Alle inzendingen over het ik

vandaag ben ik weer jarig maar toch geef ik geen feest dat lijkt me wat voorbarig want eens geef ik de geest wellicht is dat al morgen maar misschien ook wel wat later toch wil ik ervoor zorgen niet te sterven met een kater…

Gegrepen tussen dood en leven Tussenin daar waar licht en duister spelen Zij zijn eenzelfde rol aan het uitvoeren Samen, dansend om ons heen De een waar een angst voor aanwezig is De ander die gewenst is Eenieder die ze verwisseld Een ander die ze wenst te wisselen Lichaam bewegend Dansend op het oerritme Laat het zich begeleiden Zoals…

De wind weet niet, hoe hij waaien zal. Het waait. De wind begrijpt niet, waarheen hij stormen zal. Het stormt. De wind fluistert hier. En ik? Ik luister. Zoals een pasgeboren kind. Eerbiedig buigen wil ik. Zoals ook riet kan buigen. Voor het onbegrepen leven. Voor de wind.…

Ik ben moe En de dagen zat Ik wil in de nacht Ik wil slapen en dromen Ik wil in de nacht blijven en Eeuwig slapen en eeuwig dromen Over het mooiste van het mooiste over het schoonste van het schoonste Over het liefste van het liefste Wat ik niet dromen kan overdag ben ik vooral toe aan de nacht Dus daar ben ik aan toe!…

Het kan nog van drummen komen, van heerlijk roffelen, van geweldig tekeer gaan op gespannen vellen, terwijl snaren stevig reflecteren. Ja zeker, van trommels komt geluid, durend slaan stokken heftig neer, een lieve lust maakt klappen hard, zin in leven ktijgt in ritme weerklank. Ik zoek nog ruimte, ruimte voor herrie, waar ik drummen…

Kent u niet die mensen Met die uitspraken “Dat zou bij mij niet gebeuren” Maar in mijn perceptie Zijn dat heel veel mensen Waar doorgaans niets gebeurt Niks, nada, noppes Kent u van die mensen Die zich uitspreken Over intieme aangelegenheden Alsof ze zelf relaties lang ervaring hebben Ik ervaar dat als een bijzondere Een heel bijzondere…

Ik haat het niet: voetbal maar ik heb er wel een hekel aan: voetbal Voetbal betekent voor mij ´BALLAST´…

Zij hebben samen hun sneeuwhandjes gevouwen op hun borst. Hun rode wangetjes van toen zijn nu wit en breekbaar. Ze werden de mond gesnoerd. Hun hartje viel stil. De handjes werden koud en kil. Hun glimlach versteende. De adem verliet hun tere lijfje. Zowel jongens of meisjes verlieten het aardse leven. Ze hadden nog veel kunnen beleven…

schatje weet je wat ik wat ik appen wou ik wou je appen dat ik dat ik iets niet zeggen kan en dan wou ik liefje dat je nou dat jij nou natuurlijk dat je hetzelfde appen zou en dan wou ik als je het ook niet zeggen kan met je zoenen als je dat ook zou willen en dan nou dan kuste ik je kuste jij me overal en dan zou ik nee dan zouden…

Kijk hoe bomen met hun wortels stevig in de grond daar staan maar ze kunnen nooit en nergens naar hun vrienden zoeken gaan. Jij en ik en lieve mensen kunnen elkaars hart doen slaan zo zijn wij ge- lijk en anders dan de bomen langs de baan.…

het onweer zwijgt als het kind vanaf die ongeëvenaarde hoogte valt waar is de beschermende rug van de vogel die het hoogste vliegen kan het geluid ritme van het onheil een botsende klankwereld verplaatst zich van links naar rechts achter en boven het weerloze kinderhoofd geen weg terug naar het huis die smalle vulkaanrand voor de kleine…

Sluimerend dooft het licht van de dag, maakt plaats voor de nacht. Als een dekbed strekt de avondschemering zich uit over het eens zo klare landschap. De geluiden buiten doven, stilte maakt zijn intocht. Nu en dan verdrongen door geluid, Een auto die over de stenen dondert. De haan, altijd de eerste als alarmklok, heeft zijn stem te slapen…

Veel van wat dezer dagen over Donald Trump gezegd en geschreven wordt, klopt helaas. Dat hij reageert als een bakvis van 16 en regeert als een puber van 70. Dat hij ondoordacht, onberekenbaar en onvoorspelbaar is, wat hem voor vriend en vijand tot een onbetrouwbare en potentieel gevaarlijke gesprekspartner maakt. Dat zijn woordgebruik en zijn…

Ik kan mijn ogen niet sluiten. Noch elk gevaar uitsluiten. Ik was zij die stond, riep en vloerde: elke kracht in me riep haar roep om gerechtigheid. Vrijheid voor en in elke mond. Ik was zoveel, en zo vaak ook slachtoffer, alsmede dader. Zij werd dader tot opheffen van slachtoffers. Haat werd vergiffenis; woede werd omgezet in idealen…

