Alle inzendingen over Als het blad van de

Het gevallen blad vertelt ons het verhaal van Vergankelijkheid…

Zij was een onbeschreven blad omdat niemand de moeite nam haar te lezen!…

Het begin, de rand van het blad. De rand van je lichaam, het uiterlijk. Ingevallen ogen, een gerimpelde huid. Het blad verdort verder, net als jij. De helft van het blad was zwart. Gevolgen in je lichaam. Je viel soms weg. Even weg uit deze wereld. Maar steeds niet naar het licht. De herfst was aangebroken.…

vrijheid denk ik klinkt als het openklappen van een roos blad per blad…

[Haiku] blad na blad valt af de herfstwind spreidt het sterfbed van een jaargetij…

Het waaide, wat wind Het vloog, een blad Het daalde, kwam neer recht voor me, op ‘t pad Ik reed, ik zag het blad, het grind Erover heen, het gekraak Dat wat ik mooi vind…

ik dacht dat het een merel was maar door donker zag ik een gevallen blad dat door een windexplosie vleugels had ik vraag me af wie er nu echt recht op leven had het blad dat ik van merel zijn verdacht of toch de merel die in gedachten sterker was dan blad wil melker 12/12/2018 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

Dansend op een bries daalt het blad ter aarde zijn taak volbracht niet langer van waarde. Langzaam de grond naderend zal dit blad niet meer groeien zelfs het reinste water kan dit blad niet meer boeien. Over is zijn vlucht het legt zich te rusten tussen de andere bladeren die reeds de grond kusten.…

Blad na blad en boom na boom vertakt zich naar de hemel schreiend. Een weeë welhaast goddeloze droom van bloed en stank en modder. De dood waart rond, vermenigvuldigt zich, blad na blad en boom na boom. Klik. ----------------------------- uit: 'Linkerhart', Gent 2000.…

zijn wij als wordt beweerd een schone lei een onbeschreven blad ik weet het niet maar volgens mij is wat vaststaat dat een blad al z’n vorm en lijnen bij voorbaat heeft en wat er op geschreven wordt dat is wat in en om ons leeft…

Stilte, hangend blad landschap, door een zachte wind omvat. Ritselend blad, als een zacht gefluister,hier in het duister. Kijk, voel ontroering als de natuur rust in de nacht.…

Dan neemt de wind mij mee een storm wakkert aan in een onverschrokken snelheid zwevend over land en zee van blad op blad van mens op mens zo licht als een veer op een zonovergoten dag…

De bloem is een gehavend blad dat vol ontluikt in tegenspoed zo schrijnend dat het wreed zoet gekruisigd wordt aan nageslacht. De bloem is een gehavend blad dat het leven driest verslindt uit alle kleuren de ware vindt geuren plant en dier verwacht.…

Het leven begint als onbeschreven blad maar dat in de loop der jaren een boekwerk omvat. Niemand kan voorspellen wat geschreven wordt of er vreugde komt of pijn maar we weten allemaal dat het blad beschreven zal zijn.…

Pijn liet mijn bladeren, blad voor blad vallen. Ieder welwillend weerwoord, deed het enkel nog meer verknallen. Nu, leegte tot niets, al wat er over is. Vaarwel mijn schat, hoe ik je soms ook nog steeds, ontzettend, mis.....…

de wind zucht het blad beweegt het hout kreunt een doffe klap de aarde schudt het blad draait vangt de wind waait zacht omhoog kust de tak de dauw valt voedt de grond een zaad ontkiemt een boom groeit het frisse blad ontmoet de wind de wind zucht danst haar finale: een wervelwind…

fris hemelwater valt zacht op een jong blad wanneer wolken huilen gaan wordt alles eronder goed nat het blad zal groeien en klonen heeft het vele water broodnodig zo wordt het groot en sterk zal het mij straks belonen...…

Van blad naar blad. Van versnelde zomerbloem, naar vertraagde lenteknop. Ik luister naar een nietig wonder. Het is schitterend om te zien. Mijn hart springt op.…

het blad, De wens gedompeld in het liefdesbad © oermirm 2010…

Ze voelen zich thuis bij jou, mijn gedichten, met hun voeten op tafel, open en blootsvoets vertellen ze, geen woord vooraf, elk vers vers voor jou, zappend van liefde naar liefde, blad per blad.…

blad na blad knop na knop seizoen na seizoen staat de deur richting de eeuwige slaap te wachten geen deur blijkt open te zijn broeder wolf zuster maan alles beklijft en vergaat…

Het blad kleurt 't blad valt de zon z'n kracht verloren Alleen wind blaast van de hoogste toren: 'loslaten' De Magnolia wil al praten over: een nieuwe lente Geef haar eens ongelijk.…

adempijn bladeren op de wonde ter bedekking van Uw schaamte nochtans bitterzoet van stroperige hars onderhuids door milde hand beroerd Gij, die het zand van de dooddoorlopen stad in straatstenen snoert Uw bomen groeien door - blad voor blad…

mijn wachten laat een afdruk na in de aarde waarop ik sta het lichaam als een oude eik mijn benen wortels slank en rond na al die jaren ben ik hier vastgegroeid in deze grond en niemand lijkt te horen wat ik zeg er hangt een blad net voor mijn mond…

om het blad te doen verdwijnen in het niets te hard om te kunnen terugkeren naar hoe het ooit was De zon leek te lachen om wat komen zou…

Het blad wentelt zich nog even in het licht dat bij de avond past dat het zwaarwichtig is en droog verlangt te vliegen, steel losgeraakt van de boom die goedmoedig wuift de overige bomen buigen Het land dat naar het blad verlangt naar elke nerf en mogelijke kleur Op het water leest een vis de toekomst van het blad die beschreven staat in…

Kringetjes krabbelen in de bovenhoek van jouw blad. In de draaikolken van jezelf. De wereld is groter dan een hoek, maar je ziet het niet. Je kijkt ook niet op. Je merkt een verder leeg blad. Breek uit jezelf, zong een zanger, maar je hoort het niet … eentonigheid.…

De spotter langs de landing-strip ontmoet er Gelijkgestemden, turend op de baan Veel huiselijke fans zijn al voldaan Met een simulator op de thuiscomputer Met bijna alles wat zo'n Boeing ook bevat En in de stoelzak zelfs een eigen blad…

Toen je dreigde weg te gaan maakte ik foto's van blaad'ren die geel, rood verkleurd, dreigden te vallen en zoals jij nog telkens een laatste wandeling wou zo nam ik het blad nog één laatste keer, voordat het afvallen zou En nu dat je lichaam verteert, zoals ook het blad is verdwenen er nieuwe lentes en zomers verschenen zo dienden zich…

Een boom verliest zijn blad, behoudt zijn diepe wortels, verliest zijn takken niet. Een mens verliest zijn jaren, maar niet zijn wilde haren. Zoals bladeren niet vallen, van zijn verbaasde mond.…