Alle inzendingen over hartslag

binnen bloeit liefde in de warme gloed van nu wacht een kaars op licht bloedrode bloemen kleuren de hartslag van het leven…

als je straks het smaken proeft van liefde, op wat wittebrood bedenk me dan in natte dromen en de zachte bruid die jou haar allermooiste hartslag bood…

mijn open wonden nu het zout der aarde bijt zuur aan lippen vreet bloedt niet alleen mijn hartslag ook de mens twijfelt langer…

tegen in mijn droombestaan maar wel een motto dat tot leven werd gezongen 'Eenzaam en wanhopig' in de hartslag van een droom life is but a dream mystiek geweven…

een wasdraad vol droomwitte lakens roze wolkjes in een felblauwe hemel poriën zondoorzeefd hartslag van stilte en vogels en ik mag tuinvrouw zijn…

De vonk in het vuur de druppel in het water het voelt als jouw hartslag waardoor 'n beweging ontstaat Niet om het vuur te doven maar om warmte te verspreiden…

luisterend naar jouw hartslag wiegend op jouw adem zoekend naar een antwoord dat ik ken sluimerend deze zondag veilig in jouw armen wetend als geen ander dat ik ben…

Sinds we in elkaar 'wonen' zijn we nooit verder dan een hartslag verwijderd van de ander dat is houden van elkáár…

liefde is de donzen deken die je koestert en verwarmt vederlicht het zachte breken van de ochtend die omarmt waar een oor jouw hartslag oogst is de veerkracht op zijn hoogst…

Hartslag... Armslag... Schaatsslag! Tienden van seconden... Ritme gevonden... Nog twee ronden! Overwinnen? Tacktiek verzinnen? Opnieuw beginnen?…

Je leeft in mij bij elke ademhaling en droomt dieper dan mijn huid die je lijf verwelkomde Je kijkt in mij bij elke hartslag die beeft in vragende vingers die menige zin liefdevol kromde…

ik hoorde geluiden flarden van gesprekken waarin gebroken emoties felrood kleurden de hartslag van woede pulserend zichtbaar op gespannen gezichten een niet geregisseerde pauze gaf lucht bracht de opgefokte temperamenten tot bedaren waarbij gebalde vuisten ontspanden tot knuisten onzichtbaar hadden vrouwen zich opgesteld om niets…

nimmer braken golven harder dan in de branding van vandaag klotsend als een wilde hartslag tegen een onverzettelijke geraamte bij elkaar gehouden door wilskracht maar ze laten sporen na onuitwisbaar fel getekend in gebroken dromen soms tijdelijk verblekend door lichte waakzaamheid geen gedachte zal zich verslapen door vermoeidheid van…

willen weten ik herhaal mezelf in een zeldzaam vergeten doorwortel winters zonder aanspraak schimmige mensen op de achtergrond geroezemoes achter de schilderszolder waar een ontlede ziel de horizon schildert ook deze keer met donkere wolken en een magere zon die boven de huizen wandelt als het vergeten niet mag lukken denk ik soms nog aan jouw hartslag…

We maken de eeuwen samen door, vanaf begin der tijden, het licht waarin we sliepen, in één hartslag voor ons beiden, in één adem zonder geluid, brak de dag open in waaiers van perspectief die voortvloeiden uit het ‘zelf.’ “ De liefde lijkt een paradox, waarin twee gelieven versmelten, maar toch autonoom blijven.”…

alles en iedereen verzamelt zich in een kring om je heen ze laten ons niet vallen bloedbroeders nooit was jij opgegeven of voor dood achtergelaten het is echt maten bloed moet soms vloeien botten breuken geweld is zinloos alleen niet zonder reden wat is geoorloofd wat is schandalig wetten verdwijnen het is rechtmatig zonder stigma…

hij gaat zorgen voor onmiddellijke terugkeer van geluk ziekte en gevaren en geliefden onttovering met veren van de maraboe ooit schoot ik vogels uit de lucht ik ging ze zoeken in te diepe sneeuw het bloed dat ik vond was mijn eigen de ogen, de vleugels van mij ik begeef me naar de metro met een wapen in mijn tas, en bankbiljetten mijn hartslag…

niet te stoppen Drukt me tegen haar aan Dan laat ze zich plotseling Als vlam vattend gaan Opgewonden van verlangen Innig en wild beweegt ze langs mijn lichaam Het genot druipt met elke druppel zweet Op het linnen, dat rommelig Onder onze lichamen verwrongen Naar de hoeken van het bed wordt gedwongen Met elke wilde beweging Stijgt de hartslag…

in Duitsland niet duur Dat past immers niet bij de Duitse hoogconjunctuur Windmolens, wolken, viaducten, wegwijzers, Zwarte silhouetten, ze flitsen aan me voorbij Het zijn er nog honderden tussen haar en mij The Gathering, Garbage, Depeche Mode, Nirvana Coldplay en af en toe een nummer van Santana Voortdrijvende muziek, opjagend mijn hartslag…

't was spannend o zo op die morgen 'k was nog niet wakker, je rekte me uit hartslag klopte, maar niet daar ik kronkelde, laat mij wachten niet zo vroeg, het doet echt deugd 't was "echt spannend" o zo op die morgen…

vluchtig zijn de akkoorden het leven davert voort door de cadans van de hartslag wijzigt het ritme keer op keer eeuwigheid, oh eeuwigheid schaal mij in naar behoefte geef mij de woorden ter nagedachtenis!!!…

De stilte overheerst mijn hartslag lijkt monotoon. Is af en toe van slag van immer wonderschoon.…

De man die uwe weelden mint is weerloos als het kleine kind: de wereld ging hem vreemd voorbij als aan zijn borst uw hartslag lei. Maar wat ons saamgedreven heeft is wat in kleine bloemen beeft en gonzend draagt het groot heelal: 't is twee-in-een, en dat is al.…

volgende stap door de oude deuren dicht te doen die jou als een keurslijf vasthouden geef jij jezelf weer adem en ruimte door de kiezen voor een nieuw pad je koestert de liefde die jou omarmt de vrijheid in en van elkaar vindend door samen het mooie te genieten dat het leven zo meeslepend maakt geniet van jouw reis door de jaren met de hartslag…

je bent mijn hartslag je bent waar ik aan denk je bent het riet in de wind je bent de vogels die vliegen je bent al dat lachen van jou je bent hier en daar en hier je bent die ik altijd mis als je er niet bent: jij…

deze lente is een winterslaap waaruit ik niet ontwaken kan onvoltooide trage zinnen vallen in stukken uiteen met vertraagde hartslag houden wij de nachtzwaluw en ik een winterslaap het hartritme neemt de tijd…

Hora ruit, tempus fugit Alles, ook de tijd raast voort Zijn wij één met onze hartslag Luisterend naar onze wil Dan stoppen wij die objectieve tijd En staat hij stil…

Zijn hand strekt zich naar mijn wang als vleugel klaar om op te stijgen in een kleine aaibeweging van mijn adem deze liefde neemt hartslag en longen eruit hij leest en leest en leest en zegt dan: toch, schrijf mij een gedicht.…

jij, jij bent de oorzaak van mijn hartslag, jij bent de gene waarvoor ik leef, jij bent alles waarvoor mijn hart slaat, jij bent gewoon, gewoon... Mijn Schat!…

De tijd vergeten, Alleen wij tweeën hier, Verder niets dan de stilte van jouw ademhaling, mijn hartslag. Kom naast me liggen!…