tot je brak ...
doelloos dwalen sterren
door de nacht
ze missen je ogen
die verlangende blik
tevergeefs zoekt de maan
het geluid van je lach
want je verdween
om voor eeuwig te drijven op de golven
van dromen
die zich verbergen in elke ster
en misschien had je moeten wachten
was je droom reeds dichtbij
maar je wou naar de schommel
om te zweven door de hemel
vrij om te gaan
tot voorbij de regenboog
je liep met glazen passen
breekbaar
als de papieren vleugels van je vlinder-zijn
tot je brak
in duizenden bloesems
van dromen ....
Inzender: hilde, 4 juni 2008
Geplaatst in de categorie: emoties
Ondanks de droefheid.