Alle inzendingen over gortdroog

De olijfbomen gortdroog geen teken meer van leven in vijf jaar had het niet één druppel meer geregend het stof niet meer in staat nog ergens aan te kleven…

een boer heeft altijd wel wat te zeuren is 't niet over de melkprijs dan wel over de prijs voor 't vlees vervolgens overvalt bij de boer dan weer de vrees komt er nu wel of niet snel wat regen akkers staan gortdroog zon staat hoog aan de hemel op het boer zijn rust; kennelijk geen zegen.…

Gortdroge lekvlammen schaamteloos als altijd breekbaar in de vroege morgen watermuur van stil verzet strepen zonneregen staalt warmte in je hart stolsels bereiken het brein vaargeul wordt gestremd wrijft tranen uit je ogen lekvlammen stillen de honger vallen droog als de avond is gekomen.…

de nerven van dit lijf laten geen sap meer door, de levensstroom stagneert, de wortels in de gortdroge grond tasten wanhopig naar water, maar vinden ze niet meer - geen sloot, geen put, geen wel meer in de buurt, alles is droog, droger dan droog, armen en benen verworden tot dode bomen, zijn helemaal van hout, voorgoed opgedroogd…

het meisje zwaait naar de overkant niets te zien, dan het gortdroge land en wat magere koeien hoe kan ’t mij boeien, dat meisje en haar hand, wat ligt er verborgen aan die andere kant waarom stel ik mij die vragen zelfs de roerdomp die ‘k plotseling zie tussen dorre rietkragen verzet geen poot in de lucht wat gevorkte vegen de vlerk…

Dit was een wildpad tot voor kort zwierend om diepgelegen hoeven die zich in grasduinen begroeven onder gewassen kiel en schort Gortdroge sikken dwaalden hort de heuvels aan het recht geschoven haar scheuten meer dan eens bestoven door hordes vorsten uit het fort Ze kregen hooimijt van het ploegen zelfs als ze braaf hun kruisje sloegen…

Tergend traag zet hij een wankele schrede over de verzengend savanne, leeg en gortdroog een kaalgevreten paradijs zonder hoog of laag, zonder beschutting, nergens vrede turend tast hij naar de randen van de vlakte terwijl zijn rafelig spoor verdwijnt in zwakte Nog even blikt hij naar wat passeerde hij zou het, zonder aarzelen, zo weer doen…

Ik dwaal door een tuin vol steppen en kuilen waar het fijne stof regeert over de pest en etterbuilen al het groen en pril geweerd gortdroog en veel erosiebruin Ik volg de sporen van de bron ooit de zekere oorsprong van omhelzing en minnekozen waar de aarde ooit bezong de toverpracht van lila rozen altijd de glimlach overwon Ik voel de…

Ik ga jullie wijnkelders veroveren, uit naam van Bacchus en Apollo, jullie voorraden achter tralies, ik kom eraan, ik hou mij schuil in stinkende vodden en met een gortdroge tong. Woef!…

Wat voor kleuren wilde hij mengen blauwe knoop, rood gevaar, witte vloed met smaragdgroen en bruin van de ganges vermiljoen van de tempel van boeddha in de alchemie der regenboog In woestijnkleurig zandige vlaktes van het gortdroge subcontinent tussen tibet, kasjmir, himalaya en het bladgroen van thee op sri lanka 'Omarm dus je ruimte…

m’n stijve ouwe lijf wil niet vandaag opstaan een ramp, krakend bed, botten, nek, vingers, wat een herrie wazige ogen, droge mond en neus gescheurde lippen, haar in de war gortdroge huig, piepende stembanden strompelend op diabetesvoeten naar badkamer, plas doen naast de pot wiebelende knieën, straks maar schoon maken, koffiepoeder op de grond…

Er zullen natte en droge zelf gortdroge dagen zijn en onweer en plensbuien vallen na straatfeesten mensen dronkentaal lallen.…

Ik zoog maar wat op mijn witte pepermuntjes, ging in mijn fantasie onder de rokken van jongedames tekeer, die nietsvermoedend strak voor zich uitkeken als domme sfinxen in een gortdroge woestijn.…

Er bloeien wat bloemen rond spelende makkers die ver in hun groei en ook bloeiwarmte zijn: ze vormen een zonnig en kleurig refrein in dit windig weer over gortdroge akkers.…

woede is niet opportuun emotie compliceert een fijnmazig proces van denken en doordacht handelen stappen verpakt in voortschrijdend inzicht met rationeel verwachtingspatroon perspectief door karig woordgebruik expressieloos gelaat en gortdroge uitspraak advocaat op voorgrond en achterhand troeven achteloos op tafel gegooid haast nonchalant…

armen de gewonen de helden de lieflijken de getalenteerden de verminksten maar onze begraafplaatsen blubberen van de veronachtzaamde geïnfecteerden de vermoorden de verkrachten de diepbedroefden ik weet dat mijn land eenmalig is vervaardigd uit hoop - dat blijft me bij terwijl we luisteren naar de opgeblazen geluiden van onze leiders - gortdroog…

geruchten langs gevederde ruggen; hun nachtelijk waken komt langzaam ten einde als 't grauw van hun vacht gaat verbleken Vlak vóór ons een roerloze spiegel van water, door ijle dampen onttrokken aan 't zicht en nog voor de dans van Helios' paarden wijken ragfijne nevelkristallen over verblekende ganzen Dan klinkt hun gakken uit gortdroge…