Alle inzendingen over jeu de boules

Mijn jeu-de-boules is echter zeer gênant, dus ’s avonds val ik steeds weer door de mand. (Oorspronkelijk, maar gewijzigd wegens “niet netjes”): Maar ’s avonds, bij het camping-jeu-de-boules, dan ga ik steevast keihard op mijn smoel.…

Op het dorpsplein voor de kerk spelen grijsaards jeu de boules, werpen één voor één de bal naar de but met veel gevoel. Urenlang staan ze te spelen met een ingespannen smoel, tot het tijd wordt om te eten, dan laten ze de boules de boel.…

Passanten met platte agenda's in een zandloper van tijd zonnestralen tekenen takken op de jeu de boules-baan ijzer rolt over gelijksoortig grind, telkens veranderen mikpunten het mooiste doelpunt van Marco van Basten heb ik in mijn hand.…

mag ik wachten een kwartier misschien heb je lach nog niet gezien jij fietst steeds door mijn dromen zie je gaan en komen met twee zitjes op het mechaniek in vol ornaat ga jij nu door de straat ja mijn hond die blaft in steeds afwachten heb nooit jeu de boules met jou gespeeld…

de boules met loodzware ballen toch takelen wij niet af zijn nog altijd de jonge goden die alles doen wat god verboden heeft alleen oren en ogen hebben ons al jaren bedrogen…

'Wij spelen eerst nog even jeu de boules. Daarna nog wat zaklopen voor 't gevoel.' Zij is het die daar thuis de boel regeert. Ze zoekt een kleed voor bij de openhaard, en haalt een oude mantel uit de kast. Dit hermelijnen ding is zeer gepast, om uitbundig op te worden gepaard.…

bij ’t jeu des boules volgen geladen blikken vanonder strooien boord het weeskind waarvan zij de vader samen zwijgend hebben vermoord zij hoedt de geiten op de berg en treft er elke rots en spleet zo dringt ze door tot in het merg waar ‘t water ’t eerst naar buiten treedt als vergelding voor haar vaders’ dood dempt zij de bron met leedvermaak…

Ik dacht nog na over een passage in een interview met de noordelijk gerichte wegstreepdichter Bernlef, die ook alweer vijfenzeventig nog wat ballen opwerpt die in jeu-de-boules weg zouden zakken naar het magma in het binnenste der aarde. Lekker peu!…

Resumé van week 32 (met Arie Kwikfit, O.Blomov e.a.) * Bij "AVONDNIEUWS" van Alex Huppelrat Er is, ik geef het toe, uit Wijk aan Zee Uit Oude noch uit Nieuwe Pekela Veel nieuws te melden over Ben van Sta Men heeft meer op met Ieteke van Lee De bijenkoningin van Alkemade Kreeg van het vlindervolk het heen en weer En raakte…

Het vertrek Het is toch zo makkelijk, het is zo voor mekaar Je gaat van elkaar af, na zoveel jaar De jeu is eraf, de pit is eruit Ik ga ervandoor, dus zoek jij het maar uit Ik ben ongelukkig ga er vandoor Na zovele jaren, zoek jij het maar uit hoor Als ik je op je hart trap, dan is dat helaas Maar mijn geluk staat voorop dat is mijn relaas…

dichters rolden over elkaar heen om iets wat in de goot lag als eerste te bemachtigen de lekke tennisbal sigarenbandjes het lege blikje Heinz sandwichspread kortom een teveel om te benoemen later toen de jeu er een beetje af was werd alles weer net zo gemakkelijk weggeworpen als voorheen…

Wanneer nu iets niet wil lukken, je bent uitgegroeid en lessen beu, zie je telkens weer op ’t nieuws de niet aflatende jeu: van weer mislukt. Hoe vaak we het ook af laten weten, hoe vaak we ook pogingen doen te leren, zullen al die pogingen toch eens ten goede keren?…

Gekuch, men kijkt, er staat een jonge meid, de knapen worden door het kind verleid en kunnen na een uur geen pap meer zeggen Een feministisch golfje overspoelde, van manlijkheid resteert niet eens een greintje, de hovardij gebroken, naar de kloten Ze zei, nadat ze feilloos jeu-de-boulde, ‘Mijn naam is Liesje Schrier, maar zeg maar Leijntje…

Courrez, sautez, la vie est un jeu, attrape qui peut!…

De geur van het strand en de golvende zee blonde haren in de Vendée Iets tussen Normandië en Bretagne Een kruising van bier en champagne Huitres en moules, vier glazen cointreau Brise, Sylvain, Rosalie, Inspector Cloiseau Bij het jeu de foot is het doel twee stenen We deden ons best maar stootten vooral onze tenen De Alpen zijn hoog, ijskoud…

