.…

zoals de tijd en stromend water de ruwe rots tot gladde steen polijsten louteren tranen en het verglijden van de jaren dit heftig verdriet tot weemoed…

het laken is strak noch glad wel wit, smetteloos wit ik dek jouw laatste dag toe en denk aan gekleurde slopen ja slopen, het schrijnt als in mijn hoofd dreunt slopen, slopen, slopen slopen met een vrolijk randje een bloemetje of wat streepjes met een rommelig nog warm verfrommeld kusjeskuiltje het laken is strak noch glad wel…

Valse plooien Tussen plooien van emoties waarin zorgen waren verborgen bewoog zacht een sluier heen en weer zag soms de realiteit niet meer nam alles goed in ogenschouw het een en ander glad gestreken bleef hier en daar een valse vouw de diepte kreeg ze niet meer glad de spiegel echter zei het ware deed me openbaren en ervaren dat…

Ik wist wie naast me zat witrokkig en ze had roosrood het glad gezicht - er was ook veel zonlicht.…

hoe zal regenwater de vallei instromen wanneer de kring zijn richting keert en kreeften zwemmen in de fuiken van palingdansers die hun gladde vel niet verkopen aan onderkruipers en kale sjansers…