Alle inzendingen over ik zag het 1 keer in

0 1 0 1 0 10 1 01 1 0 1 0 1 0 1 01 10 0 1 1 0 0 1 1 0 0 10 0 101 0 100 1 1 0 1 0 0 1 1 0 0 01 1 0 11 00 1 101 (Aan mij zijn al die woorden niet besteed, U zult van mij dan ook geen toespraak horen, Ik dacht, ik zeg het u maar van te voren, ’t Is handiger dat iedereen dat weet.…

Wat ben ik blij, dus stuur ik dit bericht: dat vogels weer uitbundig zullen zingen, dat bloemen je weer overal omringen en dat weer alles kleur krijgt in het licht. En dat weer alles kleur krijgt in het licht, dat zoveel maanden haast leek opgeborgen en dat de mensen groeten, ook al zijn er zorgen, ze voelen zich tot vreugde weer verplicht.…

(Nooit meer slapen) De portier is een invalide* Ik de persoon die nooit meer sliep Terwijl 't kompas maar vals bleef wijzen Beefde de aarde De portier, inmiddels gestorven Ik de persoon die g'woon goed slaapt Hoewel muggen maar bleven steken Zag ik reeds waarde De portier, tijd terug, begraven Wij, mensen die overleven Allemaal keren…

Heel weinig is zeker: wél dat water vloeien kan en dat er licht komt na de nacht, maar of de regels van dit klein gedicht ooit ergens zijn verwacht? Heel weinig is zeker: wél dat dagen snel voorbijgaan en dat er ooit een laatste komt voor elk van ons, maar of liefde blijft? Heel weinig is zeker: wél dat mensen niet alléén bestaan en…

Ze hebben het op 1 2 3 gemunt Met spotjes van ook uw belastinggeld Lokten ze u vergeefs naar ’t Malieveld Eerst dacht ik nog: ze hebben wel een punt Maar toen zag ik die kop van Youp van’t Hek En dacht: bezuinigen...toch niet zo gek…

Vanmorgen zag ik een kleine vogel op een groot dag. Hij huppelde even rond en keek. Wat zou er door die kleine hersens gaan? Die kleine vogel op het grote dak, terwijl nog vele mensen sliepen en het nog stil was. Wat zag hij? Voelde hij? Wat ging er in hem om? Plots vloog die kleine vogel weg van op dat grote dak.…

Op de echoscopie zag mijn moeder het meteen ook de zuster vond het heel bijzonder Kijk maar goed, daar zie je nummer 1 en de tweede ligt er onder Ik wilde je het al veel eerder zeggen maar dat valt dus echt niet mee Vanuit mama`s buik valt haast niet uit te leggen Opa je schrijft steeds aan 1 kleinkind maar we zijn hier met z`n twee.…

Dus ik zeg het nog 1 keer Hier , nu, tegen jou Ik zal altijd een zwak voor je hebben Mijn leven voelt niet compleet zonder jou. Mocht je dit ooit lezen, Weet dat ik je mis en van je houd Mijn liefste…

Dagelijks draag ik mijn dierbaren in mijn hart. 1 november is daarvan niet de start. Het hele jaar door, staan foto’s op de schouw. Al die jaren draag ik zo… mijn eigen rouw. Ik praat tegen hen, alsof ze nog leven Voor het slapen gaan, blijf ik staan, heel even.…

Al voor de 2013 de keer Schrijft men 1 januari neer. Stel de gemiddelde generatie op 50 jaar, ben je na 40 generaties klaar. Een gering aantal niet waar ! Op weg nu maar Door dat ver-schrikkel-lijke fijne nieuwe jaar.…

In Haren heeft ie lang genoeg gezeten Maar nóg een feestje zit er echt niet in In ‘Project Exit’ hebben ze geen zin De laatste keer zijn ze nog niet vergeten Op 1 april gaat hij z’n post verlaten Dat is een goeie...hou hem in de gaten…

Ik ben dol op fietsen Niet op nietsen Ik fiets op 1 dag soms wel 100 km Heerlijk.........eerlijk Lekker mezelf zijn Fietsen is fijn Je komt van alles tegen onderweg Precies wat ik je nu zeg Denk daar maar eens aan Als ik je nu zag staan...…

mijn ziel slaapt niet, maar drinkt bij het stijgen van vogelveren de ingevlochten zon wanneer ik door ontroering gloei bomen brengen me tot zwijgen of rozen, licht van winter ik weet ook niet waarheen of zonder, de lome stilte waarnaar ik liever luister mijn handen rusten nog in de wind, minder zichtbaar en ik denk een dag weer…

