11937 resultaten.
de wind zucht
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 210 de wind zucht
het blad beweegt
het hout kreunt
een doffe klap
de aarde schudt
het blad draait
vangt de wind
waait zacht omhoog
kust de tak
de dauw valt
voedt de grond
een zaad ontkiemt
een boom groeit
het frisse blad
ontmoet de wind
de wind zucht
danst haar finale:
een wervelwind…
HOOP
hartenkreet
4.0 met 15 stemmen 151 Ik tuur naar het stille blad
dat zijn veerkracht heeft verloren.
De eik vertelt al uren zijn verhaal.
Ik luister naar zijn stille woorden
ik voel zijn treurigheid.
Ik fluister: 'heb jij ook de moed verloren?'
Waarop de boom slechts één enkel
blad beweegt.…
Zijn stekels zijn voldoende
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 221 de woorden zijn gewikt
gewogen op emotionele kracht
indringend exploderend
zelfbescherming torderend
tot de eigen willen zijn geknakt
maar in het blad beweegt
de egel op zijn pad
voedt de jongen die zij heeft
gehad in zorg en samenspel
hun opvoeding ging snel
de massa is weer klaargestoomd
door leiders dromen en bedrog
zij is bevrijd…
het blad beweegt
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 567 wind snoeit dode stammen
over mythische velden
waar druppels bloed
van schimmige helden
in het ijzige morgenrood kappen
de doodstrijd breekt los;
scherp geslepen zwaarden
zijgen in de geur
van warme huid als
uit honderden monden
kreten verbranden
tegen de verbasterde lucht
herhaalt het kletteren
het duivels vuur boven
bange ogen…
als niets beweegt
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 1.049 je was er
gisteren, om middernacht
tot bij mij
en het afscheid
dat je niet kon bezitten
ik wilde terugkeren
en mezelf omringen
met de eerste woorden en
de toen nog onbekende handen
zonder te wijzigen
wat één voor één volgde en mij
aanraakte als een onweerstaanbaar gedicht
je was er, zoveel groter
dan in mezelf…
de lange straat
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 140 vertel
niets nog
te vergeten
en verloren
gaan
in de cirkel die
ons beweegt
of juist soms
stil te laten
staan
dit besef je vroeg
maar meestal veel
te laat
donker je ogen
donker dit huis
donker bestaan
zo verdwijnt
blad na blad
onderuit
een instrument
een straat
iemand riep een naam…
blauwzuur
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 134 de zon zoekt
zijn steile weg
naar boven
cassave brood
op het
open houtvuur
een vleug van
fijne prikkelende
brandlucht
op de akker
struikjes met
handvormig blad
haar smalle
vingers strijken
langs het blad
ze zijn tot elkaar
veroordeeld: gif
en voedsel ineen
geen boom beweegt
in de donkerte
van het woud
als…
Drachtig
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 466 Een doornig veld, veel geel en bruin
droge wind als vanuit de woestijn
traag beweegt zich een geit
in dit door mensen verlaten land
Er hangt een bel aan haar nek
klingelt als zij het laatste groene blad
van een armetierige struik berooft
de dag wordt zo systematisch opgekauwd…
toch beweegt zij
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 1.020 oogleden openmaakt
de dingen aanraakt met haar blik
zich uitrekt, mij in haar glimlach betrekt
haar hand geruststellend op mij legt
opstaat, de gordijnen openschuift
naar buiten kijkt en wacht tot ik
mijn plaats naast haar herneem
haar hoofd op mijn schouder leunt
zij tastend op zoek gaat naar weer
een nieuwe, onbekende dag
wie van ons twee beweegt…
Wat mij beweegt
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 141 de dood staat aan de deur
dichterbij dan ooit
nog net niet postgevat
vraagt hij wat mij beweegt
om mij hier op te houden
mezelf uit evenwicht te schrijven
de nacht hangt stil tussen ons in
boven slaapt alles wat ik liefheb
maar de tijd loopt steeds verder leeg
hoe moet ik mezelf vergrendelen?…
wat me beweegt
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 122 in donkere kamers
zit ik te schaven
aan een nieuw bestaan
wijl leven voorbijgaat
tot ’t zonlicht door het venster
me verplicht
om met een glimlach
naar buiten te komen
de wereld te vertellen
dat vanaf nu lente me vergezelt
dat wat was voorgoed
heb achtergelaten
wat me beweegt
weer willig liefheb…
Herfstleven
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 66 Als je je ogen sluit, niet beweegt,
hoor je in onderaardse holen de muizen,
kruipende spinnen die argwanend naar je staren
vanuit fragiele door henzelf gesponnen huizen.
