Netgedichten

netgedicht (nr. 60.640):

Fluisterdicht

Het wisselt.
Sterker, sneller ook.

Als een boek.
Ragfijn in poëzie geschreven,
waar alle letters, in een ademtocht,
voor altijd bij mij zijn gebleven.

Ik zag ze komen,
verder van mij gaan.
Al die zielsmomenten,
hoe het fluisterdicht,
in alles kon bestaan.

De sterren heb ik stilgehouden,
de hartstocht meer dan ooit beleefd.
Ik voel nog steeds mijn hart in alles kloppen.

Ik ben in zoveel hoogtes echt geweest.

-

Het wisselt.
Dagen lijken om een jaar te gaan.

Uren knerpen,
als los zand rond heel mijn voet.

Ik zie de korrels als essentie.
Het is precies,

wat er toe doet..

-