Wat ik zie, Wat ik voel, Proef en ruik Vandaag, durf ik Zo een twee drie Niet te uiten, Ik open het laatje In het diepst Van mijn hart En besluit alle Waardevols van Het hier en nu In mezelf te verbergen…

naast velden geurend vol van knoflook en lavendel daar in la douce france vaandelt naast de tricolore wapperend neerlands vlag ter oogst die werd gezaaid door ooit ‘s lands toekomst die gelukkig en tevreden tegelijk het betrekkelijke leven viert daar waar geen meneer of mevrouw maar gewoon de mensen zijn worden bij het jeux de boules…

Een orkestbak De pennenlikker schreef nog altijd pennetratie Bi-son: zoontje is dubbelop Jeu de boulesclub: de plek, waar je op je ballen moet passen Sex in de bridgeclub: de heer dekt de vrouw de boer kijkt toe de derde man doet wat hij kan Bridgeclub, ik heb een rugblessure opgelopen, ik maakte een te grote sprong Kleinzoon in zwembad…

even voor half zeven of iets later snelt zij binnen mijn prinses mooier dan ik ooit kan dromen gevatter dan ik ooit zal zijn toch zal de dag ooit komen waarop mijn lijden zich zal lonen en ik haar voor altijd tot mijn koningin zal kronen ----------------------------------------------- geschreven in 1993 - ongepubliceerd…

Huisjes op de dijk met wilde tuinen, waar ik wel eens doorheen wil struinen verfrissende wind door mijn haren naar heldere vertes staren Daar sta ik, blik op oneindig Ik wacht op dat moment dat ik vangen wil Ik zie geen verschil Verder is het stil Geen auto’s, geen treinen, geen fabrieken Geen massa, geen wind, slechts molenwieken hier…

Ze staat hier en kijkt om zich heen en wiegt haar heupen op weelderige klanken Ze neuriet wat en gaat zitten met haar teddybeer op haar schoot Ze sluit haar ogen en geniet van de muziek die alleen klinkt in haar hoofd De wereld gaat aan haar voorbij langzaam vanuit haar dromen Ze heeft een heerlijk leven maar vliegt weg naar vroeger naar…

ik wandel langs de graven alleen de drukte voorbij van de eendagsvliegen ik voel me verbonden met de overkant waar er rust is niemand me opjaagt waar is mijn hart dat geloofde in vriendschap voor het leven nu omgeven door een zwarte kleur de nacht valt vroeg binnen ik verdwijn als een stip in de duisternis mijn ogen vallen toe…

zonder jou zijn er momenten dat de pijn mijn reflectie doorboort mijn gevoelens boven me uitstijgen ik streef zonder hersenen maar met een rikketik dat het lichaam verlaten heeft wat een pijnlijke scheiding is…

de landloper op straat met introverte ogen onder het hemeldak wakker geschud door een hanepoot van de spin werkend aan een toekomstweb ochtendboodschap voor hem hang niet af van één streng die levensbedreigend is als het doorgeknipt wordt…

ik hunker naar de warmte de kilte brengt riltekens op lichaam en geest de winter duurt nu al jaren ik slik mijn gevoelens weg om de verkilling niet te voelen ondanks de slechtnieuwsberichten het sarcastische schrijven dat de tijd weer geen tijd voor me had telkens opgeschoven worden naar later het slot blijft vastgevroren achter de…

Nog zachter dan een zedig streelgebaar Ontvouwt de roos haar vurig rode kroon Haar volle blaad’ren in het ochtendschoon Dodijnend door een zoele zucht aldaar De doornen deren niet haar zoete toon Zo vredig vlammend deze tijd van ‘t jaar Hier breeduit bloeiend, licht, helder en klaar Zulk woekerende weelde; ongewoon! Deez’ schone schijn,…

Ik heb het geluid van jouw val uit het niets op de vloer niet gehoord omdat mijn hart zo keihard brak.…

Verstikt op school. Maar popmuziek... We leerden meer van één zo'n lied dan van die onderwijzerskliek. Ik word weer jong en hoor de beat want wij capituleren niet.…

De ochtend grijs, de avond grauw; een dof bestaan, geen greintje glans en geen idee: wat wil ik nou? Maar ik leef op als ik met jou, al is het in het donker, dans.…

poëzie, voor sinten Valentijn en poesies, de boodschap staat in de vorm z’n gezag daarom zeg ik normaal de gedichten ge-dag vandaag, echter, overwin in mijn aversie doordat ik zo mijn gedachten op papier zet maakte ik zonet, mijn eerste snelsonnet…