Alle inzendingen over goedenacht

rijk aan gedrevenheid is de smetteloze wiens jacht op vunzigheid vereeuwigd in al zijn zonden hij dient in den nevel van de nachtelijke aard van beslommeringen zich enkel te bekommeren om de stille gang door de spelonken waar vrees en duivel heersen hij kent geen deemoed in de herkenning waar speer en drietand zich spijbelend hebben…

De zon kust de berg goedenacht en fluistert de maan toe: wees waakzaam!…

er is geen probleem wel een verkreukeld pak dat afsteekt tegen de vlakte die de afwezigheid van bergen markeert wat moet er nog gebeuren – het leegscheppen van de middag het bereiden van de maaltijd planten van bospercelen goedenacht wensen gaan slapen in verborgen ruimten ontwaken uit gewetenloos weten…

nog altijd ontlok jij kippenvel bij hen die jou nog altijd beluisteren veel te vroeg ontvallen door die kut ziekte; kanker waar je altijd openhartig over sprak dat liet een diepe indruk achter evenals jouw rauwe stem die mij nog altijd roert tot kus ik jou goedenacht…

Slaap maar zacht, goedenacht... ---------------------------------------------------------------- Genomineerd gedicht 'Hilarion Thansprijs 2002' Lanaken, België, Categorie jeugd.…

net nog voor het slapen gaan vlak voor een sluimerend bestaan stuur ik u, het is donker, uit het zicht nog even heel snel een gedicht er rijmt niets op twaalf ik lig hier op zaal F ik kijk om mij heen, zo moe maar mijn ogen doen er niet meer toe ik weet niet of ze luistert mijn mond fluistert zuster, goedenacht een licht gaat uit en wacht…

op het randje van de nacht de slaap wil nog niet komen zegt hij haar goedenacht belooft van haar te dromen op het randje van zijn geest gevoel van onbehagen het stoort hem nog het meest dat het steeds komt met vlagen op het randje van de dag zijn dromen zijn vervlogen verdwijnt nu ook zijn lach weet dat hij heeft gelogen op het randje…

Dank u zuster, maar mag 't lampje blijven branden, zuster, goedenacht. Zuster, ik kan vannacht niet slapen, ik ben zo bang voor de nacht. Zuster, mag 't lampje blijven branden, welterusten zuster, goedenacht.…

Ik streelde je bleke wangen, de grauwe kleur en heb je goedenacht gekust: Toen sloot ik de deur. Wat zo aarzelend eerst begon tast nu je lieve lichaam aan. Ik wou dat ik wat kon, dan had ik dat allang gedaan. Was dit ’t laatst dat wij zo spraken? De gedachte doet verdriet.…

Goedenacht. Kon ik een naald in haar steken, werd zij onttoverd misschien, een mens, kon de schuld misschien wel geregeld, b.v. ieder de helft. ----------------------------------------------------------- Uit: 'Naar de aarde', 1998.…

draait langzaam naar het licht de zon op zijn gezicht het water aan zijn voeten zijn vingers in het zand hij streelt zachtjes krullend haar het hart loopt hier gevaar en later dan zou moeten verlaten zij het strand hij brengt haar tot haar deur bewaart haar frisse geur fluistert nog een kus proeft haar zoute lippen zij lacht hem goedenacht…

met een handvol slaap dek ik de wereld toe wens ieder goedenacht zelfs bloemen sluiten zacht hun knop onwetend nog van duisters pracht in edelstenen fonkelt leven uit de schaduwkant als licht na schemer strandt ook zonder zon bruist pure levenskracht langs oevers van de nacht met open oog en lach zullen de kleine uren weer…

Ze zingt voor het kindje, en wiegt het ze troost, zingt en sust het kindje kan lekker verder slapen als mama het weer goedenacht heeft gekust. Het kindje voelt zich veilig in de nacht omdat het moeder heeft die voor hem zal zorgen moeder zelf rust nog heel even uit voor haar is het zo meteen alweer morgen.…

Slaap maar zacht, sluit je ogen, goedenacht. Ik zal bij je waken met de sterren en de maan. Ik zal de angst verjagen, geen vrees zal er bestaan. Ik zal bij je blijven tot aan de ochtend toe. De angst zal je niet grijpen. Slaap zacht, doe je ogen toe. En morgen zal je opstaan met een glimlach om je mond.…

Vergane aandacht van roze De blik is niet meer Het gevoel van niet te missen Mis ik keer op keer En als wij ter ruste liggen Gedwongen ineen Is de lepel sterk verbogen Stijf en hard ben jij alleen En als ik je aanraak Gewend jouw schaterlach Schok jij wrevelig Zeg je wegdraaiend goedenacht Maar in de ochtend uren Ben jij lief en…

de goedemorgenboom is kaal een enkel blad is blijven hangen ritselt in de vroegemiddagtaal en valt voor wie de nacht heeft doorgehaald de eerste vielen toen het licht nog donker was, wekkers stilte kraakten, stemmen zachtjes praatten en het goedenacht langzaam vervaagde als dan de klok de mensen drijft en aan ontmoeten is niet te ontkomen…

ik loop van links naar rechts zij houdt de lijn recht brengt me thuis morgen een spannende dag dan komt hij graag krijg ik hem de deur niet uit de nacht is bijna om hij duurt een uur langer daglicht van de ochtend gestolen zodat de avond later valt ik zwaai hem uit wens haar welteruste zet wekker trek deken over me heen goedenacht…

grond terecht Bijt per ongeluk op zijn tong Traantjes rollen, groot verdriet Over clowntjes wangen Verlegenheid verdwijnt wanneer hij ziet hoe zijn streken lachend worden ontvangen Vrolijkheid neemt bij hem toe Clowntje is weer blij Maar langzaamaan wordt hij moe Zijn optreden is voorbij Wuift nog even naar het publiek Wenst hen goedenacht…

En is 't onrustig om me heen, voel ik toch die vrede, zie ik naars op de tv neem ik ook mijn vrede mee, 'k ga ermee naar bed, 'k bedank wat ik heb gedaan, waar ik heb gelopen, met wie ik heb gesproken, 'k bedank het denken, 'k zeg het goedenacht 'k ga naar vrede altijd houdt zij stil de wacht.…

Of: ‘Goedenacht, er wachten meerdere heren die u regelrecht met de deur in hun onvervalste slaaphouding laten vallen.’ Op de drie loskomende tongen leg je een lijstverhaal waarin je beter wel dan niet wordt opgevoerd.…

Door het heidekruid Suist als aeoolsharpgeluid* 't Windeke en kust zo zacht Al de bloempjes goedenacht. 't Orgelend lied der vooglen-kelen Zwijgt in 't lover der abelen, 't Sjirpend krekeltje in de struwelen. 't Avondt. Aan de zoom van 't meer Zit een bleke jongeling neer.…