Alle inzendingen over jan van veen

Al jaren scoorde Claudia successen Ik kende haar slechts van DWDD Maar nu zag ik haar Teerling op tv En heus, ze wierp waarachtig louter zessen Ze is talentvol, expressief en echt Van Veen schonk haar de Davidsring terecht…

Tante Ria van de hoek zag wel iets in Ome Jan in zijn ghetto werd hij zacht maar onafwendbaar oud ze kon volstaan met een vriendelijk begrijpend woord een potje klaverjas tot ze haar winst kon incasseren als Jan er niet meer was…

Jan van der Geld (1953) Hoogleraar belastingrecht Universiteit,Tilburg Wat een heerlijke naam wat een te vertrouwen man, aldus de mening van:... Jan Krediet (1952) voormalig bedrijfsadviseur K.v.K. Rotterdam…

Broer Jan is gistermiddag overleden, Hij was mijn tweelingbroertje weliswaar, Maar wij verschilden heel veel van elkaar, Wij waren niet uit één stuk hout gesneden. Straks de crematie en dat was het dan... Wat blijft is de herinnering aan Jan...…

jan was simpel, maar heel dapper en toch doodsbang voor een kapper want zo'n vent had in 't verleden jantjes lip haast afgesneden daar die slager, na het knippen nog wat haartjes bij jan's lippen met een scheermes weg wou snijden maar dat scherpe ding liet glijden en daarna de diepe wonde met wat plakband had verbonden waardoor jan, niet…

De van vastgoedfraude verdachte Jan Stuurde doorgaans “flexibele facturen” Een arsenaal aan vals geschreven uren Gefactureerd aan Jan en Alleman Daarom ging hij graag in het wit gekleed Om te verbloemen dat hij het zwart deed ----------------------------------------------------------- …Interieurontwerper Jan des Bouvrie (Het Arsenaal) is…

Als ik tijd van leven heb, zeg je, Wil ik naar het buitenland, op wereldreis Naar Brazilië, Amerika en minstens één van beide polen - Jammer alleen dat je geen tijd hebt om te leven in het nu, Dat je geen tijd voor leven hebt…

Een almanak, sprak Jan, die zou mij 't liefste wezen, dan had ik ieder jaar een nieuw boek om te lezen.…

Een almanak, sprak Jan, die zou mij 't liefste wezen, dan had ik ieder jaar een nieuw boek om te lezen.…

Daar liep een nieuwtje door de stad, Dat Jan bij Neel geslapen had. Neel schutte ’t op haar wapen En sloeg het in de wind, ‘Want’, zei z’, ‘had Jan geslapen, Zo waar ik niet met kind’. ------------------------------------ ------------------------------------ op haar wapen schutten - afweren waar (van zijn) > zou zijn…

‘Gevonden in de Jan Porcellisstraat Een dode vrouw en niemand die het wist Waarom wordt iemand tien jaar niet gemist? Dat is de vraag waarom het eig’lijk gaat’ ‘Nog gróter vraag heb ik.’ ‘O ja? Vertel is!’ ‘Wie is in vredesnaam die Jan Porcellis?’…

De vakman die zijn kennersoog liet glijden Herkende in het schilderij meteen Een werkje van de kunstenaar Jan Steen, De schilder die geboren is in Leiden. Geweldig toch, experts die erin slagen Een ‘Steentje’ aan Jans oeuvre bij te dragen.…

Juf Ank ik jank ik huil ik val me een buil juist ook omdat klagen Juf Ank ik dank ik geniet ik lach Jan Krediet vooral voor de dubbele lagen Dank Ank van Jan(k)!…

Spelend aan mijn moeders hand Met klompjes aan door ons mooie drentheland En turfjes dragen uit het veen Met alle soorten vogels om ons heen Met koetjes in de weide Over onze mooie heide Ik zong altijd het mooiste lied Ach moederlief vergeet mij niet…

mijn handen hebben ver gegrepen medespelers coryfeeën aangereikt vastgeklampt aan boerenwagens spruiten van bevroren akkers geplukt nog lees ik al die namen in het dode vel maar spoedig zullen ze van mij vervreemden de geur van ’t veen en smeulend hout…

de liefde keerde in zichzelf als een verscholen vogel verwaaide met de wind over het drassig veen en flarden wolken dreven als de warmte van jouw lach steeds verder af onthulden het geheim van een ontdooide bovenlaag op een bevroren bodem…

