Netgedichten

netgedicht (nr. 63.377):

Voor de wind

De wind weet niet,
hoe hij waaien zal.
Het waait.

De wind begrijpt niet,
waarheen hij stormen zal.
Het stormt.

De wind fluistert hier.
En ik? Ik luister.
Zoals een pasgeboren kind.

Eerbiedig buigen wil ik.
Zoals ook riet kan buigen.
Voor het onbegrepen leven.

Voor de wind.

... Ameland, 22 juli 2017. Het is half zes. De nacht is wakker geworden. Het is gaan waaien. Ik kijk uit het raam. Ik zie het riet. Ik hoor de wind. Een duif. Meeuwen praten met elkaar. Vrede heerst. ...

Schrijver: Albert C M Weijman, 22 juli 2017

albertweijman

gmail.com

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: natuur

Wind

Vrede

Tao

3.2 met 8 stemmen

256

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:: Joanan Rutgers
Datum:: 23 juli 2017; Tja, wind, wat moet je daarmee, proberen een gedicht van te maken, maar je weet dat dat altijd tot mislukken gedoemd is. Té onzichtbaar.

Naam:: Ralameimaar
Datum:: 22 juli 2017; erg mooi!

Naam:: Hilly Nicolay
Datum:: 22 juli 2017; En de wind is er altijd. Prachtig gedicht.

Naam:: Adeleyd
Datum:: 22 juli 2017
Email:: rosa.olaertsskynet.be; Heel mooi door zijn diepe achtergrond en eerbied voor het 'onbegrepen leven'.

Geef je reactie op deze inzending: