Alle inzendingen over het stormt

Het stormt. De wind fluistert hier. En ik? Ik luister. Zoals een pasgeboren kind. Eerbiedig buigen wil ik. Zoals ook riet kan buigen. Voor het onbegrepen leven. Voor de wind.…

De trein stopt met een schok in open veld - Een terrorist stormt binnen met een wapen. Hij is er in geslaagd de trein te kapen En dreigt de passagiers met grof geweld. Tevreden knikt de hele spoorwagon. Joechei, denkt men, alweer een boekenbon.…

Stormt de schellen van onze ogen, zodat een verblinde weer kan zien.…

Zachtjes streelt de stilte Haar gure kou over mijn gezicht De bries van onrust stormt Door de nachten naar het licht Een treurwilg wuift me bescheiden toe De duistere rust van een lege ruimte Waarvan ik langzaam de deur dicht doe.…

Romeinen zijn op weg naar Rotterdam Met rooie koppen, opgestroopte mouwen Gaan zij de hele binnenstad verbouwen De Italiaan wil wraak, en haalt zijn gram Massaal stormt straks de horde uit de trein En vraagt de kortste weg naar een fontein.…

Het stormt wind giert door kieren, alsook gaten ik denk dat ‘k ‘t ermaar bij moet laten, Immers het weer: laat zich niet sturen!…

Wij zwieren in de winter langs de grachten Met op ons hoofd een hele Goudse kaas En bossen tulpen in een Delftse vaas Voor melkmeisjes die op ons staan te wachten En als het stormt dan steken we gelijk Uit alle macht tien vingers in een dijk.…

Rondwarend tussen virtuele vellen Achterhaal ik slechts verloren vragen Die ik zelfs aan god zou willen stellen In prevelend gebed begint het plots te dagen Uiterst voorzichtig, bijna stil Stormt mijn boodschap de hemel in Zeg hem dat ik nog niet sterven wil…

Het stormt in mijn hoofd ik voel me wild van binnen dat was toch niet beloofd toen we wat zouden beginnen?…

het stormt en regent en werkelijk alles beweegt buiten trotseert de krantenjongen als een held het tegenweer de natte krant glijdt zompig in de bus het nieuws laat zich deze morgen lastig lezen wellicht krijgen we morgen weer een nieuwe kans…

het stormde en het stormt nog we wachten op het moment dat de wind gaat liggen stel je voor de wind verdwijnt en dat je dan zegt 'de wind is gaan liggen' aan de rand van het bed van je vragende kleindochter 'de wind is gaan liggen schatje de wind is gewoon moe, hij moet slapen'…

Liefde Als het stormt in je hart door de liefde en het raakt je ziel, dan is er geen weg meer terug. Dan fladderen de vlinders en speelt de verliefdheid voor een bepaalde tijd. Als de liefde echt bewaarheid wordt, verdwijnen de vlinders, maar komt daar echte liefde voor in de plaats.…

Het stormt onbegrip, Het waait eenzaamheid, Het blaast droevig, Omdat ik aan ‘jou missen’ lijd. Wolken varen donker, Wolken varen licht, Wolken varen niet, Want de zon is jouw gezicht.…

Het stormt in mijn ziel De wind huilt Mijn romp schuurt Het zout maakt rauw de huid Regen klettert in mijn hoofd Striemende gedachten En het hart klampt zich wanhopig vast Voor de volgende golf Mijn olielamp knarst en flikkert Maar blijft zichtbaar In de donkerste uren…

koud warm het waait in de gang wervelt langs de trap omhoog hoger dan ik kan zien het stormt nu kan alleen maar volgen in haar zwerm ik laat me meedrijven op de golven koester de zon en ga kom steeds dichter dichter bij die horizon langzaam op weg naar het ultieme einde…

