Alle inzendingen over het web

Ochtend mist Daarin wij lopen Een web vol parels voorbij gelopen…

ongezien loop ik door dat grote slimme web en straffeloos heeft het zin een boete voor de doodsschrik van een spin?…

heb jij de waarheid in handen of spannen de halve je web aan trildraad gezet bij het minste verstoren wordt een leugen geboren zo dwars je de draden en spint het onmogelijke in tot coconnen die erfelijk belasten dat wat wij ooit zijn begonnen open je web in ruimte voor waarheid die niet is ontgonnen ik ben geen prooi nooit…

zelfs in de schaduw van mijn woorden tastte ik naar de zon zoals een spin in haar web zilver door haar draden spon…

[b]verdwaald[/b][i]op het[/i][u]web[/u] [i]zo[/i][b]vroom[/b]…

wij sponnen een web ieder met eigen draden kwamen in het kruis samen met vlechten en hechten beschermden wij onze plek zij aan zij de wereld voorbij leken vrij in doen en laten maar wat wij maakten bond ons te veel aan elkaar wij waren geen jagers maar voelden ons prooi met het web als bewaker het rag is verwaaid de spinsels herinnering…

Slechts in woorden kan ik schuilen in een web van letters weef ik me in tot ik me veilig weet en enkel nog besta in mijn binnenste binnenin.…

de geur van floxen badend in septembergoud verglijdt de zomer ritselt het eerste blad huivert een vlieg in het web…

Verlangens zijn de draden van ons eigen web die we weerspiegeld willen zien in werkelijkheid met hoofd hart en gevoel…

daar hang je dan het web kleeft aan, ook al ben je zo'n prachtige zwaan de brekelijkheid van het bestaan ziet in jou een lelijke eend…

Gevangen in een web van gedachten.…

IJskristallen treuren om de kilte van een zwijgende maan, gevangen in een web van een ingekraste traan. Een frisse huivering druppelt uit mijn koude lippen, ik adem de winter uit. Een bevroren wolk overnacht in een oude kruin, een oud web in een verloren tuin.…

Haar hoofd sierlijk als in een tango Ronde bewegingen in een bloedrode jurk Prompt valt zij als een druppel op de petunia maar opgevangen in zijn veilige web Zij voelt de passie en roteert mee Een zucht van verlichting verbreekt de stilte…

midden even uit en wacht tot het daglicht gloort en haar web glinstert als een kanten kleed met parels van morgendauw omkleed…

Gestaag spint het web gedreven in verlangen naar de honger van het leven het wachten valt haar zwaar Bedrogen in verwachting bespot, beschimpt, veracht geknecht door een groot ego dat had ze niet verwacht Gestaag spint het web draden naar het mogen zijn ontdaan van haar vertrouwen de zorg is schone schijn Op eigen kracht hervatten…

ik ze schrikken zonder kikken zullen ze gaan hikken het vertikken zich te schikken in de leegte van het web laat ze maar stikken…

Gevangen in ons web van dromen zien wij de spiegels niet meer staan van waaruit waarheden keken als vensters die soms opengaan.…

ach vliegen we er onderhand niet allemaal in blind gevangen worden door het world wide web van de immer spinnende internetspin…

verstrikt in eigen web en waan liet jij me op de knieën komen…

Ik vlucht weg in een web van denken daar waar geen licht is en donker de tijd verdraaid een gemeen spel zonder angsten het is een weg die mij bevrijdt.…

Als een dronken tempelier buitelt de kruisspin in zijn web een straal maanlicht heeft hem gewekt en totaal in verwarring tracht hij erlangs omhoog te klimmen.…

Soms verdwaalt de mens ziet geen uitweg uit het web raakt in paniek op het strand verdwaald een kind dat later lacht om zijn angst…

Verstrikt In dat web van letters Zoekend naar woorden Naar beelden Die ene zin En jezelf dan tegen komen In de zalvende stilte Van je eigenste Binnen-in.…

Ik spin mooie herinneringen in het weefgetouw van mijn brein en weef ze tot een prachtig web waar ik later profijt van heb tot het eind van m'n zijn…

Mooi lief spinnetje in je web Je zilveren draden bekleed met douw Altijd ijverig aan het werk Maakt de mooiste mozaïeken met je spinnentouw Je web zo fijntjes en met zorg verkregen Met kleine insecten en vliegjes behangen Met je prachtige kunstwerk tussen de struiken Weet jij zorgvuldig je prooi te vangen Klein grappig spinnetje werk maar…

Het gesponnen web houdt Krachtig stand, terwijl Jouw bescherming wordt Gebroken Een vliet van veel Liefde Vormt de bron van een Nieuw Begin…

hulpeloos gevangen in een web van verlangen wil schreeuwen vechten slaan me even laten gaan daar is alleen oorverdovend die stilte van een onbegrepen kilte…

Als een lichterzwart bedwingen je woorden onherroepelijk mijn huid niets te verzwijgen maar met de stem van een vreemde beelden bevrijden uit het web van mijn dromen de overgave van een eenzame vlieg.…

De bui waait over flarden mist trekken over het dal een belofte raakt je aan als een droom die zijn web zorgvuldig weeft zijn draden glinsteren in het zonlicht…

zijn de tranen die al dagen branden om het gemis het stille verdriet verstrikt in een kleurloos web eenzaamheid wordt opgelepeld het wachten blijft op het nagerecht met een toef begrip…