Alle inzendingen over heensturen OR bloem OR poëten-roem

De glans van een ander De stijl van de tweede Hem, zij, ik verander Zo ben ik tevreden Tevreden in leegte Een gapend gat Verborgen met een spiegel Waan, woestijn, waardeloos, waardevol Een huls Niet van mij Mij is vermeden Mij is versneden Tot gruis In stof Verwijderd, verdrongen, vergeten Wat is eigen Wat is ik Ik is verdwenen…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

Gezelle, Gezelle, ik zeg dank u welle: voor uw rijm van gewas volop roem. Zo'n strofe vol fleur - zo natuurlijk Gezelle strooi ik, bij uw beeld, bloem na bloem…

een wesp gestoken zelfingenomen roem dans als een vlinder steek als een bij flikker dat logge lijf de korf uit zoem zoem zoem laat de dans achterwege en kies je eigen bloem…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

Gewonnen roem bij 't zingen van een lied is maar een bloem die ge even ziet; is maar een pluim, een gouden schub die ge zo tussen duim en vinger drukt. Is maar een flits, is maar een knal. Daar is de sneeuw en dekt het al.…

Ik ben geen groot dichter Voel mij niet verplicht tot het dichten van een dicht Veel eerder gezwicht Ik ben geen aanstichter van nieuw literair licht Vondel en Bloem hebben mij pootje gelicht Nee, ik ben geen zwaargewicht Niet als poet, noch als dichter Maar, na het dichten van een dicht voel ik gauw drie kilo lichter…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De blanke bloem, geboren In 't witte morgenlicht, Sluit bij het dagvergloren De blaren dicht. Maar 't gouden hart blijft gloeien In de ambergele kluis, Die lauwe geure' omvloeien En nachtgeruis. Zó is mijn ziel een bloeme, Wier fulpen urn omvat Wat mensentong niet roeme: Haar zonneschat.…

Neen, voor mij geen roem na zonneschijn komt regen je verwelkt als een bloem en daar kan ik niet tegen. Maar het komt niet ongelegen als mijn naam wordt vernoemd. Ook de riool van een verdoemd dichter kent zijn uitwegen !…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Met het besef hoe kwetsbaar we kunnen zijn hebben we ook het hart onze ziel te laten zien wanneer het dagboek van weten en twijfels open gaat lezen we voor uit eigen werk om houvast te vinden klimmen we weer in de pen met het verlangen dat het morgen mooier zal voelen dan het vandaag op papier staat…

Er is een dichter gestorven: hij had 'ne goede naam; nu komen de andre poëten luid jammerend te zaam; zij strooien as op hun hoofden en zijn in rouw gehuld, hun oog is met zilte tranen, met weemoed hun hart gevuld.…

Met juiste spelling wordt pas roem vergaard En foutloos schrijven moet u uiteraard Scherp redigeren, dat voorkomt verknallen Ja zelfs Homerus liet wel steekjes vallen Ook mij werden wat missers niet bespaard…

Een bloem, die, hoe de stormen ook buldren in de hof haar blaadjes nooit laat vallen of neerstrooit in 't stof. Een bloem die voor geen winter, voor vorst, noch hagel vreest, maar fleurt in onze woning als op een lentefeest. De leliën en rozen zijn wel der hoven roem, maar kindren, Moeders liefde dat is de schoonste bloem.…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

als ik laat in de avond thuiskom, met in de verte nog net het rood van de ondergaande zon, ruikt de tuin naar vochtig gras en kruiden, en voel ik verlangen naar ’t verleden. de klank van kinderstemmen, zachte vogelgeluiden van zwaluwen en grutto’s, de jonge eenden die schuw langs de rietkraag zwemmen. Je bent zo dichtbij als ik…

Voeten spreken esperanto binnen kalklijnen waar in vage lagen kunst krassen kerft de schaar soms verknipt klieft verlies van evenwicht zijn gezicht, stuitend mooi straalt…

Zelfs op de stoeptegels van de eeuwige roem zie je weleens een hondje pissen…

En voor hen die roemrijk stierven en een gouden nagedachtenis na hun overlijden verwierven; gloort iets van doublé dat net iets uitsteekt boven de vergetelheid van de anonimiteit; de anonimiteit die de illusie van de roem bij de voortgang van de tijd verslijt.…

Veldslagen, helden van vroeger, een eerbetoon – aan moord, schaamteloos.…

ze kende geen roem.…

Er is een dichter gestorven: hij had een goede naam; nu komen de andre poëten luid jammerend tezaam; zij strooien as op hun hoofden en zijn in rouw gehuld, hun oog is met zilte tranen, met weemoed hun hart gevuld.…

mens hoe klein ook rust de wens om te ontluiken als een bloem…

wat 's de roem Der jongheid anders als een bloem? Dit was haar eerste en laatste leer, Toen zweeg ze stil, en sprak niet meer.…