Alle inzendingen over houd

Laat me van je houden zoals niemand je graag heeft gezien. Elkaar omarmen en verwarmen. Elkaar beminnen in diepte van dagen. Stil en innig, zij aan zij, onmerkbaar nabij. Herfst en winter vervulden mijn hart. Nu voel ik lente en zomer in volle pracht.…

Weg weg, Rennen terwijl de tijd stilstaat, Niet weten waar het einde is, Niet weten wanneer het goed gaat, Weg weg, Rennen weg van jou, Niet weten wanneer het stopt, Het eeuwig houden van jou.…

Maar toch.. die onnodige twijfels; dat maakt houden van jou zo lastig. Het is zo lastig om van jou te houden.…

Ik houd mijn adem niet in. Dat is fout. Daarom zit ik hier Hier leert men het. Volgens plan. In deze cel. Dagelijks minder zuurstof. Op den duur kan je zonder. Dan mag je weg. ------------------------------------------- uit: 'Bericht aan de nachtzuster', 1984.…

Houd me vast voor even. Laat me weer leven. Laat het weer zo zijn, Zo als het vroeger was. Ik ben bang Voor al de pijn die misschien nog moet komen. Maar ik wil het leven Waar ik nu alleen nog maar van kan dromen. Houd me vast voor even, Geef me nog wat moed Om te strijden voor het leven. Houd me vast voor even.…

Houd Mij niet vast, laat tekens spreken zonder dat je beelden hebt, zonder dat mijn aanwezigheid je sluit voor telkens nieuwe aanrakingen, nieuwe dromen, ander perspectief. Houd Mij niet vast, ga en verkondig dat leven niet te stuiten is, dat dood een doorgang is, een niet, een opening, een hergeboorte.…

Langzaam dringt de werkelijkheid tot mij door Het besef begint naar boven te komen Achter mij ligt het verleden Voor mij ligt een open toekomst Ik sta hier, in het heden Met één been in het verleden en met één been in de toekomst sta ik in het heden terug kijkend was zinvol om lessen te leren Vooruitkijkend is daar waar ik heen wil Ik ken…

Wat houd ik van de herfst, dit laat seizoen dat blinkt in spinnenwebben vol van parels licht. Ik koester zelfs in dromen dit gezicht dat rood en goud nog even glanst in stille eiken.…

in het naakte van jouw gezicht tekenen schaduwen licht uit verschillende hoeken de spiegel weerkaatst als een kleine heldere boogstraal die me achtervolgt kijk er dwars doorheen houd mij vast, sluit me niet buiten maar laat me binnen in momenten van tijd ontroert, verblijdt het je hart wanneer je dreigt te vallen…

nu ik het dromen heb opgegeven lijkt de wereld eens zo luid ik trek me terug schik het huis naar het noorden genoeg tot alles en tot waanzin naast geraamtes; het lege staren, de weg terug het verwensen van herkenning en de diepte binnenin mensenvreemd en daarna verdwenen draag ik het gevloek op heupen of waarin ik ga geloven…

het zijn die mensen die je leven kleuren hen heden te kennen zal je nooit betreuren het zijn die mensen die je opbeuren je laten lachen je leven opfleuren het zijn die mensen die van je houden…

In een papiertje met vier vouwen zit er eentje met maar twee op het randje zit wat plaksel likken verzenden maar woorden worden nu gedragen naar jou toe open scheuren en dan lezen de inhoud doet er heel veel toe een levensteken van je minnaar slechts vier woordjes lang…

Houd moed, als het even niet gaat En het zo donker wordt om je heen Weet dan, God laat je nooit alleen Hij is en blijft altijd jouw toeverlaat. Houd moed, in soms droeve dagen Wanneer verdriet je overmant God, Hij blijft met jou verwant Houd dan het oog op Hem geslagen.…

Houd mij bij de hand, ik voel mij zo alleen Zonder U Heer, kan ik niet leven Laat mij niet los, wil mij Uw bijstand geven Hoor naar mijn klagen en geween.…

toon me je ogen, ze laten me zien toon me je lippen, ze laten me voelen toon me je handen, ze geven me warmte toon me je hart, met al zijn liefde hou van me.…

Houd me niet houd me niet vast in die beklemmende omarming die verstikkende liefde. LAAT ME LAAT ME LOS geef me de vrijheid de vrijheid om te leven om mezelf te zijn om te kunnen doen wat ik wil om het te kunnen doen zoals ik wil om vrij te zijn om los van jou te zijn.…

