Alle inzendingen over herfst OR oogst OR natuur

jij wist de zomer ongemerkt met wat herfstig rood te kleuren door het intenser worden van de geuren aromatiseerde de oogst zelfs je lach streelde de volheid van een lange dag waar leven eindeloos was nog plakken draden web restanten van wat eens een copieuze maaltijd was de overvloed was overal nu schraalt herfst…

blij over gras dat groen naar je lacht rondt borders streelt bloemen die bloeiend op je wachten geurt hen dichterbij wij prieelen tussen slingers herinneringen waar ooit ballonnen hingen met opschriften van toen nog is je jeugd onvergankelijk vitaal straal jij warmte en liefde naar ons allemaal laten we proosten op volle oogsten…

breekbaar hangen diamanten in een wiegend spinnenweb roze nevelt zon zijn eerste licht op een gegist bestek de herfstdag warmt zijn vruchten langzaamaan tot rijp in oogsten worden de seizoenen van dit jaar afgesloten wat rest is rust en winterveiligheid het wortel bed is al gespreid…

wolken vlinders verschoten van kleur in de bloemenzee van hoogzomer nog hangt de warme geur in het herfstgeel van rijpend gewas pas als kou het donkerrood van de vruchten komt keuren verdwijnen vlinders langzaam en loom om in het zomerse weer te verschijnen…

zij wenken mij de oppers op het land getooid met gelig hooi en vertellen van voorbij nog kleurt een late zomerzon de vruchten van het land heb de eersteling al in de hand er is niets voorbij want lente zomert op de grote herfstschaal een rijke oogst voor allemaal…

ons een rijke oogst aan vruchten…

Gouden rijp hangt zwaar aan takken Kreunend onder gedragen last Als de oogst weer is geleverd En de zon verzwakt in glans Zullen de bladeren verkleuren Om te sterven in hun herfstdans Verstild gehouden de belofte Van na nachtelijk verwijlen Nieuwe dracht in zacht bekoren Waarin het nieuwe leven lacht…

als jij de bladeren rond laat vliegen strooi ik wat herfst in je haar een schuine zon straalt kale takken er hangt wat valse schaduw daar toch tippen vingers nu al naderende kou het zomerbruin kleurt zacht van wit naar blauw nog geuren laatste vruchten strak het blauw en droogt want onder herfstig loof wacht leven op de lenteluchten…

zal ik je oogsten voor de regen vlaagt en wind de bladeren verjaagt je kleurt nog zomers in de lage zon de late warmte doet je bloeien ieder straaltje is er één zij zullen jou uiteindelijk tot volle wasdom laten groeien je rijpt nog sneller dan ik dacht geurt zoeter dan de herfstnacht naar jou verlangen smaakt zo zacht verleidelijk…

Zoals nu in een studie is bewezen Zijn Julius en Jezus 1 persoon Een feit dat je natuurlijk ook gewoon Uit hun initialen af kon lezen Dus wat oogst in 4000 veel applaus? Jan Peter Balkenende was de paus!…

, de boer vergat te oogsten * Toelichting: Dag twaalf, de herfst begint te raken…

mandenvol oogst onder zomerse luchten bomen verzuchten hun takken vol vruchten kleuren de herfst nabij nog hooit het gras scheren zwaluwen in weergaloos vluchten omlaag voor de regen samen met muggen opent de morgen in rood zullen spinnen de webben belopen in druppels kristal zon weerkaatst overal dauw spant draden tussen takken…

zag de herfst in haar ogen oplichtend in de lage zon haar schouders licht gebogen vingers stram en krom de zachte stem vertelt verhalen van hoe het vroeger was stofjes dansen in verdwalen vandaag komt er niet aan te pas zij oogst herinnering in vorm en kleur maar haar winter staat al voor de deur…

ja ik kijk om naar de seizoenen een lente om te zoenen want jij was daar zomerden in wolken die ook het blauw bevolkten regenden in samenzijn de warmte was fijn oogstten herfst in alle kleuren jouw geuren vruchtten in hun rijpe komst ja ik kijk om heb het jaar genoten we winteren maar de jonge loten zijn al ontsproten…

