Alle inzendingen over hebben mijn partner

65 is een gouden jaar zeker in het weten dat eerst met 66 jaar het echte leven begint nog niet eens gestart ben ik dan al bepakt met ervaring van liefde de oogst ook daarvan die rijker maakt dan rijk met wijsheid van ervaring die zich verankerd weet in het opstaan na vallen over de struikelsteentjes die het vindpad plaveien waarop…

Op het droomerf Van mijn jeugd Zie ' k mijzelf Dartel huppend Over goudsbloemen Springen die zwierig Hangen langs het Tuinpad van mijn Vader - een niet In woorden te vangen Geluk maakt zich Van mij meester - Want wat zich nu Aan mij voltrekt Is korststondige Extase over wat Hopelijk mag zijn Mijn levenspad…

Kun jij begrijpen dat ondanks alle tegenslagen ik mij terugtrek in een moeilijk opgebouwd vermogen van rust en stilte waardoor het schrijven en spreken mij bijna vergaat? tranen troost zoeken in de geest van de glimlach en het wenkende koren op het gele zonnebloemenfeest? begrijp jij misschien: mijn toekomstige bewonderaar bruid of…

Verlangen naar een stukje rust geheel alleen je eigen plek voor elk mens een ware must dromen van een mooie stek een waar je geheel jezelf kunt zijn die rust waar je zo naar verlangt in tijden van angst, verdriet, of pijn 'n plek waar je je hart graag mee behangt.…

Ik bezit geen naam noch lichaam. Ik heb geen werk, familie of vrienden. Geen huis dat mijn bezit zou zijn, noch énig dier. De muziek is niet van mij, geen schilderkunst of prachtige beeldhouwkunst. Er zal geen handschrift tekenen voor me. Alléén die éne spronk Licht: vol van liefde en vrede; dat is mijn ziel! Het kleine deel van het grote…

Een ononderbroken Stroom Schone woorden Voor het plezier Op een wit vel papier Zon in de krullen Licht als een veer Ik schrijf met rode inkt een Taal die van hart tot hart wordt verstaan Laat mij gedragen worden Door een groene zee vol met dolfijnen Laat mij dobberen op golven Onder bloedkoraal bedolven Wanneer de hemel boven…

Zal je missen meer dan wie ook voelde je mijn pijn aan zal je missen jij die me nooit alleen liet staan zal je missen altijd een kroel of een lik over m'n gezicht zal je missen vaak zo donker gaf jij me wat licht zal je missen en je nooit vergeten zal je missen onvervangbaar voor altijd niemand kan zich met jou meten…

Het zijn de kleuren van de avond die mij verwonderd stil doen staan. Het langzaam doven van de zon, dit stilzwijgend ondergaan. Het zijn de geluiden van de avond. Het zachte ruisen van de zee. De stilte op de achtergrond. Het late krijsen van een meeuw. Het zijn de geuren van de avond. De kamperfoelie, de jasmijn. Het pas gemaaid gazon…

Hier sluit ik dit hoofdstuk af een deel van mijn leven heb ik eraan gewijd dat wordt nu verleden tijd het is als de laatste dans op het feest nog één wals dan is het genoeg geweest.…

Ondanks dat ik afscheid moet nemen van de zomer om eigen weg te volgen doet het pijn te voelen en te zien hoe ik afkoel een deel van mijn liefde geef ik langzaam weg in kleurrijke tonen het jammert zo mijn naam te noemen IK BEN DE HERFST niet zomaar van de ene op de andere dag in kilte verdwijn welnee ook ik benut het schitterende…

Versteende tranen als kiezels vonden hun weg Langs nooit en te nimmer uitgelegd' paden Op weg naar hun bestemming Hoewel onbekend, plukken zij de bergbloemen Uitzonderlijk gewicht schuurt en schraapt enorm Zoekend naar uiteind'lijk lot Hun reisdoelen zijn het dal en nog veel verder Opgelopen schade leek onher- stelbaar Straks weer…

Mijn gedachten, dwalen naar waar mijn daden niet toe kunnen reiken. Mijn dromen, vliegen me naar waar mijn voeten mij niet kunnen brengen. Mijn wensen, zweven naar waar menselijke krachten niet tot in staat zijn. En mijn ideeën, dartelen naar waar feiten de mogelijkheid omver gooien, maar mijn dagdromen... Brengen mij dwalend, vliegend, zwevend…

Ik hou van de donkere Uren in mijn diepste wezen Waarin mijn zintuigen Zich hebben verdiept; In hen heb ik, als in Oude brieven, mijn dagelijks Leven teruggelezen dat Nu nog ongebruikt voor me ligt; Door hen kom ik dan te weten Dat ik nog ruimte heb voor Een tweede leven, dat breed En tijdloos voor me ligt…

God, de wereld ligt in mijn handen... en ìk doe net alsof het de normaalste zaak van de wereld is! Dat is het ook, dat is zo Petra, het is nu eenmaal zo: het ìs jou gegeven... en je hebt erover te waken, vanuit heel jouw elementen doe je dit eigenlijk al, zo lang zo lang zonder bang te zijn.…

