Alle inzendingen over het verre

Neem mij maar mee naar de Rijn – Daar in de verre landen Zal ik je vrouw zijn! Hij: O mijn lieve meid! Nam ik jou wel mee op reis, Maar daar in de verre landen Wacht al mijn vrouw op mij! Zij: Lieverd, wees bij mij!…

Langzaam vertoeft haar geest door dat verre land vol nevelen eenzaam drijft heimwee haar langs beken met helder water en geuren van frisse ochtenddauw de melancholische klanken weerklinken nog altijd over de heuvels en de groene velden daar waar eens haar thuis was in dat verre verre verleden…

houd me verre verre van troost in het grasland juicht de zangzwaan hij weet waarheen zijn ziel vertrekt groots en vrij van angst…

de verre blik in jouw ogen kijkt voorbij het felste licht om daar dromen te dromen die haar het hart vertellen over wat ons elkaar vinden deed de verre blik in jouw ogen kijkt voorbij de grens van tijd waarin wij ooit samen waren wij elkaar lief minnen konden zonder dat de wereld het wist de verre blik in jouw ogen kijkt voorbij de…

als ik meega met de wind zo maar naar verre streken krijg ik dan heimwee naar mijn lief als ik daar los kom van de wind daar in die verre streken weet ik dan wel hoe het leven gaat als ik daar adem van die wind in die vreemde streken mis ik dan mijn hartedief want vaak is die wind ginds in die verre streken toch ook maar lucht gebleken…

De verre zomer De muziek van de verre zomer hoor ik nog zachtjes in de verte. Een zomer die mijn hart deed groeien tot voorbij de hemel. De muziek van de verre zomer zie ik nog flauwtjes verborgen achter een sluier van herfst mist.…

de wind verft mijn ogen om tot spitse vlaggen en ik geef mijn hoofd over aan de grote verre wolken in de grote verre wolken zitten maanzieke honden als door de ramen de zon schijnt zijn de honden zonzieke poezen mijn benen jengelen uit de verre wolken als van processies verstoken klokken maar mijn hoofd is een haan tussen de honden en…

oneindige grijze grauwheid wolken tot over de horizon de zon voor altijd weg ruisende klettering van water trage tranen op het glas voor een uitgeregende wereld en plots toch verre muziek die tinkelende verre vogel een kleine natte optimist…

de verre oever geraakt door een muzikant of een schrijnwerker?…

“Dicht er bij” Het kwam van verre Maar toch ook van dicht-er-bij Ik geloof in mij.…

voorbij de verre dood laat ik de wapens vallen de taal van de aarde spreek ik niet in vogelvlucht het vasteland verlaten om het hier en nu te laten gaan vergroeien met oeroude lagen dicht onder het zoete ruisen van het bladerdak ontwapend de verre dood voorbij…

wij waren altijd samen maar soms had zij die verre blik vertrokken naar de hemel ik had haar hand en keek naar haar gezicht het waren niet echt dromen die zij voor ogen kreeg een diep gevoeld verlangen naar alles wat volmaakt romantisch bleek zij wist wie ik was maar in lach en verre blik mocht ik haar valentijntje zijn…

pelgrims wandelen om hun hart te verlichten naar verre oorden…

Met mijn vingertop vaar ik diep onder water – door verre wolken.…

een verre liefde dat was jij.. je woonde te ver weg om contact te kunnen zoeken met mij. verbeeldde ik het me?? waren we echt verliefd? of was dit maar een gewone droom een droom van lust naar liefde? jah een verre liefde dat was jij.. het leek zo echt.. het voelde zo echt..…

in het verre grauw bewegen drie dotten wit - zwanen grazen daar…

gakkende ganzen op de laatste weg naar huis van verre een roep!…

aardijkskundeles bali lombok soembawa verre stille kracht…

Knipperend kwartet bezingt met verre blikken verloren liefdes.…

Ik zag twee dichte paarden en een verre koe ik was te lande…

gordijnen sluiten verre stadslichten doven geur van ontsmetting…

Lezend ontmoet ik verre en dode mensen – intiem als buren.…

veel tonen gaan in luister en huiver zwaar vervormd aan ons voorbij ze klinken vals te vlak onzuiver razend slagwerk koperbrij maar elk lief lied nu voort gedragen naar een verre, verre morgen zal daar de samenklank gaan schragen in ‘t slotakkoord van onze zorgen…

je danste in de wind mijn zonnekind plukte nachts de zon van verre sterren straalde als een heldere komeet in romantiek van verre maar jij ontplofte nooit wel was je heet kosmisch kan ik eeuwenlang jouw staart nog volgen in het spectrumbreed maar in de zonnewind herken ik je weer altijd als mijn eigen kind…

Daar ga je Grote, kleine brommertman Op de verre reis de ruimte in De helm vast op het hoofd gezet De kinriem stevig aangesnoerd Daar ga je Grote, kleine brommertman Op de verre reis de ruimte in Geef gas en hou je ogen op de weg Je handen stevig op het stuur. Dieho…

Van verre komt hij aan, Stilletjes grijpt hij naar mijn hand, Een mooie zwarte zwaan.…

De kale takken reiken naar het verre licht de zon maakt haar baan…

Vliegende V vorm Van verre vleugeldragers Vers luchtspoor actief…

in teder zonlicht wolkt jouw prille lentelach naar verre einders…

woorden na elkaar marcheren in gelid naar verre vreemde landen boeken…