Blad dwarrelt omlaag groen is veranderd in bruin eens dwarrel ik mee…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

waai maar wind takken vliegen van de bomen zij breken eigen winterdromen ik zie ze vallen hun herfst is gestorven de oogst al lang geborgen zij knapten in gebreken de kou had hen geen nieuwe buigzaamheid gegeven waai maar wind en schift de bomen uit dood hout zal nooit meer de lente komen…

De kleurschakeringen nemen steeds meer de vormen van de herfst aan. Je kunt het nauwelijks geloven, maar het is echt zo. De zomer is bijna op zijn retour, heel jammer natuurlijk. Maar herfst is ook een prachtig seizoen met al zijn kleurrijke, vallende bladeren. Geniet nog maar even van die mooie nazomerdagen.…

buiten sterft de herfst in een oogst van vurig rood binnen pluizen witte vingers naar de waarheid over dood nog smeult het leven van vlammen die ooit loeiden toen jaren stoeiden met de tijd in genieten zonder spijt buiten nadert winters wit binnen staat de urn met grijze as alles wat er van jou over is…

jij streelt het land en zet de zee van bloemengeel naar eigen hand kleurt heuvels en valleien met je warme gloed en laat de einders trillen zont de huid van rood naar bruin en brengt pigmenten weer tot leven nog wachten vruchten op wat lange zomerdagen om in de herfst hun mooiste oogst te kunnen dragen…

zie de hoogste toppen waar lentegroen de zomer nog trotseert weet het gele bruin in onderlagen waar het vleugje herfst al is gepasseerd voel de draden van de spinnen die hun web bespringen voor een rijke oogst maar in het loof vind ik de kleur van zon ruik nog de prille geur waar alles mee begon…

Jawel, de herfst heeft de natuur gevangen - En toch staar ik afgunstig naar mijn tuin. De herfst komt immers alle jaren weer, Maar in ons leven komt hij maar één keer.…

Jawel, de herfst heeft de natuur gevangen - En toch staar ik afgunstig naar mijn tuin. De herfst komt immers alle jaren weer, Maar in ons leven komt hij maar één keer.…

Nog schraalt mijn oogst het onrijpe koren en staan schoven ongehuwd tegen de wind te leunen het kraken spreekt van ergernis in een tijd die nooit meer heelt, en zonden zonder bouwwerk als los zand zich ruwen in mijn stem nog spreek ik volle dagen en serveer mijn koele blik in ogen die me vragen waarom ik…

De Herfst is het lied van herinnering, Hij vlecht om uw voorhoofd de gele laurier, Hij strooit voor uw voeten de zoete vlier, Door uw ziel gaat een siddering, - Uw hart is een viool, De Herfst vaart zachtjes door de snaren - Verlaten kind, keer tot de mensen weer!…

De zon die blaast een lustige schalmei En stuurt haar lichte troep de wolken tegen De steigerende luchten schoon te vegen, - De witgebolde vijand schaart zijn rij. De wind pijpt op zijn doedelzak de zege, Bestormt de luchtkastele' aan alle zij En jaagt zijn koppels 't vlugge licht aan lij, - Het is één strijd, één tintelend bewegen. '…

ik vang gedumpte zinnen die als protest in bomen en struiken zijn blijven hangen lente en zomer hebben geschreven maar zijn voor het oogsten door recensies neerbuigend weersproken weg uit een groeiend behagen omdat anderen hun bloei en succes niet konden verdragen in een laatste dans gaan wij kleuren herfsten ik hoop dat mijn…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

mogen wij nog even herfsten de kleuren van voorbije zomer erven in rood en geel verblijven want het charmante bruin is al helaas van onze lijven met eikels en kastanjes weten we de oogst paddenstoelen kleuren zich nu op het mooist in zacht oktoberzonnen is er nog dat sprankje hoop maar als de echte winter komt kent ook de lente…