Alle inzendingen over hoogtes

en turquoise wist ik, dat de avond zoeter was) geef me je hart- gééf het laat de aarde achter in zijn werelddans voorbij de glans van klatergoud en overschot schuddebuikend ligt de dag achter valse wolken, het spiegelbeeld van nu verlaat de avondval en witte vogels draaien rond een nieuwe maan daar ver vandaan alleen nog jij- in hoogtes…

waar kleine uurtjes spelen met stofjes die door de warmte op hun rug worden gelegd in hun reis langs kierende gordijnen waar het licht hen beschijnt in een mistige choreografie tussen vage paladijnen zij dagen mij uit in hun onvoorspelbare tochten om vrij te zijn mee te gaan en te voelen wat verheven is zonder strakke begeleiding hoogtes…

het filmpje is gebroken de werkelijkheid staat stil met beelden uit geschiedenis maar heden is alleen maar wit er wordt bewogen zonder registratie gesproken in het stille woord er lijkt leven maar de ziel is men vergeten de tijd is zonder inhoud zijn slag en spirit kwijt hoogtes zijn niet uitgelicht omdat schaduw in de dalen…

Vlinder mij naar de zoom van de aarde Een plek waar ik weg kan schuilen De serene adem van vrijheid mag proeven Waar mijn tranen mogen huilen Kus mij naar de hoogtes van liefde Waarin ik mij kan laten afdalen Een passie van genot mag smaken Laat mij drinken uit je liefdesschalen Vlinder mij naar de zon van licht Een plek waar ik mijzelf…

Kus mijn verlangende mond Laat je tong sensueel verwennen Breng mij in een verslavende roes van een zalig voorspel in genot Dompel mijn lichaam in een verzengende passie Til mij in je sterke armen op het warme liefdesnest Voer mijn brandend verlangen naar ongekende hoogtes Streel mij in de warme zomerzon met je zachte rijpe vingers…

Weldra zingen de engelen een triomflied vol vreugde springen vissen uit het water vormen hun vinnen vleugels en vliegen zij ijle hoogtes in. Weldra branden alle duivels een bitter vuur van woedende wrok duiken ze als vogels het water in zonder kieuwen om te zwemmen een stikkende nood verdrinkend.…

ik zag hoe de wolken elkaar kusten de lucht was blauw; de zon verstreek langs witte hoogtes beneden op de grond stond de tijd alleen gelaten door mijn hart verloren tussen bomen liepen slechts mijn dromen over hoe het was geweest- ik mis je zo ik mis de glans van wie je was, van wie je bent van wie je steeds zult zijn het blijft- en…

Voor alles bestaat er een soort pilletje maar vóór alles geldt je eigen willetje want er gaat zeker iets boven de pillen: in alle soorten, maten, dieptes en hoogtes, van tegen geboorte tot eigen dood, iets dat de farmacie ‘de pil’ niet wil je eigen zijn je eigen ik je eigen wil daar is niets zweverigs aan maar gewoon van jezelf…

Ik ben in zoveel hoogtes echt geweest. - Het wisselt. Dagen lijken om een jaar te gaan. Uren knerpen, als los zand rond heel mijn voet. Ik zie de korrels als essentie. Het is precies, wat er toe doet.. -…

dwalen verstoken van kwalen waardoor zij generaties lang geteisterd zijn geweest de medische overwinning was een feest van het immuunsysteem dat anticiperend de wereld heeft betreden helaas met een onmenselijk nouveauté het narcisme is doorgeschoten zonder remmingen en de mens heeft zich afgesloten van het plebs creëert zijn eigen hoogtes…

In een roes van verleiding Laten we ons wiegen vol genot Tot wij samensmelten in hoogtes Afdalend in grenzeloze oevers van passie...…

- Ik zie je nu, nog vormend liggen, heb de hoogtes ver gebracht. In het spel, dat wij hier speelden, scheen het maanlicht mild bedekt. Bleef de schaduw ingewikkeld zitten, was de drift, zo uitgestrekt.. Je laat me achter, meer dan naakt. Verward en diep bewogen, heb jij me echt, geraakt.. -…

een vlaag gebroken wind verschraalt contouren van een boom, zo naakt nu stramme kou zijn takken kraakt en bloemen uit hun zomer haalt de wereld huilt wat vogels op een kaal terras verborgen achter vuil en steen hun veren door de vorst uiteen slechts dievend tussen blad en plas een kruimel dood in hoogtes glanst turquoise lucht een zachte…

hebben tijd nodig voor rust De ondergaande zon weet het ze gaat eerder weg ze verlaat onze mooie zeekust De frisse ochtenddauw doet spinnenwebben glinsteren het voelt vochtig en klam De zomer kan niet eindeloos duren zoals ze gaf in onvoorspelbaarheid zo vleugellam laat ze ons achter om te schuilen voor aankomende stormen grote hoogtes…

Azraël, o Azraël Uw aangezicht de windstreken gelijk Uw vleugelslag verduizendvoudigd doorheen de einders zo geijkt Neem mij zacht op van ’t aards besef opdat het loze tasten naar handen in voorgoed vaarwel te gane tijd slechts lengen wil, in vleug’len ingebed Mijn tranen reiken naar de wind waar heimwee zich laat leiden langs hoogtes…

dampen van jouw weg enig tussen dwaalsporen verleidelijk met korte adem te herkennen aan dunne bodems uit elkander drijven van spinsels geen tropisch hardhout dat meegeeft bij de aanslagen van hunkering en verlatenheid of is het nooit meer dan al bij het uitspreken een bedrieglijk woord vergeeld los stoffelijk de mens die klimt naar hoogtes…

aangekleed met de dromen van anderen wij bepalen wat lelijk is en wat schoon en trekken de schoenen aan die niet bij ons passen, meerdere malen wisselen wij van oor, wij verbieden de dieptes en de hoogtes, wij praten over houden van terwijl wij liegen, martelen en moorden, ons puin zwerft in een baan rond de aarde “to boldly go where no man…

Onze onmetelijke passie is nog lang niet gesust Druppels druipen van haar glanzende lippen Achterover gebogen naakt haar slanke lichaam Uitgerekte donkere krullen raken het water Kreunend van genot roept ze mijn koosnaam Zacht streelt hij mijn natte gladde lichaam Onze tongen smaken zout en toch zo zoet Hij brengt me tot ongekende hoogtes…