Alle inzendingen over halve maan

Aan de hemel stroken rood en blauw en grijs en krimpt de halve maan…

De halve maan dwaalt eenzaam over zomervelden zwerft in stilte over onstuimige zee onze meest mooie dromen moeten het deze nacht in bewondering ontgelden en met die teloorgang gaat alle schoonheid in dat trieste ritme mee naar een nieuw woordloos bestaan een glorievolle letterloze waan dwaalritme van de halve maan.…

Had ik een foto moeten nemen van de witte berk die oplicht in de exact halve maan Had ik als de zachte eekhoornharen, het penseel van de Japanse meester moeten zoeken naar die verlichting de berk, de maan zo gesneden, de wind de lange takken met berkenbladeren Net als de wolf had ik vanaf een bepaald punt moeten laten horen waar ik ben…

het is zo verlaten leeg enkel de zwerver met 'n kater die nog weet hoe de halve maan steeg…

Het schilderij heeft een magnetische Uitstraling, het neemt je op in een Hypnose, die hypnose heeft te maken Met de gele sterren en de halve Maan, de sterren zelf zijn net Lichtgevende Draaikolken, dit alles boven een klein dorpje.…

de halve maan kuste de rokken van het wolkenfront ik keek in de nacht voorbij verdwenen buren schijnwerkelijkheid ik hield mijn adem in 1-hoog had even gelijk een ster verschoot…

Soms kijk ik weleens naar de maan, En denk, komen wij daar dan toch vandaan. Maar ja, bij ‘ halve maan,’ Waar moesten we dan staan, Als de andere helft is weggegaan? En waar ging je heen Als hij een paar dagen verdween?…

Naast Rode Kruis en Rode Halve Maan Helpt ook de Rode Ruit in noodgevallen, Al weet ik sinds een kijkje op de Wallen Zelf al geruime tijd van het bestaan: Daar zat een vrouw achter een rode ruit; Die zag er heel erg hulpverlenend uit.…

huilende gitaar op een koele zomeravond warm kampvuur brandend naast mij witte halve maan achter donkere wolken magie verhuld in lichtjes sfeerportret van een prachtconcert uit mijn geheugen maar vanaf nu voor altijd in mij…

ooit scheen de halve maan door de ramen van mijn tempel waar licht absorbeerde. de nachtuil waakte over de stilte die klonk maar verroer zich niet. getik van de wind schuwde over donkere zijde en angst sloop binnen…

kijk zei ik hoe mooi en warm de maan kan zijn door groter zusje zon speel zei ze halve maan zoekt volle zon straaltjes vangen dan andersom goed zei ik spelletje maan spelletje zon dubbelspel licht als warmtebron…

ik schrap de ogentroost en plant een kijkerskus op je gesloten leden pluk de parels uit je wimpers in ruil voor het ontluikende blauw dat nu ongezouten kan schitteren je oesterblik wordt een open vizier en waar ik stop zei ga ik door tot de halve maan zich heeft gewend…

Niet wit van ouderdom doch schoonheid lacht een halve maan en nacht legt teder nog een hele baan.…

soms hangt het achter wolken in een ongrijpbare blauwe zee achter mist van vervuiling diep tussen de halve maan mensen gekenmerkt als mieren zo ongrijpbaar dat het lijkt. zoveel miljoen lichtjaren vertekend dit enorme gevoel…

Terwijl het scheepje van halve maan Haar licht werpt op jouw bleek gelaat. Slaap schone slaapster, slaap Jij die alleen liefde kent en Geen haat.…

Iemand verzint een verhaal iemand bedenkt een symbool en verbeeldt dit verhaal in een vliegende vaan van kleuren en kruisen of met een halve maan in totale overgave aan de macht van de mythe aan de macht van het woord iemand maant in naam van deze machtige mythe de massa hem te volgen achter dit vliegende vaan van kleuren en kruisen…

Omdat het buiten kouder wordt kom je nu eindelijk onder de lakens het hemelbed aan de horizon spreekt liefde je strekt je uit, vlijt je zacht tegen mijn lijf er gaat een rilling van tevredenheid zo knus en teder is ons samenzijn intimiteit, maakt de nacht gezellig zelfs de halve maan lacht een glimlach naar dit naakte onder de lakens bestaan…

