Netgedichten

netgedicht (nr. 14.041):

Metamorfose

Weldra zingen de engelen
een triomflied vol vreugde
springen vissen uit het water
vormen hun vinnen vleugels
en vliegen zij ijle hoogtes in.

Weldra branden alle duivels
een bitter vuur van woedende wrok
duiken ze als vogels het water in
zonder kieuwen om te zwemmen
een stikkende nood verdrinkend.

Weldra is de mens onthand
zullen kattenklauwen heersen
paardenhoeven billen tillen
en zien we de stevige achterkant
van ons beestachtig ongelijk.