inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 39.532):

“ Mijn zinnen overstegen “ ( 2)

Jutters aan het zand,
hun netten worden mager,
wie de vis, wie de jager?

Ververst z’n branding,
springvloed bruist in lege mok,
de getijden vol.

Uit een vergezicht
laden wolken hun gewicht
in waterkruiken.

Golven schuim vergruisd
als wolven achter schapen,
slapen onbevreesd.

Beeldspraak van zwijgen,
meeuwen bestijgen winden,
als pioenrozen.

Golven dringen aan,
miljoen druppels in de oceaan,
verdelen water.

Zeeën als muze, te
weinig tijd het te bevaren,
zeilboot zonder kiel.

Acryl blauw water,
zijn huid is transparant,
zie de bodem niet.


Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 11 juni 2011


Geplaatst in de categorie: haiku

3.8 met 4 stemmen aantal keer bekeken 263

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

jan haak, 14 jaar geleden
Komt als een welkome zeebries aan mij voorbij...
Marije Hendrikx, 14 jaar geleden
Prachtig gedicht weer!
Zie de bodem niet.....dubbele betekenis?
mobar, 14 jaar geleden
Erg mooi vervolg.
Wee, 14 jaar geleden
Allemaal prachtig! Heel graag gelezen.
Ilse, 14 jaar geleden
Je bespeelt de muze op het ritme van de getijden.
Heel mooi dichter.
Chantal, 14 jaar geleden
Prachtig, mooi vervolg op het vorige!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)