Had ik maar een grote mond dan schreeuwde ik hoeveel ik van je houd. Of lange benen, ja, benen om zo hard als ik kan in je armen te rennen. Niets van dat alles. Ik heb mijn ogen en mijn handen en dit papier om je iets van jou en iets van mij te laten zien.…

Vaak willen vrouwen Mannen aan het lijntje houden. Mannen daarentegen Voelen zich daarmee verlegen, Kunnen daar niet tegen. Gelukkig, en dat is fijn, Is er altijd een einde aan een lijn.…

ik bouw, omdat ik van je houd !…

hoe zou een woordsculptuur eruit zien zou het zijn zoals de vlakte van een monotoon gesprek waarin de uitgedoofde hartstocht geamputeerd werd voor het blote oog of zou het vluchten; een hert dat nimmer het beloofde landschap inloopt bewust van het gevaar; illusies die elk woord doorbreken, beloftes tussen hemel en bos aan de rand van…

mens waar pit in zit Mensen slecht of goed, in de zon of in de regen Wie goed doet, goed ontmoet Mensen jong of oud In de wieg of in bejaardenoord, voor beiden geef ik goud Mensen lelijk of mooi Van binnen en van buiten, het is of ik ontdooi Mensen lief of stout Het maakt mij echt niets uit, mensen zijn geweldig, Hoeveel ik van hen houd…

Ik houd van mezelf. Ik heb altijd aan mijn ziel, zonder roepnaam of lichaam de trouw beleden. Het was, is en zal zijn: een loflied op mijn expressie, totaal. Totalitair zal men alleen nog praten en napraten. Het zijn de hiaten der mens. Ik bezit nu, momenteel een heel scherpe ooglens!…

Ik wil een vrouw om van te houden. Ik wil een vrouw waar ik mee kan trouwen, die samen met mij een toekomst zou willen opbouwen. Ik wil een vrouw die mij begrijpt, gewoon iemand die op mij lijkt. Een lotgenoot een zielsverwant, gewoon samen lopen hand in hand. Ik wil een vrouw die van mij houdt, die achter mij staat en mij vertrouwt.…

Hé bermtoerist langs uitvalswegen van je verlangens. Hé vaandelzwaaier op de afslag Wanhoop-Noord. Laat je toch niet verneuken man, je hoofd is echt geen voddenkraam vol halfvergane geestdrift. Wie heeft je dat ooit wijsgemaakt? Kom op, de vlegeljaren zijn nog altijd op de pof. Vannacht gaan we de kroegen af en maken zelfbedrog het…

Kompas in het verstand, als de kleine ruimte ergens tussen staan en vallen hangt, vastgelopen in los zand verstilling van de muggen boven de vennen, de jacht op de zoetste smaak van bloed de lijnen van de tocht worden onzichtbaar, een snaar die in zichzelf trilt, de toon te luid verbaal, de horizon eist de beeltenis mijn lichaam…

Toen: hield ik niet meteen van je, dat begon iets later, iets na " toen", kriebels in mijn buik, maar nog steeds denkend aan neen: geen flater, niet toegeven. Langzaam maar zeker, ging ik op je bouwen, belangrijker nog, vertrouwen, want dat was ik heel erg kwijt. Nu, zovele jaren later, zeg ik het hardop, niet bang meer…

in zomerse volheid gegroeide uit lenteknop gesprongen liefde dat dít jóu kan gebeuren waar komende dagen zich - voorspelbaar - nevelden in verdorrende najaarsmist de wintertijd zich kil en guur koud beloofde is er - als bij bliksemslag - de tijdseigen bontgekleurde kriebel een hartverwarmende winterwollen sjaal en durf je weer te houden…

een persoon die echt van je houdt is iemand die de pijn in je ogen ziet terwijl iedereen gelooft in de lach op je gezicht!…

Kompas loopt uit het verstand, als de kleine ruimte ergens tussen staan en vallen hangt, met de hakken in los zand verstilling van de muggen boven de vennen, de jacht op de zoetste smaak van bloed de lijnen van de tocht worden onzichtbaar, een snaar die in zichzelf trilt, de toon te luid verhaalt , de horizon eist de beeltenis…

Van jou te houden is licht, en donker is het – lijden dat jij deelt.…