Zuring

Vergeten tijd ligt achter ons,
in angst baren we het leven,
tussen geboorte en de eindigheid, we
zijn schepen van de hemel en op de zee,
we zijn het ontgonnen land, borelingen
uit de eierstokken van de zon en maan,
schepen worden kleiner, zeilen bollen
minder , blouses minder wit, hét
ontbrekende in volheid moet nog komen,
als in boezem van de toekomst en z’n
longen de zuivere lucht blijft stromen.

Verwachting stort gaten in het gewelf,
verschiet het licht uit de bronnen van de
wijsheden, omarmt het in eb en vloed,
schede en de roede tegelijk, we zijn de
barenden en de wedergeboorte in een hand,
als de tong op zilte lippen een bijsmaak
proeft van zelfbevruchting met onderscheid ,
verleidt door werelds vuur, ervaart als
in de adem van het “zelf”, overwintert in
de stilte van de tegenstand, als het blad
van de zuring in mijn mond verdort.

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: Pama, 20 augustus 2011

pamapoemskpnmail.nl

Als het blad van de

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 170