Alle inzendingen over jutter

rollende golven geven zeeschatten weer prijs, jutter in aantocht…

Een strandjutter op Ameland Liep vele dagen op het strand Hij vond een vette zeemeermin -met een gezette onderkin- En bovendien een haaientand…

Zij leeft haar leven met slag en stoot overwint zij storm Vindt zij in iemand een veilige haven die armen om haar slaat Dan maakt zij die los na verloop van tijd Want zij verkiest het eenzaam lopen langs de vloedlijn waar zij steeds nieuwe dingen vindt na zware storm.…

Over zee trok een orkaan golven beukten op het strand flarden voor de maan schuim mengde zich met zand terwijl ze langs de branding liep gekromd, met natte wilde haren alsof een verre stem haar riep plots stil om over zee te staren om beter te kunnen zien een hand boven haar ogen een schip in nood misschien minuten lang, onbewogen…

Langs de woeste witte golven van een zee die was vertrouwd streelde wind de rauwe randen van zijn grauwe juttershanden die - al waren zij dan oud - nog dromen zochten in het zout En zijn oude schippersdromen dreven met zijn ogen mee die toen branding zich deed rollen een klein kistje zagen tollen dat hij daarna heel gedwee met oude handen…

mee naar open zee, waar de verstekeling uit ervaring leert dat gevoel en wijsheid zich niet onder een paraplu laten scharen, alleen uit een tolerantie, zijn visie moet vergaren in een nog te componeren refrein,waar hoofd en hart één kussen van de rede zullen delen, boodschappen verpakt in transparante flessen, voor de juiste jutters…

Schuin aflopend, het strand Vlak onder de duinen Ik zit droog, zand Vloedlijn, jutters struinen Langs Noordzee, oplichtend In lichtgroene golven En achter het duingewelf begroet Oranjerood de nacht de zon Omdat het altijd zo moet.…

daar waar bergers verdronken schepen lichten en jutters bergen werk verzetten, het licht van de zon verdrinkt achter de rand van de zee kust het duin een strand voetsporen weggespoeld de maan trekt onbedoeld aan het water…

verdwijnt op het bewegen van de wind stormerderhand heeft hij mijn hart veroverd golven overspoelen verstand dat ooit gedachten liet winnen van emoties verloren in de vaargeul van het leven brengen ook dit keer eb en vloed zoute tranen geluidloos verweven met parels en schelpen achteloos voorbijgelopen door de jutter…

spiedend zwerft hij langs het strand vuurtorenlichten z'n ogen goede berichten op zak: opnieuw een schuit vergaan de wind blijft gunstig blazen vanuit 't zuidwesten haar koers belooft de jutter waar de strandvoogd naar kan fluiten Uit "De Zee en Ommelanden"…

Laat mij de jutter zijn die de leegte van de rotsen schraapt dromenvanger van zee en overblijfselen, het oneindige begroeten, weer terugspoelen naar de bron. Dag zon, dag maan, dag mens ik ga.…

soms een zomerse zon, warme warmte, blijken van blijheid dan weer regent het, eenzame somberheid de jutter met zijn potten en hout, zonnig goud op een eenzame somberheid, alleen. hij brouwt vanalles, uit de zoute zee hij kent de kleur en weet de waarde van het kleine beetje Glimmend Goud op aarde…

paardenhoeven kletteren op de stenen water valt met bakken op de aangespoelde lading bijeengesjord met lijkentouw onder zeil in jute zakken ergens wordt een klok geluid uit nooddruft slaat hij zijn slag de jutter, hij fluit zet een zuidwester op, voor hem is het zo’n dag van brood en vis zijn bedreven oog zeeft de vloedlijn op bot en…

Als dan de wind weer is geluwd is er de jutter die zijn kar het strand op duwt want wat de zee ooit heeft genomen kan de jutter vaak op het strand bekomen. Hier is ie in zijn element hij die de Wadden op zijn duimpje kent die de stromingen bekijkt en zich op het strand verrijkt.…

Strooi woorden in het rond kijk ze meegaan met de wind tot ze ergens ver weg landen als zaailingen voor een gedicht spuug zinnen in het water zie hoe ze meedrijven naar zee tot ze ergens ver weg stranden als oogst voor een jutter al die letters duizenden letters laat ze maar komen laat ze maar gaan wat blijft hangen is soms de moeite…