Je hoort het knisperen van het dorre blad,
hoe vette regenwormen diepe gangen graven,
pissebedden onder vochtige stenen gevlucht,
op zoek naar een veilige haven.…
Fotonen klonen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 137 De boom ontdaan van blad
strekt de magere takken uit
hemelwaarts omhoog, veelarmig
tot rust gekomen in de nacht
een kleed van sterren aan
Jij wil niet horen van een maan
gevangen in de kale, schurende vlakken
alleen maar omdat jijzelf beweegt
verdwijnt, verschijnt, verdunt
verdicht op elk niveau van bestaan…
Ontmoeting
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 132 De beukenhaag danst
naar de pijpen van de wind
beweegt met alle stormen mee
Het verdorde blad huivert
trilt rilt onder de grillige
plagerige beroeringen
Boven de winterharde heg piept
als uitkijkpost een schaars takje uit
aardmannetje op wacht
Aaneengesloten bruine rijen
golvend in dichte vertakking
deinen in saamhorigheid
In…
DROOM: WAD-WAAN WORDT WERKELIJKHEID
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 45 Ik droomde
me wanend
op het wad
verwisselde
het slib
voor vaste bodem
zette voet
op een plaat
van een eiland
mijn oog viel
op die andere
ook een plaatje, wat platter
ik voelde me goed
erg goed op ‘t erf goed
wereld Erfgoed
slibvrij werd ik wakker
geen plaat voor m’n kop maar van
slaap, droom, wad-waan, ontwaakte ik…
Drieluik
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 714 blad
straks de krant
het is zes uur
Binnenkomen
Eén judaspenningblad
beweegt
de lantarens
zijn uit
hete koffie
radio 2
'Si, Jerôme'
'tot straks,
na het nieuws'
ik haal de krant
van de mat
laat de dag
binnenkomen…
Wind
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 426 De symbolen van de wind
Leren mij te blijven staan
Dwarrelend beweegt een blad
Door een toeval heen gegaan
Ik verzoek het stil papier
Spiegel voor mijn zucht te zijn
Minder vluchtig en gewoon
Sterren in een raamkozijn
Bomen buigen soms ontwricht
Blijven staan, onaangedaan
Wuiven niet met winden mee
Dwingen mij te blijven staan…
water
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 241 de geur van dopheide
en droog dennenhout
beweegt met de wind
die goudgeel blad ritselt
de zon staat in gloeiend stof
in een koperen nevel van hitte
grasklokjes trillen in de schaduw
van lome verdorrende struiken
diep onder de verhitte bossen
stroomt levend bronwater
straks zal koele regen ruisen
voor een eeuwige kringloop…
Keukentafel
gedicht
3.0 met 44 stemmen 17.638 Er zit een gat in het blad. En het is krom.
Het heeft gewerkt en zij heeft laten werken.
Eenkennig werd zij nooit. Veelgodendom
van sap en bier en bloed was altijd welkom
binnen de kringen van haar heiligdom.
Haar stutten zijn geen zuilen. Het zijn poten,
viervuldig hun geloof, maar steeds oprecht.
Wat niet beweegt is wat het beste vecht.…
Mei
gedicht
3.0 met 25 stemmen 4.834 Het raam staat open, het gordijn
beweegt, de wind gluurt binnen,
zijn armen om de schaduw van
de nacht die hem moet tillen.
Zij slaapt, een zwaan, een vlinder
door blad hoor ik zijn voeten gaan.
---------------------------------------
uit: 'Verzamelde gedichten', 1997.…
Vergankelijkheid ( Haiku )
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 456 Het gevallen blad
vertelt ons het verhaal van
Vergankelijkheid…
Herfst
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 460 Hoe gaaf nog
en hoe glad
hoe knap
het kleeft
dat vochtig
lindenblad…
winterwerk
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 373 De lijst is kaal
de grondverf doet zijn taak
zo zet ik alles klaar
om in het voorjaar
alles af te lakken
waneer de vogels weer zingen
tussen de takken
zo groen als gras
leven zoals het is
was.…
Blad
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 153 Zij was een
onbeschreven blad
omdat niemand
de moeite nam
haar te lezen!…
Zuring
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 170 bronnen van de
wijsheden, omarmt het in eb en vloed,
schede en de roede tegelijk, we zijn de
barenden en de wedergeboorte in een hand,
als de tong op zilte lippen een bijsmaak
proeft van zelfbevruchting met onderscheid ,
verleidt door werelds vuur, ervaart als
in de adem van het “zelf”, overwintert in
de stilte van de tegenstand, als het blad…
Wanneer niemand je hoort
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 397 mijn wachten laat een afdruk na
in de aarde waarop ik sta
het lichaam als een oude eik
mijn benen wortels
slank en rond
na al die jaren ben ik hier
vastgegroeid
in deze grond
en niemand lijkt te horen
wat ik zeg
er hangt een blad
net voor mijn mond…
Lente of zo?
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 382 Zalig zacht zoemend
de eerste bijen in de tuin
pluizig ploeterend pielen
in bloemen soms wat schuin
Vrank, vrij, verwilderd
de kinderen na de winter
blozend bubbelend bruisend
in speeltuinen zonder hinder
Rozige rode ruikers
van lente een boeket
vlugge vlinders vliegen
in het nieuwste vlinder ballet…
opstanding
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 87 onder de oude herfst beweegt al
nieuwe lente, spaarzaam krijgt
gestorven blad een glinstering vol
kleur
dwars doorheen de broze nerven
verven bloempjes zacht het bruin tot goud met wit
hoe wrang toch deze winter is- ze zijn er al
en laten mensen glanzen
het geeft niet dat het koud is
de treurzin van de kortste dag
verlangt niet meer…
Blad voor blad
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 345 Ik neem afscheid
van mijn leven
het licht
van zon en maan
van de regen
tikkend op mijn broos bestaan.
Niet meer
aarzelend in de wind
nooit meer zwaaien
naar een spelend kind.
Ik hoef alleen
nog maar te zijn
kan slechts mijn wezen delen.
Ik ben alleen met velen.…
Ongezochte vondst
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 123 kruipt
onder mijn vel beweegt
mij van mijn zinnen berooft
ze teder uit hun verband haalt en omwikkelt met liefde
Jij hebt mij gevonden…