Alle inzendingen over houd

Dan weet ik tenminste dat ik van je houd, dan voel ik tenminste dat ik van je houd, en dan vind ik de liefde die ik altijd al had willen vinden...…

e dwarrelt in mijn drukke hoofd ik voel je door m’n lichaam stromen ik hou van jou, hou van jou, ik kan onmogelijk van je los komen als ik je zou willen vergeten zou dat zonde zijn van m’n tijd want jij zal maar blijven spoken en eigenlijk wil ik jou echt niet kwijt wat jij betekend voor mij, dat gaat zelf mij te boven het is veel, heel…

Ik hou van mijn hele leven, al zit ik in een dip want ’t leven, me ooit gegeven, is voorbij in een vingerknip.…

als jij mijn handen vastpakt in een woordloos gesprek houd me dan stevig vast lees me voel me houd van me zoals ik van jou fluistert de wind haar woorden in zijn hart…

liefde kan ook sterker worden alleen het woord zegt al zoveel Het kan je in verwarring brengen bezorgt je slapeloze nachten want ergens diep verscholen blijf je steeds naar liefde smachten En je wilt het blijven delen want het is zo heel dichtbij een mooier woord bestaat er niet en jij wilt het delen met mij En ik, ik blijf van je houden…

. (die mooie glans kan alleen maar liefde zijn) nu draag ik wat je ogen voor me vroegen en jouw handen voor me kochten, in een winkel vol verschil heel zacht verwarmt mijn borst de witte steen maar als licht haar ronding kaatst laat lila tere bloemen bloeien, op de adem van mijn hart binnen smart vol zoet herinneren kleurt…

Mam, als we allebei een stukje van onze vinger afsnijden En ze heel stevig tegen elkaar aandrukken Zouden we dan aan elkaar groeien..?…

de koude buitenwacht weeft harde vingers rond een dunne hals, het vriest en alle bomen buigen ons zachte bed geeft warmte binnen streelhanden vol lust, je kust waar al mijn toppen dansen minnespel verjaagt de gram van duizend dode mussen het kussen draagt de kroon, de scepter en een bedelstaf de liefde die zichzelf vergaf en honderd lauwerkransen…

Tegen het verweerde hek stond de eenzame violist ik zag hoe hij behoedzaam de strijkstok op de snaren lei ging eerst met de stilte in gesprek zette aan en hield weer in liet met gemak de snaren trillen zong daarbij een idyllisch lied had het node gemist en met applausgebaren en een glimlach wierp ik een muntstuk in de aftandse vioolkist…

Ik wil andere gedachten ik wil niet alleen zijn met die meningen over wat ik doe Dus zet ik de muziek hard en werk ik hard, met een taart op feestdagen, een hele taart helemaal voor mij En dan word ik misselijk en moet ik overgeven Weer zo'n herinnering die ik niet kwijtraak die rustig wacht op twijfels en dan in de rij gaat staan…

na jou Iedereen mag mij zien Ik houd van mij na jou…

Ik zal van je blijven houden zoals in de maanloze nacht en het dode muizenhuis. Het niemandsclavecimbel zingt nog Johann Sebastian Bach ademt je naam, ondanks - geen (enkele) verheerlijking, verbloemd en ik noem je bij je naam, zal van je blijven houden.…

ben jij een engel en ik voor jou iemand die in je gelooft iemand die dat durft alsof het voor altijd is iemand die dat besluit er met de hand een klap op geeft in de stilte van niet weten en juist drommels goed weten dat liefde te groot is en niet anders kan dan zich vermommen in half werk en mislukkingen om van jezelf te houden…

Droeg de zonden van de mensheid, maar Hij is ook opgestaan, want de hel kon Hem niet houden... Naar Zijn Vader teruggegaan...…

Fluisterend geef ik je alles dat houden van in zijn rijkdom kent waar gevaren openen maar toch bespeelbaar blijven niets is wat het lijkt alleen de liefde tussen ons staat als een huis.…