Hij komt als een wervelwind, stormt en neemt in, in een zucht is het voorbij dan is er weer een ster aan het firmament en is een leven op aarde, voorgoed voorbij…

hij zo jong nog we gaven hem eigenlijk pas geboren toch kreeg een plaatsje daar op Zorgvlied kerkhof aan de rivier je bent er mooi nooit klaar mee het stormt en regent altijd bij die steen bij al die andere jongskes met gelukkig uitgehouwen ik kan het nog lezen zijn letters verf houdt het hier ook niet twintig al weer zou hij…

het stormt maar binnenin is het windstil wolken stuiven stervend door de lucht gejaagd en zonder wil het is de rust die aan me vreet terwijl ik buiten chaos weet niets kan me meer beroeren ik kan alleen het leven voeren tot de dood mijn honger krijgt en mij dan prijst in alles wat er is gebeurd, ga liggen wind je hebt nu lang…

Het stormt in mijn hoofd. Hij zit vol met gedachtes, zo vol, dat het eigenlijk leeg is... Mijn hoofd is leeg, ik ben leeg. Ik voel me leeg en alleen, Alleen in deze volle, drukke wereld... Ik voel me klein, word verpletterd door mijn gedachtes, de gedachtes in mijn hoofd.... Mijn hoofd zit vol, zo vol dat hij eigenlijk leeg is....…

de innerlijke rust die jij voor mij zo vurig wenste is niet mijn deel noch lot- of reis- genoot het stormt in hoofd en hart golven zwiepen belagen het gemoed boorden stromen over onrust wakkert aan knarsetandend ervaar ik jouw verscheiden klaprozen in ’t groen waar ben je in mij dichtbij of onderweg…

En weer wordt hier bewezen dat door, dit in fluweel verpakt bedrog innig omarmt door eigen hebzucht en angst voor wat er na ons komt, ieder opnieuw naar de afgrond stormt.…

De zon schijnt volop, het waait, zeg maar stormt, Zullen we een ommetje, al is het zonder hond? Schoenen, jas aan wind wordt getrotseerd Net uit de zon, pakt de wind ons stevig beet De wind op de voorkant en net als met de hond Hebben we een natte neus, nou weet ik wat die ervan vond!…

Er zit iets opwindends in een dreigende lucht; het blauw dat breekt in duizend tinten grijs, om zich nog donkerder in onheil te hullen, waar het waaien onstuimig stormt, en slagen striemt op blote huid. Alles opslokt met een gitzwart temperament.…

Woeste golven overspoelen verstand schuimende koppen hoofd in brand Gevoelens op en neer golvend door lijf en geest 't stormt in mij het maakt me bevreesd Geknepen vingers klauwende hand waarom neemt emotie toch telkens de overhand ? Ik wil gewoon rust niet denken, niet doen terug naar wat ? misschien terug naar toen ?…

Ik houd jou in mijn armen al wiegend heen en weer ik wil je zo graag verwarmen verbergen al het verdomde zeer Ogen kijken levenloos en kil machteloosheid klauwt gedachten ik wil blijven geloven al is het stil in hopen en verwachten De tijd haalt moeiteloos in scheurt in zijn vijf voorbij wat heeft het nu nog voor zin en weer stormt het…

de toevlucht hoop is als een veertje dat zit in de ziel zonder woorden is het een deuntje dat nooit stopt ook al stormt het beeft de aarde onder onze voeten het houvast weg het stopt ons niet al is het donker zwarter dan zwart in vreemde tijden die ons koud zijn door het gemis dat juist zo innig is dat het grip welt uit elke kruimel…

Plots stapte je mijn leven binnen jij boetseerde mijn hart als een fundament tot het einde luisteren is meer dan horen het stormt niet meer van binnen jouw ogen weerspiegelen mijn ziel tot het jubelen van mijn hart het doet mij zingen in milde regen langs mals groene weiden maar wat ik bovenal bemin is jouw liefde met…

Het stormt in mij, maar vederzacht resoneert het rood, hoor je de kracht, van noten, guur gestreden, in de tragiek van toon verslijten? Haar waaiend lied stuwt echos voort, die mijn binnenste doen splijten.…

En papa naar boven stormt, op het nippertje en een haar na, heeft hij mij al zo vaak gered.…

je maakt me blij schrijft hij je hebt me al laten huilen honderd keer en maal de muren vertellen dat het dondert en stormt het is warm en het is altijd wat met het weer ik mijmer met je over namen van bloemen als ik je zou ontmoeten…