Alle inzendingen over jachtigheid

Met jachtige blik als gevolg van ongeremde lust Trek ik mijn hevig geteisterde bebloede lid terug Met gescheurde nagels aan verminkte klauwen Trek ik kwijlend jouw vlees krijsend ruw uiteen Lust naar onschuld is onstuitbaar nimmer gestild Mijn drang om te doden ingevreten en gewild Moordend en onderwerpend jagend profileer ik mij Duld geen…

volledig gedachtegoed rijpt als tijdskrediet, zonder er ooit bij stil te staan, laat jachtig leven hartslag overslaan van de korte naar de lange baan tijdloze momenten...…

Jachtig is je adem en uitgestrekt je reis Je nipt aan onze warmte in duizend en één slokjes. Je draait en vertrekt. Jij met jouw vermaak en vrienden, wat baat het als je slechts één uur denkt aan mij.…

Onze nood doorspekt met oude symboliek in nieuwe zakken, telkens met een steeds hoger bod, opgesloten in één unieke code, een jachtige tred naar een beursgang, Winst en verlies beland in eb en vloed, een ironisch mechanisme, opent zich en weer sluit met het mes tussen de tanden, een garnaal vangt spiering tot aan de hongerigste Orka…

Ken geen ander morgen, weet niet hoe verwondingen ontstaan of dat wat invloed had ‘k zie alleen de eeuwige triomfwagen der wolken oplichten door blikseminslag bevrijd, bevredigt wringt de wind der jaren, jachtig op en neer als een weerlicht in het donker de opgeschreven namen, deze, die door noodlot omkwamen vaak genoemd door mensen…

Voor avontuur bedoeld, was het scheepje getuigd, werd het door passies overspoeld, als vliegende Hollander, een jachtig galjoen, bolde winddruk de zeilen met de kracht van 12 gordiaanse knopen stuurloos op een bevroren kompas, overtuigd in een nauwe wambuis, geankerd en gekapseisd bij onbekende kusten, waar het lot het zwaard in…

van heel dichtbij heb ik je pijn gezien zo gaat dat,geeft niet zei je zachtjes tegen mij je ogen waren jachtig bewegingen te snel stilte had je niet als vriend onrustig was je wel praten hand in hand wij tweeën op een eenzaam strand we wilden verder samen uit het leven op los zand jij was lucht voor hen ze negeerden je volkomen…

Nachten heeft hij haar gemist schaduwscherp verlangend eenzaam versmolten met haar hemels lichaam dat hij talmend groeiend wist Jachtig haastte hij zijn tocht grommend naar de vele sterren happend als er eentje viel bezeten door haar volle ziel liet hij zijn wegen niet versperren prachtig vond hij wat hij zocht…

zoekt hij nieuwe aarde om wortel te slaan de vrouw luistert naar woorden woorden van lava uit een krater van eigen deeg de wind waait onrust zelfs de kerkklokken luiden alarm met voorbedachte rade plaveit hij omzichtig zijn weg een bres is snel geslagen in water kunnen kraaien niet kraaien zij klampen zich wanhopig aan haar vast jachtig…

De jachtige samenleving in de ochtend kent geen genade voor hen die meten met twee maten en zich niet met het lot van anderen inlaten.…

vanachter een verrekijker met een frons er groeien planten uit m ‘n materialenkast sprinkhanen hoppen in de tuinen energie heeft de tovenares geketend als een illustere, kleurrijke bol vol glitters gesluierd rouwt ze, de mens blaast de hoorn en bedwingt zo als een spiegel haar toorn in een vreemde symbiose verkeren we tussen opvoeding, jachtige…

in een wereld waarin jachtig kijken naar wat doorbrekend nieuw is is het besef vol en geweldig dat het mooiste en langst durende de liefde toch is voor het leven net zoals die van mensen voor elkaar dat weten mogen wij vieren wij in jou nu wij op het ritme van de tijd jouw jaardag opnieuw vieren mogen op deze dag vertragen wij het…

beleven (ik heb de leegte er maar niet bij opgesomd) alhoewel, het inhoudsloos vegeteren zoals bij licht de ogen openen in het donker de leden weer toe en tegen de nacht de dag de rug toekeren, behoort tot het potverteren drink ik, eet ik en word als vanzelf moe als ik wat kuier, mijn manier van lopen, in afwijking van het huidige jachtig…