Al dagen zoek ik naar woorden Die beschrijven wat ik voel Niet langer zwijgzaam willen zijn Gewoon zeggen wat ik bedoel Toch krijg ik niks over mijn lippen Dus ik zet het op papier Met een brok in mijn keel Is dit voor mij de enige manier Voor jou, nu je iemand moet missen Zijn geen woorden, heb geen idee In gedachten, maar vooral vanuit…

Het is gek hoe snel de nieuwe omgangsvormen ingang vinden. Ik betrapte me er zelf van toen ik in een filmpje hen zag kussen. Ik riep “neen niet doen”. Geen groepsknuffel! Onnozel is het, maar het went zomaar. Die sociale distancing die ingaat tegen alles waartoe wij als mensen geneigd zijn. Warmte, nabijheid, genegenheid. Tegelijk wint ook…

Ik zing voor de Heer want nu jubelt mijn hart, ik dank en mijn ziel prijst de Heer. Verrukt is mijn geest om de God die verlost, zijn keus viel op mij die Hem eer. En ieder geslacht zal van heden af aan mij zalig gaan prijzen en groot, want wonderbaar is het wat Hij aan mij deed, barmhartigheid schenkt Hij als brood. Hij doet zich thans…

Ik zond jou rode rozen, witte rozen en gele met gipskruid èn eucalyptusblad. Ik gaf je meer dan rozen.…

Je moet wat praten Ook al weet je Niet wat - Praten over alles, Praten over niks, Zo lang het de tijd Maar verdrijft En ik op tijd aankom…

Soms, geloof ik, geloof ik in mijn eigen leven, in die schone wereld met alles erop en eraan bloemen, bomen gras en vogels zeeën, en meren herinner ik me toch ook vooral al die keren dat onze dromen uitkwamen en wij samen waren.…

Ze horen en ze zien mij als ik winkel Ze registreren alles van mijn smartphone Vanzelf zijn ze bekend met al mijn zwartloon Ik word bespied door elke boerenkinkel We hoeven nog maar eventjes te wachten Of googlebrillen lezen mijn gedachten…

Schelpen zoeken op het strand is niet meer zo gezellig als het vroeger was. Je kunt zomaar een verdronken kindje vinden die uit zijn grote veilige schelp gevallen is, uit de veilige boot, uit het veilige gezin, naar het onbarmhartige woeste water dat de adem sluit. Oorlog aan de andere kant van de wereld die zijn dode vruchten…

Diepte gesprek waarin stilte en kleur ons een weldaad doet zo verlaten we de kloostertuin herfsttinten strelen onze ogen je kunt goed zwijgen zegt hij dat is een kunst van God gegeven als we stil zijn is er een wacht voor de lippen want soms in ons spreken praten we onze mond voorbij hoor en kijk toch eens zegt hij alles spreekt…

Terug naar de grond Keer ik elke keer weer tot verlossing komt. Heer…

Fier stond ik in mijn helderheid een zomer lang te staren aan de hemel getekend met een eenzaam venijn om jouw gevluchte lichaam te warmen met de zonnegloed van mijn schijn jij keerde jouw vermoeide lijf naar links en liep naar de rivier om je in afzondering te wenden tot de kikkers die daar sliepen de prinsessen die er riepen hongerige…

Na het overlijden van onze mama haar gelden - gedeblokkeerd - Vreemd ik kon ook aan mijn luttele geld niet meer aan. Zelfs niet aan twintig euro zakgeld meer kunnen happen Bovenop de heftige sentimentele harde klappen. Geleerd harde noten te kraken Dat zo doorzichtige banksysteem zal me wat maken. Geld nodig om gelukkig te zijn Schone schijn…

Ik zou willen schreeuwen, Ik zou willen gillen. Alles eruit. Zodat ik dit alles niet meer voel. Zodat dit gevoel weg is. Maar ik doe het niet.…

Zij is bepaald onbaatzuchtig. Niet zwaar op de hand. Soms zelfs luchtig. Zij neemt het leven, zoals het komt. Zij glimlacht standvastig, waar een ander de tenen kromt. Een leven vol medische malheur Genoeg voor 2 of 3 personen En toch geen tel gezeur. Zij toont bewonderenswaardig veel kracht bij pijnen en veel ongemak. Menigeen zou…

in de uren dat hij naar haar keek wegkeek en weer keek zonder te zien wie zij was kneedde en schiep hij tot haar figuur van elke individualiteit was ontdaan slechts haar contouren resteerden in de uren dat hij naar haar keek verblindde hij de ogen met klonten gips duwde hij de armen strak naast het lijf dat hij…

Maar éénmaal per jaar spelen we het klaar, om aan onze dierbaren te denken, hen wat aandacht te schenken. We gaan een pot bloemen neerpoten, van velen blijven de harten gesloten. Het is een routine geworden die akelige prijzen van chrysanten op borden. Dat aanvaarden… kan ik niet, niemand die mijn …verdriet ziet. Dagelijks draag ik mijn…