Ik zal daar staan zonder er te staan. Ik doe mijn werk zonder het te beseffen. Ik leef alléén vanuit geven. Ik besta, zonder dat.…

Ik heb het vaak lang geheim weten te houden: het leven in mij dat, mijns inziens verborgen diende te blijven. Totdat ik jou tegen kwam met jouw gevoel van acceptatie, waardoor ik me niet meer hoefde te verbergen, en dit kon ombuigen, deze kracht naar stralen, schijnen: mijn ster mag ook aan de hemel staan.…

zij heeft wat vrienden aangeschaft, een doos vol met port een warme slaapmuts met vijftig tinten vrij donker grijs en een zalige uit de kluiten gewassen wilde bras zo eentje voor op het nachtkastje!…

Na een dag van heel veel regen kwam uiteindelijk ook weer een dag, dat de zon weer zichtbaar haar stralen liet schijnen het natuurlijke fenomeen van, de herfst. Tussen de donderbuien door, waarbij de flitsen met genot, de mens liet schrikken zonder pardon, weten we toch weer, dat niets onvoorspelbaarder is dan ons eigen heerlijke…

Eenzaam liep jij ons huis voorbij in de nacht. Ik hoorde jouw gehaaste stappen op het voetpad keek niet op, werkte gewoon door. Hoe kon ik weten wie jij was? Waarom doolde jij zo laat nog rond? Werd je in het donker ergens opgewacht? Man of vrouw, wie zal het zeggen? Je blijft een raadsel. Nooit zal ik je stap herkennen en al weten wij…

20 jaar geleden plotseling bij ons vandaan Echtgenoot, vader, opa, weg uit ons bestaan Een leegte, een gemis, wie had dat ooit gedacht.... Op 68-jarige leeftijd was het al "volbracht" Ieder jaar rond deze tijd komen wij tezamen We staan dan stil en luisteren naar het noemen van de namen De naam van deze mens, dankbaar voor zijn leven…

Er was eens een boterbloem die als 'echt' droomde van een boterhammenland Van lekkere belegde boterhammen Na het eten, smullen, slikken bijna ongegeneerd schrokken voelde hij zich zo overmand en 'voelde zichzelf aan de tand' De boterbloem concludeerde: Er was helemaal geen boterhammenland en dat smullen van belegde boterhammen…

de stemmen die verstomden in de mist steken zo nu en dan de kop op zij dansen als vlinders over het verlaten veld vol verhalen waar zij eens thuis waren al was dat maar voor even…

De liedjes van het bedelfeest met zelf gemaakte lichtjes verwachting vol, wat wordt gegeven? Bedroefd zijn kind en kraai met hun Sint Maarten thuis gebleven. Ook Sinterklaas, met knechtjes Piet die werden niet ontzien Corona gooide niet alleen het roet in 't eten maar ook de kleur van Piet mocht niet gezien! De supermarkt die kwam als…

Versvorm: Ghazel Ik maak met veel genoegen hier gewag van de muziek die ik graag horen mag die licht gesyncopeerd de pan uit swingt u raadt het al, ik heb het over Bach. Zijn fuga’s klinken opgewekt en blij en krullen steeds mijn lippen tot een lach wanneer ik ze ook hoor, ten alle tijd van ’s morgens vroeg tot heel laat op de dag.…

Het kind maakt alles anders haar heupen breder haar borsten voller zijn blik wordt dieper de hare zachter Het kind maakt alles anders het belegert je huis met knuffelkreetjes en zoete geuren het zuigt je leeg het knijpt je fijn het wurmt zich een nestje tussen vier armen tussen twee levens Het kind maakt alles anders hoe dapper draai…

je hebt mij vast volledig in je macht ik doe wat je vraagt blindelings volg ik je wil je bent mijn kompas mijn rechterhand op plaatsen die ik niet ken vooral in een vreemd land je leidt mij subtiel doorheen een web van grillige wegen recht naar mijn doel mijn slimme gps ik kan je niet meer missen in een wereld van auto rijden ben…

Graag leg ik mijn oor te luisteren naar het stille om me heen geloof dat bloemen op de tafel tot me willen spreken ze zijn wel open doch ik kan ze niet verstaan zie nog teveel vervalste kleuren van het leven in de schaduw over de grenzen van het leven die banden van geliefden breekt noem het zielenpijn soms denk ik dat uit zwijgen…

Jaren is die kast in ons bezit. Oud is ze, maar wijs. Haar lichaam kan ik verplaatsen zoals ik wil. Zij geeft warmte aan mijn bezit. Als we huwden was zij de eerste die ons huis sierde. Ze werd door mijn hand gestreeld voor het stof. Ik hou nog steeds van die kast. Waarom weet ik niet, ze houdt mijn verleden vast. In mijn eerste huisje was…

Ik zie dat het vocht langzaam je ogen verlaat het wast de wonden schoon in de nerven van je ziel zie dat de rivier dieper is dan het zich laat aanzien maar het stroomt dat betekent leven zoekend kaden aftastend tot de rust is gevonden…

Vandaag zag ik al wat kleine madeliefjes; gauw komt de lente. Haiku…