Alle inzendingen over glimworm

De geleerden zeggen dat jullie licht er eens niet meer zal zijn, zei de glimworm tegen de sterren De sterren gaven nooit een antwoord.…

Gij mooie glimworm, die in 't woud Des nachts zo helder blinkt door 't hout, Alsof het sappig groen der bladen Met diamanten is beladen, Och! zeg me eens (zo ik 't weten mag) Waarom glim je ook niet over dag? Als Ik zo prachtig licht kon geven, Dan deed ik 't vast mijn hele leven, En niet alleen, dat waar' gewis, Als 't donker is.…

regendruppels glimwormen onhoorbaar door de ochtendduisternis nieuwe passagiers beladen de trein met frisse lucht Waalse vrouwen verkakelen de rust…

ik strooi pretletters blaas vrolijke noten vul potjes met glimwormen plaats lachspiegels zet pretoogjes op en trek m’n lolbroek aan alles om jou te plezieren…

Het vliegtuig stijgt op, gaat de heldere nacht in: heel Amsterdam is een krioelend wereldje van zoekende glimwormen. Een reis gaan maken, 's ochtends vroeg vertrekken; op gras en daken glanzen zonnestrepen, wekken vrolijke vragen.…

En jij maakte mij vele dingen: Een glimworm, theeboom, gouden ringen, Zodat ik wakker werd met schrik - en een vraag: zeg Magier, wie ben ik?…

Ga naar Coïmbra, word glimworm tussen oude boeken. -------------------- uit: 'Golf', 2003.…

Een fabel Vonk'lend door het loverduister, Zelf onkundig van haar luister, Licht-ster van de klavergrond, Doolde een glimworm in het rond. Uit het zwabbrig slijm gekropen, Stort een pad, met vuil bedropen, Op die fel gehate schijn 't Onweerstaanbaar moordvenijn.…

een sprookje ontwaakt in late schemering elfen kleuren hun vleugels kabouters spelen met eekhoorns een prins dwaalt door het bos op zoek naar sneeuwwitje misschien wordt het wel assepoes glimwormen verlichten zijn weg een oehoe schudt zijn hoofd herkauwt rustig zijn prooi een doornenhaag doemt op achter de rozen slaapt een prinses…

Het vliegtuig stijgt op, gaat de heldere nacht in: heel Amsterdam is een krioelend wereldje van zoekende glimwormen. Langs de rijstvelden staan armoedige hutten; wanneer 's avonds laat hun lichten branden, zijn het kleine schaduwpaleisjes.…

roept de torenvalk grijze muizen vale ratten reppen zich de draaitrap af de klok slaat een vleermuis naar mijn ketel ik roer en roer tot het schuimt spat en spettert er zweeft een rode bus door mijn behang met een kwaakchauffeur de piepconducteur knipt het kaartje van glimworm fleur ik stap maar eens op in weinig woorden drama…

Ziekte, de firma Dood, het duo Armoe/Honger, slaan in draf mij, hoge hindernis, over de zusjes Hoop Doet Leven echter doen mij nog alle dagen aan, ook als hun rigide minnaars Hartstocht en Radeloos elkaar te lijf gaan 's nachts met broertje Zelf op strooptocht door de boswei, vang ik het antwoord van een glimworm, sla dat in kelders…

Maar ook die glimworm wordt vertrapt. Opgedroogd en uitgeblust; nu is ze leeg gekust en zinkt in het Zwarte Gat van harde knoken. Ze is het zat. Alles kraakt van stem tot teen. Er rest alleen de kartonnen glimlach van de Mona Lisa.…

jij zingt onhoorbaar zacht een lied tegen de stilte in de oren strelend danst blootsvoets liefdesvlucht van pauwenoog verspilt geen toon om niet te wekken hondengeblaf dat ‘t lachen van glimwormen niet duldt in friswarme nacht bedwelmt jasmijn die nooit geplant verwaait waar fantasie wandelt met wolken over de horizon naar…

een oude bladluis zei fier en zonder blozen: ik zit op rozen *** een jonge glimworm staart afgunstig naar de maan: jou kan ik niet aan *** een naaktslak smeekte: genade zus huisjesslak, bied me onderdak *** Het web sloot zich niet “geen vlieg”, zei de oude spin de mot zit erin *** Bram, het vliegend hert liet zich finaal verblinden…

Hij beklom de steile trap naar boven om in zichzelf te geloven en bezag de wereld in vol ornaat, de goedheid maar ook de kattenkwaad, hij zag een vrouw in het glanzende brokaat, verlicht boegbeeld op de hoek van de straat hij glom van kop tot staart en besloot dat hij daarmee z’n leven delen zou en noemde zichzelf een glimworm, het…

Maar, de nacht-trein gloeit: traan van Laurentius in augustus-nacht, glimworm in een ver veld, goud-meteoor die onder de blauwe nacht-boog snelt. De nacht-trein zit vol mensen die dromen, waken, denken, wensen en vooral met pijn iets verwachten: zij rijden dagen, weken, nachten op de brandzwarte bol der aarde. - Is God nog ver?…