Zie de nacht stil in de keuken rusten op stenen tegels in halve maan verlicht die zijdeachtig glanzen Een ketting breekt, glazen kralen vallen Zie ze gaan, glijdend van het koord raken ze de grond en door de stilte gedragen klinkt hun helder lied mooier dan een woord ooit klinken zal.…

ik zie je staan jouw silhouet tegen de hemel rakend aan een halve maan met een handvol wensen kijk je naar de sterren tot ze vallend gaan en jij de boodschap fluistert uit het diepst van je hart een vraag om sterkte en veel kracht want hoger aan het firmament ver boven het plejadengruis twinkelt een nieuw sterretje haar eerste leefmoment…

ze vertrekken met een halve maan en sporen bessensap om hun verstilde glimlach.…

holst van de nacht in het droge gras langs de rivier achter manshoog riet niemand die het ziet bij zonneblaker blauwe letters de zomertijd klein gezet arial black lekker vet een vreemdeling zeker op de fiets misschien verloor spraak gehoor een moederland via zijn apparaat bij halve maan…

ik heb de zon gezien als halve maan zij staarde mij al wassend aan kwam snel tot volle glorie toen het verduisteren was gedaan daar, waar draaien kruisen wordt slaat donker toe en projecteert haar beeld in zwart massa breekt het witte licht van jaren geeft duister weet van eindelijk weer schaduw te ervaren…

ik sprak je in het gaan je lachte met me naar een spaanse halve maan de zon scheen regen en een onweersbui afscheid temperde de hitte die ons te wachten stond de reis was nacht en jagen op een morgenstond die vakantie straalde in bekomst krekels spraken met je stem een onophoudelijk missen het was geen gissen naar gevoel want…

tennis hoe haal je ’t in je hoofd om tegen zo’n bal te slaan je bent toch wel verdoofd om op de halve maan te staan ten nis ten nis ten nis ten nis…

Halve maan, een helft uitgezet en weggestuurd om kil onzichtbaar haar rondjes te moeten draaien in het diepzwart, godvergeten niets. Vanaf de horizon door een late zon helder aangegluurd, weten wolkenflarden jouw bleek aangezicht te aaien. Verhaal me van je trieste idealen, onthul mij tenminste iets van schepping en bruisende dynamiek.…

ze graaft door lagen behang verf en gips uit het plafond snijdt ze een halve maan een kijkdoos voor de heldere hemel sterren manen en planeten scheren langs elkaar heen in het grote universum waar kleurlawines uiteen spatten terwijl zij de oversteek maakt in een gammel linnen bootje naar het kleine universum waar niets…

Zij heeft haar nest gemaakt op enkele verdiepingen hoog waar naald de zeebodem raakt zij spant de pees van de boog De vogels zijn weer weggegaan de warmte roept, geur van eten verdeelt herfst het bestaan weven spinnen het vergeten De avond glinstert van het raam licht weerkaatst een halve maan zij fluistert zacht haar naam…

Ik heb haar ingeleverd, uitgeleverd, een offer bij halve maan aan de god met de grote K. De ander is dapper en bungelt voor twee, wat heeft ze voor keus? Ik streel mij, altijd op zoek, nooit meer zomaar uit liefde. En hij, wat vindt hij, huid onder handen? Ik voel zijn vingers niet, als hij me al aanraakt.…

Versluierd in saffierblauwe zijde dwalend in schijnsel van halve maan spelen broze vingers met licht rapen droomgedachten bij elkaar Een stilzwijgend eeuwig verlangen brandt diep binnenin haar getergde ziel Zilveren tranen verdwijnen in het maanmeer dat al haar geheimen kent Zij knielt in dit stil gevallen landschap strooit rozenblaadjes…

langzaam ebde herrie weg uit hectische uren lichtte zee op onder een halve maan lieten golven agressie gaan alleen op het strand het nieuwe jaar nog koesterend in mijn hand pas toen schelpen knersten bij de kadewand ik stilte vond zittend op zand ontsloot ik de tijd zag je stralende lach de twinkeling in ogen wist dat jij…