inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 42.072):

IK HEB DE LIEFDE LIEF

Azraël, o Azraël
Uw aangezicht de windstreken gelijk
Uw vleugelslag verduizendvoudigd
doorheen de einders zo geijkt

Neem mij zacht op van ’t aards besef
opdat het loze tasten
naar handen in voorgoed vaarwel
te gane tijd slechts lengen wil,
in vleug’len ingebed

Mijn tranen reiken naar de wind
waar heimwee zich laat leiden
langs hoogtes zo amechtig diep,
naar zielegronden ongerept
waar hartstocht zich laat vlijen
omdat ik haar zo lief

Toon mij vergeten weten
waarin de zerk noch steen voorziet,
het dekkleed reeds versleten;
verlijmde ogen enkel nog
het smachten naar ontwaken
mij volgen om het niet

Mijn lippen prevelen een hymne
nabij Aurora’s luister
als zou de dauw doorheen mijn huid
een koestering, voor al hetgeen
mij wank’len doet in duister,
de melodie ontheemd

Azraël, o Azraël
slechts Gij kent mijn verlangen zo immens
naar daar waar liefde lijkt vereeuwigd,
voorbij ons kunnen zo begrensd.


Zie ook: http://jeloupoems.blogspot.com

Schrijver: JELOU, 19 januari 2012


Geplaatst in de categorie: liefde

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 304

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
marije hendrikx
Datum:
20 januari 2012
Email:
maryama37hotmail.com
waar heimwee zich laat leiden langs amechtig diepe hoogtes.....
zuigt dit gedicht mij mee in rakende herinnering aan fijn en pijn.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)