breekbare morgen
in het uur dat verloren lijkt te lopen
tussen het einde van de nacht
en het aanvangen van de dag
ontwaakt in breekbaar licht
de morgen
het stille van de dageraad
tooit zich met gouden randen
en kleedt de dag weer aan
met oranjerood satijn
snaterend rimpelt het gladde water
op de zondoordrenkte spiegel
waar in eindeloze cirkels
de nacht breekbaar uitdeint naar
de morgen
vogelzang en 't stille fluist'ren
van de zacht waaiende wind
breekt 't fragiele van 't ontwaken
in wel duizend kleuren
en mijn ogen buigen zich voor even
rondom jouw warme glimlach
ongrijpbaar maar tegelijk gevangen
in het rode morgenlicht
en met het breken van de ochtend
laat ik jouw lach weer zacht
in elke kleur verdwijnen
Inzender: hilde, 10 mei 2008
Geplaatst in de categorie: emoties