Waar tot voor kort de jutter Zijn ambacht nog bedreef In het aanrollen van de branding Op het strand waar hij vrijwel Dag en nacht verbleef, Heeft het jutten zich Sinds kort verplaatst naar Het studentenvolk op het land - Zij duiken het nieuwe juttersgoud Op in containers achter winkels waarin De nieuwste mode maar ook voedsel Voor…

Op een eiland zonder treinen volg ik het spoor van zon en zee de bielzen in mijn hoofd verdwijnen maar de machinist rijdt mee met kokkels, zaagjes, slakkenhuizen en alle schelpen die ik vind probeer ik jouw dood weg te sluizen maar ze voelen als bruin grind als een jutter langs de kustlijn sprokkel ik mijn laatste deel liever een zoutpilaar…

Ze leerde hoe zich op te laden Van jutter, Triton, Jan- van- Gent Ze raakte aan haar taak gewend En dichtte kieren, scheuren, naden Zoals ze door het leven waadde Een Zeeuwse oester, vaak absent Somtijds geopend en attent Een werf voor averij en schade Het werd haar allerlaatste reis Vertelden haar de lichtsignalen Van vuurtoren en hemelzalen…

hoe helder is hier toch de hemel hoe talrijk zijn de vette meeuwen al schuimend tussen ’t volks gewemel terwijl er noeste werkers breeuwen hoe zuiver schijnt de kustlijn er rondom het hoedend hart geslagen waar westenwinden her en der de duinen met hun kracht belagen hoe lief is mij haar zilte land het fleurig voorjaarsmozaïek de jutter…

glazen letters lezen Hoe stemmingen daalden en rezen Hoe krabbetjes het strand opkropen Hoe zij genoot van schepen slopen Om zeebanketten werd geprezen Maar ook hoe zij werd nagewezen Door tevergeefs op terugkeer hopen Van schipper, stuurman en matroos Maar buiten dat trakteerde zij Op schelpen voor het mensenkind Dat wat zij voor de jutters…

Van schip op land gespoeld in hand van jutters schat geworpen, storm bekoeld in wiegen en in sussen, als meeuwen heel gevat de top van baren kussen.…

nog altijd zoek je bij de zee vertroosting van de wind naar de reddende geur van de bruisende branding om weer te zijn als het ongekunstelde kind dat karrensporen volgt het vertrouwde in het zand van de jutter die in de harde kern een zachtheid blootlegt in het strelen van schatten zijn vondst op het strand * blijvend vorsen bij…

is het een jutter waard hiervoor naar zee te komen? hij heeft geen wagen en spant geen paard maar rijdt op een motorscooter in volle vaart een aangespoelde vogel, lege flessen, half vergane bomen en een man die zichzelf de storm niet bespaart wat loont te worden meegenomen?…

ik zie het beven van de zee in de branding van eb en vloed krachtig afgescheiden pijnlijk verlangen in stilte weggevloeid ik zie het nemen van de zee in een onstuimige stroom het strand is weer klem gezet piekeren in slapeloosheid een machteloos verzet ik zie het geven van de zee als zandloper langs het water de jutter zwerft nog rond…

uit diepe troggen is een woord op de lippen van de branding daar schuimt het spuwsel van zeegeesten tot onleesbare ruige verhalen vloeibare bladzijden geschreven door de vloed worden spetterend omgeslagen gewist door laagtij het strand verzamelt losse letters - weeskinderen van zeepaardjes en zeemeerminnen - wacht op de vroege jutter…

Jutters aan het zand, hun netten worden mager, wie de vis, wie de jager? Ververst z’n branding, springvloed bruist in lege mok, de getijden vol. Uit een vergezicht laden wolken hun gewicht in waterkruiken. Golven schuim vergruisd als wolven achter schapen, slapen onbevreesd.…

met eierkapsel op z'n wulks tikkeltje pinnig stekelrogs enterde ze zeecafé de makreel van oudsher jolig en fideel joop de jutter in haar zog als steeds kokkels bol op zak strandgaper met aan alles lak brutaal in beeld nog hondshaai ruim betekend door veel kraai ze zag er echt niet uit mijn venusmosseltje van weleer - durf het bijna niet…

Een jutter die zoekt tussen de duinen. Het lijkt of het orakel soms spreken kan. Voor wie luistert hoort er iets in dat lijkt op een meester plan. Het mysterie van de berg van St. André geeft aan iedere aardman iets van zijn wijsheid mee. Bij de Konijnenberg ligt een kans voor het grijpen. Voor een ieder die haar kan begrijpen.…