Alle inzendingen over hand

Als je haar dan bij haar hand pakt is het alsof zij opnieuw moet leren lopen links en rechts kijken mag ze overslaan al volgend gaan jouw passen alleen maar vooruit soms lijkt het wel of zelfs voeten hand in hand gaan zij kijkt nog eenmaal achterom en sluit de vermolmde poort die ooit vanzelf in het slot viel…

Nog een keer te kunnen zeggen dat ik zoveel van je hou nog een keer je aan te kunnen raken en te zeggen dat ik niet zonder je kan nog eenmaal hand in hand met je lopen waar ook naar toe, het maakt niet uit nog eenmaal je welterusten te kunnen zeggen en je wakker te zien worden.…

in hand naar de sterren hand in hand schrijden ze over de hemel aan de overkant van de rivier kringelt rook vrede…

Van de wind zal ik je weerhouden Als een windscherm op het strand Tegen de zon zal ik je beschermen Als factor 15 zonnebrand Bij kou zal ik je verwarmen Als de zon het zachte zand Maar het liefst ben ik gewoon bij je Jij en ik, hand in hand…

klamme handen trillende mond moest wel landen voor je op de grond in vuur en vlam helemaal verlegen handen nog klam kwam ik je maar tegen moet ik je bellen of juist niet wil je me vertellen hoe je ons ziet?…

De sporen in de palm van mijn hand tekenen de tijd van zijn geweest De lijnen en de groeven van doortrokken emoties vervagen in het beeld van zijn geweest De getijden van mijn leven gegraveerd in de palm van mijn hand tonen verleden en heden van zijn geweest…

De curve op de monitor danste als enige getuige van haar bestaan vastberaden heen en weer zoals ook de lijnen in haar hand, Zijn hand waar nu haar levenslijn langzaam uitsterft Hij de stekker uittrekt…

Heel langzaam daalt het veertje neer Tot in de palm van mijn hand Ik zie de volmaaktheid van dit stukje schepping waaraan geen andere hand te pas kwam dan die welke in bewondering was uitgestoken om het op te vangen…

Slaand en zalvend hand in hand. Nu doof … dan … een en al oor.…

langs de sterren zullen we zweven door de wolken zullen we gaan, met zijn tweeën samen reizen in het zonnestelsel staan samen hand in hand onze handen op elkaars buik je liefde maakt me gek kom we trekken er op uit ik blijf altijd reizen altijd op weg naar jou overal waar ik ook ben, ik ben toerist op het eiland vrouw…

leg je regenhart in handen uit leem ik wil het dompelen in de blauwe wonden van de aarde en het zal thuiskomen uit de bergen als sneeuw leg je vogelhart in handen uit wind ik zal het omhoog gooien in de wijde staalblauwe hemel en het zal uit het heelal thuiskomen als ijs maar leg jouw mensenhart in handen bloed en ik zal het houden…

Dat beeld zal bij mij blijven we stonden hand in hand er wordt een schat begraven in het koude stille zand.…

de strandgraver ze wandelden hand in hand voeten in het warme zand Hij graaft een kuil zo diep! Een graf? Alleen voor wie! Het graven doet zijn lichaam glimmen eindelijk klaar, hij zucht en gaat opnieuw beginnen In elke hand een steen, Hij graaft, en graaft totdat de drang bedaart zeewater zo koel Morgen heeft hij weer een doel 1…

groeten schreeuwen wilde ik maar ook ik was was in hun handen…

ben maar niet begonnen mijn handen zijn weg kan ze niet meer uit de mouwen steken zeker vergeten op het feest…

Want zij zit naast je: je hand ligt in haar handen, je mond glanst in haar mond ------------------------------------------------------- uit: 'Jacob der Meistersanger, net als vroeger', 1970.…

wand Mijn moeder op de deur Wat is er aan de hand…

Het kind in mij heet Jantje met knalrood haar En dat kind is aan de veel beterende hand Ik draag het kind veelal met liefde op handen Of we lopen, wandelen hand in hand Over mooie bergen en in diepe dalen Onder ’t motto: ‘Voor 1 betalen en 2 halen’ Het blijft een intense onuitwisbare band Tussen mij Jan Jacob en mijn Jantje van foetus, baby…

Dwars door de branding gaan we hand in hand. Om te verdwijnen in de liefde die ik geef. Ga met me mee naar de Hemelpoort. En leg je hele lot in handen van alleen mij. Verbrand al je schulden die je hebt gemaakt. En met niets dan in je handen kom bij mij. Alles wat je bezig hield. Je zorgen en verdriet. Alles wat je nodig hebt.…

Ik voel je hand nog op m'n lichaam, het verlangen dat in me brandt, o, als het kon m'n liefste, waren we nu samen, hand in hand. Waarschijnlijk lichaam in lichaam, dat gevoel dat altijd blijft, die wonderbaarlijke gevoelens die je nooit genoeg beschrijft.…

Toch nóg een zoen handen om je gezicht, een laatste streling van mijn tong en je knopen dicht.…

je kijkt me aan maar je blik breekt woorden die je zeggen wilt je handen trachten scherven te vangen van wat kapot is gegaan ik kan je niet troosten jouw ogen zien een verte die onbereikbaar is we zijn gaan lopen steeds kruisen onze sporen in het zand later werd het hand in hand verdween langzaam de verte kwam jij weer terug…

IK HOU VAN HOLLAND EN VAN JOU Met mijn partner naar de stranden handen, voeten lekker in het zand met mijn partner naar de bossen lekker kletsen, lopen hand in hand met mijn partner naar de meren onze hond steeds aan de waterrand met mijn partner naar de steden voelen, ruiken, zien van alle kant met mijn partner naar de toekomst innig geluksgevoel…

Mijn handen die langs de waarheid glijden. Alsof het een vrouwenlichaam is, dat ik nog ontdekken moet. Ik neem haar bij de haren. Dan mijn handen, trillend van de spanning, vochtig van het zweet. Mijn palmen samengevouwen, als ik psalmen reciteer. Ik wil haar nu niet kennen. Zij is niet mijn lief.…

jij en ik alleen oog in oog hand in hand starend naar elkaar ik verdrink in je ogen neem me mee haal me hiervandaan en breng me naar een plek waar ik mezelf kan zijn samen met jou…

leven is met twee handen in gevecht aan elke vinger een ring van een vraag verstand begraven tussen duim en wijsvinger harde hand doorploegd met rimpels in de ontzaggelijke slijtage van leven…

Laarzen klakken naderbij ineengedoken hand in hand de kindjes van en met de ster gezwollen voetjes talhout mager bekendheid met een lot zo hard verlossing door verradershand hun God, een God van smart?…

Regen veel regen de regenboog Gods hand onder de ark belofte van God nooit meer te veel regen tranen veel tranen een lichtpuntje? Gods hand op mijn leven belofte van God nooit meer te veel tranen…

Als zij stil haar handen vouwt zelfs lucht zacht zucht en met haar rouwt lopen lijnen door haar leven gebroken groeven nooit vergeven is de dag daar van beschouwen zal zij weer haar handen vouwen…

Kijkend naar jouw stille handen grijp ik naar het ogenblik. In het besef dat hier de wanden meer weten van je pijn dan ik. Handen die verkrampt als vuisten vochten tegen felle pijn. Maar nu in een deemoedig luistren voor eeuwig nu gevouwen zijn.…