Waar is mijn dorp gebleven Mijn lief, verdwenen In stenen Waar ben je gebleven Met je kanalen, heide en venen In de vooruitgang voorgoed verdwenen Of ben ik niet jou maar jij mij verloren Stilstaand uit het zicht verdwenen Achterblijvend in het verleden In stilstand alles verloren…

Vandaag heb ik veel naar mezelf gekeken, Dat moest ik doen van Jean-Pierre van de Ven Omdat ik op ‘Blue Monday’ depri ben. Persoonlijk is mij daar niks van gebleken. ‘Blue Monday’ draai ik nu van good old Fats, Jean-Pierre, nog wel bedankt voor je gezwets!…

in de luwte van het riet en kleine berken groeit mooi ijs in ondiep veen boven ons weifelt een waterige maan beneden een meer van verliezen waar de wind het ijs splijt tussen ons de afgrond de nacht komt op tijd…

Ik antwoordde: "Maar die hele wereld van u wel in 7 dagen" God proestend lachend, antwoordde bijna huilend van het lachen: "Ja Jan, dat hebben mensen er van gemaakt, want na mijn zoons geboorte, leven, lijden, sterven, opstanding en hemelvaart is de wereld maakbaar en Jan, het blijft 'vallen en opstaan', Jan, ga heen en maak er het beste van…

Jan-Peter, Wouter, Gerrit, Jan en Mat, Ze hebben me bestookt met al hun leuzen En me vooral gedwarsboomd bij mijn keuze. Ik ben die namen en die koppen zat. Het komt me echt m’n neus uit en m’n oren. Ik wil geen lijsttrekker meer zien of horen!…

Jan lag te slapen in zijn wagen. Schelmen komen En spannen Blesje uit, en tijgen op de rit. Ten laatste, Jan ontwaakt. „Hoe?" roept hij uit: "Wat's dit? Van tweeën een: men heeft mijn paard mij afgenomen , Of ik nam, in mijn slaap, een wagen in bezit."…

in vroeger tijden waren de jonge knapen uitverkoren de schapen van het dorp over de hei te leiden de kudde werd massaal gewassen in het ven vlijtig geknipt en gladgeschoren liefdevol met weemoed houd ik in mijn handen de ijzeren schaar die ik ooit heb georven de scherpte is door roest bedorven de romantiek van schapenscheren…

Je zit te schrij- ven in het eerste leerjaar. Hou je taai, 't is hanepoot en baksteen. Ben je blij- ven zitten? En nog vind je niet de draai? Alleen waar vuur heerst, heilig vuur, ontwaakt de ware schrijfaandrift.…

boeren groeven door de leidijk heen om water uit het veen te laten stromen en hun boekweit tot bloei te zien komen wat niet ging de commandant hield het veen drassig voor de landsverdediging een pad van betonnen platen door de akkers heen heet nu Boekweitveen Over de Dijk bij Jipsinghuizen je ziet er geen mens, alleen twee reigers…

aarden schans, redoute die daar wezen moet om het gevaar te keren Bommen Berend af te weren Bourtanger Veen had van die plekken waar een leger door kon trekken bezuiden Ter Apel Barnflair stelt zich in 1666 met een schans te weer het geeft vastigheid in de Franse Tijd wordt het een redoute met zes hoeken je moet er nu nogal naar zoeken…

Ik dicht mezelf een versje toe van zinnen die logeren in mijn hoofd en zwaai daarna de woor- den uit straks laten vast wat splinters van de letters los die in het hart van lezers blij- ven steken ik zal hen mijn pincet maar lenen…

De routes zijn versnipperd Naar waar de wijzer wijst zet ik geen stap Laat mij maar zonder kaart het veen inlopen daar waar de einder leeg is de beloften schaars Het trotse stappentellen de dingen die ik overwon ach, het gaat er nu nog om opnieuw verlies te nemen…

Daar ligt, door riet en dennenbos omrand, de spiegel van het koele, stille ven. Met zwemmen zal ik geen medaille winnen, maar 't meertje stemt me vredig diep van binnen.…

Zij is de Stem van en voor 't platteland Waar veen geen smeulend vuur meer is maar brand Oostvaardersplassen zet zij naar haar hand Voor woningbouw tot Urk en Swifterbant En dwars door Zeeuwse schorren, Friese slikken Tot in Den Haag de bom barst... hoor hem tikken!…