En ik ontwaakte en ik zag hoe mooi de wereld was de vogels die hun lied weer zongen en rook het pas gemaaide gras Ik zag hoe mooi de bloemen bloeiden en rook de geur van de jasmijn en ik besefte eens temeer dat ik een kind van Zijn schepping mag zijn 'k Zag mooi gesponnen zilveren draden de kunstwerken van een spin 'k hoorde het zachte…

jij drong binnen in mijn huid ademde mij slechts door jouw mond en bewoonde elke porie tot ik je uit zou zweten in nevels van vergeten maar indringend als jouw zijn was in mij wasemde ik enkel tranen waarin ik jou niet vergeten kon en ik liet jou binnendringen in mijn adem ik nam met elke levensteug ook een deel van jou in me op jij…

glazen hart geblazen in de ronding van jouw liefde als zandkorrels zo talrijk zijn de scherven waarin het breekt jouw vuur doofde niet maar angst verteerde jou en je ging heen liet mij achter met schilfers vol glazen pijn elke keer weer lijmt mijn hart zich met kleuren van de zon huilt in de regendruppels de dauw van een nieuwe dageraad…

sterren houden de nacht gevangen in een zilveren schijnen van maan en droom het zwarte wijkt voor het licht zichtbaar trillend dansend rond de spiegelende ginsteringen op het water stilte houdt de nacht in haar greep wanneer een uil zacht roept in stereo een antwoord echoot het duister uiteen, hoorbaar stil als het zachte klotsen van het…

ik ving jouw kushand met mijn ogen en beantwoordde jouw zwaaien met een zonnige lach maar in mijn blik leefde reeds de stilte in de schaduw van de dood toen verlangen stierf in 't weten mijn hand had voor het laatst jouw lieve lach gespiegeld in het kijken van mijn ziel…

in het uur dat verloren lijkt te lopen tussen het einde van de nacht en het aanvangen van de dag ontwaakt in breekbaar licht de morgen het stille van de dageraad tooit zich met gouden randen en kleedt de dag weer aan met oranjerood satijn snaterend rimpelt het gladde water op de zondoordrenkte spiegel waar in eindeloze cirkels de nacht…

ik draag jou mee ik draag jou mee in veel te grote zakken van een lentejas die ik nog steeds niet uit kan trekken ik voel jou in mijn handen wanneer mijn vingers dwalen door de leegte van verzamelde herinneringen van ogen, lippen en een lach gevangen in hen beiden van puurheid en gevoel, liefde naakt ontvangen in een ziel en 'k…

ik ween mijn tranen aan de binnenkant enkel ik zie ze nog huilen traag volgen ze mijn wangen (aan de binnenkant) en ik lach mijn tanden bloot ik wil wel verder gaan en ik heb je losgelaten al blijft gemis en verlangen leven in mijn verdriet ik huil niet meer om jou (toch niet alleen om jou) ik huil om het gevoel dat onbereikbaar lijkt…

doelloos dwalen sterren door de nacht ze missen je ogen die verlangende blik tevergeefs zoekt de maan het geluid van je lach want je verdween om voor eeuwig te drijven op de golven van dromen die zich verbergen in elke ster en misschien had je moeten wachten was je droom reeds dichtbij maar je wou naar de schommel om te zweven door de…

Een tijger op mijn buik dolfijnen op mijn dij sterren op mijn tors Painted black: kijk naar mij!! Grillige schilderijen duur betaald Massaal is men verslaafd aan de naald. Wilde Indianen getooid voor de strijd paraderen dageljks aan mij voorbij. Mystieke tekens te lezen op een rug. Ik werp een steelse blik en vlucht. O, het…

We zaten lange tijd bij elkaar op school je wist het niet, maar jij was mijn idool er was niets mooiers dan in jouw ogen kijken maar ik durfde niets te laten blijken jij was geen homo en dat wist ik wel ik zat dikwijls niet lekker in mijn vel dan verlangde ik naar jouw lieve mond jij was zo donker en ik zo blond nooit durfde ik het jou te…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

Een nieuw leven, kan alleen een moeder geven. Zij is nog altijd de enige echte stichter, Alhoewel de moderne technieken komen dichter. Gevaarlijk en zeer onpersoonlijk, daar krijgen ze nog ongelijk. Ik ben niet voor of tegen, maar het begint op mijn gemoed te wegen. Een moeder moet blijven leven geven is het zonder man mij om het even…

Een suffe fietser in Sappermeer vergat helaas keer op keer het licht op zijn fiets dus niemand zag iets hij leeft en fietst nu niet meer…

Ik zag je voor de eerste keer, maar nu, nu ben je er niet meer. Je was altijd zo vrolijk, het is gewoon niet eerlijk. je was zo'n lieve jongen, had meteen mijn hart gewonnen. Nu ben je dood, dus je bent er niet meer, ik mis je nog steeds, keer op keer.…

En zo gebeurde het, op een dag, dat je misstapte, en mij niet zag.…

Ik geloofde niet in liefde Tot ik jou zag Hou van me… Nog een keer Neem me mee Verder dan ik ooit zou durven Leid me… Nog een keer Het verlangen Maakt de belofte zo zoet Bevredig me… Nog een keer Ik weet niet Hoeveel keer ik nog aan kan Ik weet niet Hoeveel keer ik overleef Maar tot ik doodga Smeek ik je Nog een keer Nog…