Ik dacht dat varkenshouders juichen zouden Wanneer ze echt hun varkens mogen houden.…

dobbert langzaam voort stil en ongestoord vormen we rimpels in het water langzaam roeiend het land steeds verder wind beweegt je haar je speelt met water in een lieflijk gebaar je gebruinde huid steek af tegen het wit van de boot samen roeiend de einder tegemoet deze tocht mag eindeloos duren O mijn god Wat ben ik van je gaan houden…

Alles staat stil geluidloos kleurloos alleen jij bent te zien jij alleen ik alleen wij samen wachtend op wat komen gaat verschillende gedachten jij de jouwe ik de mijne zo verschillend wij zijn zo verschillend maar alles voelt zo vertrouwd en dat is waarom ik zo van je houd…

ik blijf altijd van je houden verticaal en horizontaal ik blijf altijd van je houden…

Handen vagen ongevraagd koude vingers langs winterse dagen bevroren maanden smelten, opgepookt door laaiend vuur dat hard hout eist gooi nog een laatste houtblok en geef de laatste warme steen haar specie ooit zal het voorjaar omringd door sneeuw klokjes namen schrijven in het wakkere groen…

Van mezelf houden, dat is mijn doel.…

en hoger in het huis dat maatschappij heet voldeed aan verwachtingen stelde doelen bereikte ze en stelde ze opnieuw hoger en hoger besteeg je de carrièreladder tot aan de top maar dan nu wat dan nu vraag je mij nu je terug bent hier bij de eenvoud die je miste maar ik heb jou niets te gezeggen mijn kind ik kan alleen maar van je houden…

Voor basisscholen wordt het een lang jaar. Want in de zomer van tweeduizend zeven, beginnen de vakanties, voorgeschreven, twee weken later, naar maar waar en zwaar. Maar toch, ook deze ramp valt wel te keren - Leuk! Pinkster geeft een weekje vrij van ’t leren!…

Over de grens van vriendschap naar het land van houden van Waar liefde woont in straten en een mens nog dromen kan Waar de wind als hartstocht waait en de zon om mensen draait Ga je mee, ga je mee?…

De huizen houden zich op hoge krukken meer dood dan levend overeind. De warmte der laatste kamers klampt zich vast aan kliffen, de morsigheid van hun geheimenissen wordt de voorbijgangers ten hoon getoond. Hulp zoekend zwerft de vuilnis door de straten. ------------------------------------------ uit: 'Het geduld van de dingen', 1996…

men spreekt de verschillen uit de kloof wordt diep en breed de ene kijkt de ander aan een vaas die valt en breekt opnieuw gelijmd aan elkaar bewust van noodzakelijkheid de een te veel een deel van de ander is en omgekeerd in leven en de dood…

Wind waait wilde wapperharen water fronst zijn diepste rimpels wolken scheren flarden regen blonde pluimen buigen diep Toch blijf ik met lichtheid lopen almaar denkend aan het touwtje dat mijn hoofd iets omhoog trekt waardoor ik balancerend zweef Dat touwtje hou ik zelf omhoog als mijn privé-marionet beweeg ik me door…

Door mateloze matenjacht gedreven, door mode-masochisme onderdrukt pimpt men het lijf tot uniform product. Ach…, laat die ouders toch wat anders geven. Iets als een ingreep, om bij deze zielepoten het zinvol zélfbeeld eerst wat te vergroten.…

Laat me van je houden zoals niemand je graag heeft gezien. Elkaar omarmen en verwarmen. Elkaar beminnen in diepte van dagen. Stil en innig, zij aan zij, onmerkbaar nabij. Herfst en winter vervulden mijn hart. Nu voel ik lente en zomer in volle pracht.…

Weg weg, Rennen terwijl de tijd stilstaat, Niet weten waar het einde is, Niet weten wanneer het goed gaat, Weg weg, Rennen weg van jou, Niet weten wanneer het stopt, Het eeuwig houden van jou.…